ο μικτός χορός δεν ειναι κακό. μακάρι όλος ο λαός να συμμετειχε στη Θεία Λειτουργία. τελειώνει ο Όρθρος και οι επίσημοι ψάλτες ενώνονται με τους υπόλοιπους πιστούς και ψάλλουν όλοι μαζί.
Δυστυχώς, από το ζενίθ που είμασταν όπου είχαμε έναν λαό
κατά διάνοιαν προσευχόμενο στην εκκλησία, του οποίου η προσευχή ήταν ατομική βόμβα (
βλ. Άγιο Πορφύριο), οδεύουμε προς το ναδίρ, όπου ο λαός δεν προσεύχεται στην εκκλησία (ούτε στην οικία του), ακούει ιερείς να διαβάζουν ευχές, διαβάζει από βιβλιαράκια/apps, και περισπάται δεξιά και αριστερά, ένδοθεν και έξωθεν.
Μα δεν καταλαβαίνουν ορισμένοι τι κάνουν ;!
Το να δώσεις στον λαό να πει ένα τροπάριο ισοδυναμεί με το να του δώσεις γάλα. Αφού τρέφεται με στερεά τροφή γιατί ντε και καλά, να του δώσουμε γάλα ; Η εποχή του γάλακτος πέρασε.
Η στερεά τροφή όμως, είναι η Προσευχή. 1-2 ώρες προσευχής στον Ναό δεν φτάνουν σε πολλούς, και άλλοι δεν βλέπουν την ώρα να τελειώσει η ακολουθία.
Ο λαός συμμετέχει στις Ακολουθίες δια της Προσευχής του. Δια του μυστικού Κύριε ελέησον στις Αιτήσεις, και δια της Προσευχής του και υπέρ ακόμη αυτών των Κληρικών.
Φυσικά, στην δοξολογία και στα Τροπάρια των Ψαλτών, ακροάται ευφραινόμενος, και ευχαριστών τον Χριστό και την Παναγία προσευχόμενος συνάμα.
Δεν ψάλλει όμως, διότι επί το πλείστον όταν γίνεται αυτό διασπάει την ησυχία και τάξη της εκκλησίας, και ενοχλεί του γύρω του προσευχομένους. Δεν έχουν όλοι το τάλαντο της φωνής και δεν είναι όλοι για όλα (έκαστος εφ ω ετάχθη). Θέλει να ψάλλει, ας ψάλλει στο σπίτι του όσο θέλει.