Και μην ξεχνάμε το βασικό πρόβλημα. Εξαιτίας του ηλεκτρονικού ισοκράτη δεν πατάνε οι μαθητές στα αναλόγια. Έχει καταργηθεί επί της ουσίας η μαθητεία πάνω στο αναλόγιο.
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω μαζί σας, ως προς το τελευταίο που αναφέρατε.
Αυτή ακριβώς η έλλειψη μαθητείας επί του αναλογίου κατέστησε το ηλεκτρονικό όργανο αναπόσπαστο σύντροφο για πολλούς ψάλτες.
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να προσθέσω την αναγκαιότητα της συνύπαρξης ανδρός και γυναικός στο αναλόγιο, με όλα τα επακόλουθα της μίξης ανδρικής και γυναικείας φωνής.
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο για να μην εκτραπεί η συζήτηση.
Δεν μου είναι λοιπόν, δυνατό να θεωρήσω ως εκκοσμίκευση της ψαλτικής την ύπαρξη του ισοκράτη, ούτε τον μεικτό χορό.
Αυτά αποτελούν το αποτέλεσμα κι όχι την αιτία.
Επίσης, συνεχίζοντας τη σκέψη μου ως προς το κεντρικό θέμα, να επισημάνω πως στην εποχή μας η τεχνολογία, μας παρέχεται απλόχερα.
Κάθε εποχή έχει τη δική της τεχνολογία.
Κάποτε υπήρχε ο πάπυρος, μετά εφευρέθηκε το χαρτί.
Στην αρχή έγραφαν τα βιβλία με το χέρι, χθες υπήρχε μόνο ο εκτυπωτής, σήμερα σε μια οθόνη τάμπλετ έχει ο καθένας ολόκληρη βιβλιοθήκη.
Διερωτώμαι, πότε τελικά ξεκίνησε η εκκοσμίκευση της ψαλτικής;
Μήπως τελικά η χρήση της τεχνολογίας εκκοσμικεύει την ψαλτική;
Να προχωρήσω το ερώτημα;
τι εννοούμε με τον όρο εκκοσμίκευση;
Ίσως αν ξεκινήσουμε από το τελευταίο καταφέρουμε να απαντήσουμε σωστά και στο αρχικό ερώτημα του θέματος...