Το θέμα, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν πρόκειται να λυθεί, γιατί είναι "καυτό"... Και δεν είναι το μόνο. Έχουν αφεθεί και άλλα "καυτά" θέματα στην τύχη τους, γιατί μη ξεχνάμε, ζούμε στην εποχή της πολιτικής ορθότητας. Κάποτε τόλμησα να καταπιαστώ στο ιστολόγιό μου με την θεολογική μεριά του προβλήματος και δέχτηκα επιθέσεις από φεμινίστριες, που με απειλούσαν με διαφόρους τρόπους από κάτω, στα σχόλια, ότι θα κινηθούν εναντίον μου, ότι είμαι σκοταδιστής και ζω στον μεσαίωνα και τα τοιαύτα. Ου μπλέξεις... Ασφαλώς και πρέπει η Εκκλησία να πάρει θέση στο θέμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχουμε πτωχύνει σε θεολογικό λόγο στις μέρες μας και δεν ξέρω αν το να "οικονομηθεί" για πρακτικούς λόγους το θέμα, λαμβάνοντας υπόψη τις σημερινές κοινωνικές συνθήκες που επικαλούνται συνεχώς κάποιοι, θα δώσει λύσεις τελικά, ή θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα. Όποτε η Εκκλησία κινήθηκε έτσι, διολισθήσαμε στην εκκοσμίκευση και τα προβλήματα αντί να λυθούν, διογκώθηκαν, δημιουργώντας παράλληλα άσχημα κεκτημένα (έχω κάποια παραδείγματα κατά νου, αλλά δεν είναι της παρούσης).
Σχετικά με την κοινωνική θέση της γυναίκας, που συνεχώς αναμασούν κάποιοι για να κατοχυρώσουν την δυνατότητα (κοινωνικά μιλώντας) της γυναίκας να ψάλλει σήμερα στα αναλόγια σε αντίθεση με το παρελθόν, συνιστώ να θυμηθούμε ποιά ήταν η θέση της γυναίκας στην λατρεία κυρίως στην αρχαία Ελλάδα και ειδικά στην εποχή της αποστολικής δράσεως. Το φαινόμενο στις ειδωλολατρικές περιοχές της αρχαιότητας να διακονούν την λατρεία ιέρειες ήταν συνηθέστατο (σε κάποιες περιοχές ίσως να διακονούσαν γυναίκες κατ' αποκλειστικότητα). Συνεπώς, το να λαμβάνει μέρος στην λατρεία μια γυναίκα την εποχή του Αποστόλου Παύλου, μόνο περίεργο δεν ήταν. Αντίθετα, περίεργη θα φαινόταν η απαγόρευση στις περιοχές αυτές. [Ας θυμηθούμε και την αίρεση του Μοντανού με τις δύο ιέρειες/προφήτιδες, Πρίσκιλλα και Μαξιμίλλα]. Οι απαγορεύσεις του Αποστόλου Παύλου που έχουν παρατεθεί πάλιν και πολλάκις και εδώ και αλλού (Α' Κορινθίους, Α' Τιμόθεον), αυτό το νόημα είχαν εξάλλου. Τις θεσμοθέτησε ο Απόστολος Παύλος γιατί στην Κόρινθο και αλλού υπήρχε αυτή η συνήθεια, το να λαμβάνουν ενεργά μέρος γυναίκες στην λατρεία. Άρα, καμία σχέση δεν έχει το κοινωνικό κομμάτι εδώ. Είναι καθαρά θεολογικοί και πνευματικοί οι λόγοι και έχουν να κάνουν με την θεολογία της πτώσεως. Δεν θα επεκταθώ.
Σχετικά με τις αποφάσεις της Εκκλησίας, να πω κάτι αυτονόητο. Την ευθύνη την έχουν οι Ποιμένες, δηλαδή η Ιεραρχία. Η τελική απόφαση δική τους θα είναι, γιατί αυτοί θα δώσουν λόγο. Εμείς από την μεριά μας έχουμε ρόλο στο να διαφυλάξουμε την ιεροπρέπεια και την σεμνότητα στην λατρεία, όσο είναι εφικτό. Όσο οι Ιερείς, οι Ψάλτες και το ποίμνιο στέκονται σταθερά στις παραδόσεις της Εκκλησίας, δίνουν και ένα μήνυμα στην Ιεραρχία για το τί είναι αποδεκτό και τί όχι, τί δουλεύει στην πράξη ή τί είναι δυσκίνητο. Και μην απορείτε. Το περιμένουν οι Αρχιερείς αυτό. Το θέλουν. Κάποτε συζητούσαμε με ένα εκλεκτό Αρχιερέα κοντινής στην Αθήνα επαρχίας για διάφορα δισεπίλυτα θέματα ποιμαντικής. Και μου εξέφρασε ωραιότατες απόψεις που πολύ με ανέπαυσαν. Τον ρώτησα, λοιπόν, γιατί δεν εισηγείται στην Ιεραρχία της Εκκλησίας, πιθανόν μαζί και με άλλους Αρχιερείς των ιδίων απόψεων, κάποιες προτάσεις για λύση των εν λόγω προβλημάτων. Και μου απάντησε επί λέξει: "Δεν θα βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα. Ας κάνουν το σωστό οι καλοί ιερείς και εγώ θα τους στηρίξω...". Τα συμπεράσματα δικά σας.
Να πω όμως και για την αντίθετη όψη του νομίσματος. Ο λαός περιμένει να ποιμανθεί. Θέλει καθοδήγηση. Αν γίνει συνήθεια μια λανθασμένη πρακτική στο θέμα με την ανοχή της Συνόδου και την συμβολή των Κληρικών και Ψαλτών, τότε δεν θα περάσει πολύς καιρός πριν το λάθος γίνει έθος. Και μετά αυτό δεν αλλάζει δυστυχώς. Υπάρχουν πλείστα όσα παραδείγματα ποιμαντικών λαθών και σιωπηλής ανοχής που οδήγησαν σε γιγάντωση δεισιδαιμονιών και προλήψεων εντός του χώρου της Εκκλησίας. Να μην επεκταθώ και εδώ, αλλά σίγουρα έχετε υπόψη τί γίνεται με τις πίτες του Αγίου Φανουρίου για παράδειγμα... (και ασφαλώς εννοώ την μαγική αντίληψη περί ανταλλαγμάτων για να δώσει ο άγιος το αίτημα και την παραφιλολογία σχετικά με την μητέρα του αγίου, τα κομμάτια και τα υλικά που πρέπει να έχει η πίτα κ.λπ., και όχι τα τάματα που γίνονται με ευλάβεια και αγνή πίστη. εξάλλου ευεργετηθείς από τον άγιο υπήρξα πλειστάκις κι εγώ).
