Κ
Κωσταντής1
Guest
Τὸ οτι υπῆρχαν ψάλτριες στὀ Βυζάντιο εἶναι χάλκευση.
Εγὼ ἔμαθα οτι υπάρχουν γυναῖκες ψάλτριες πρώτη φορὰ ἐδῶι στὸ Ψαλτολόγιον. Θεωροῦσα δεδομένο πως δὲν υπάρχουν.
Ὁ καθαυτὸ ψάλτης δὲν εἶναι ο Κουκουζέλης. Ὁ καθαυτὸ ψάλτης εἶναι ο τοπικὸς ψάλτης, αὐτὸ ποὺ μάθανε δίπλα σὲ ἄλλες δουλειὲς στὸν Δερβενιώτη προπολεμικά, στὸ χωριό του. Ἕχεις καλὴ φωνή, παίρνεις ἀπὸ μουσική, εἶσαι σὲ οἰκογένεια μουσικῶν; σὲ βάζουν ἀπὸ μικρὸ στὴν ἐκκλησία. Εἶναι ἀδιανόητο νὰ βάζουν κοπέλες. Τὶς κοπέλες τὶς κλείνουν στὸ σπίτι μὲ τὸ ποὺ μπαίνουν στὴν ἐφηβεία.
Κάθε χωριὸ ἔχει μιὰ ἐκκλησία, κάθε ἐκκλησία ἔχει εναν παπᾶ καὶ εναν ψάλτη.
Ὁ ιερέας εἶναι η βασικὴ σύνδεση τοῦ χωριοῦ μὲ τὸ κεντρικὸ κράτος. Ὁ ψάλτης εἶναι ο ἐκπρόσωπος τοῦ χωριοῦ στὴν λατρεία.
Ἁπὸ τὴν ἀρχαιότητα, ιδίως τὴν Ῥωμαική, η συγχώνευση τῶν πόλεων καὶ τῶν ἐπαρχιῶν γινόταν μέσωι τῶν τοπικῶν λατρειῶν. Οι τοπικὲς λατρεῖες μετατράπηκαν στὴν αγιολατρεία.
Τὰ περὶ σεμνότητας, κ.λπ. η γυναίκα ὄργανο τοῦ Σατανᾶ καὶ διάφορα τέτοια εἶναι περισσότερο τῶν πόλεων καὶ τῶν πειρασμῶν τῆς πόλης. Στὰ χωριὰ τὰ πράγματα εἶναι πιὸ απλά. Οι γυναῖκες τὴν δική τους πρωτοκαθεδρία σὲ θέματα λατρείας τὴν περιόρισαν σὲ διάφορες μαγικὲς πρακτικὲς στὸ φολκλόρ, καὶ τέτοια πράγματα. Ἡ ἐπιτρεπτὴ θρησκεία εἶναι ἀνδρικὴ καὶ βεβαίως σχετίζεται ἄμεσα μὲ στρατολογικὰ θέματα. Τὸ κάθε χωριὸ πρέπει νὰ προμηθεύει (εἰδικὰ σὲ κάποιες περιόδους) στρατιῶτες ἢ ναῦτες. Αὐτὸ εἶναι μόνιμο πρόβλημα γιὰ τὰ χωριά, ἀπὸ τὴν ἄλλη εἶναι καὶ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ παραπανίσια στόματα.
Στὸν χριστιανισμὸ υπάρχει ομως τὸ οὐ φονεύσηις καὶ τὸ ἀγάπα τὸν ἐχθρό σου. Καὶ στὰ χωριὰ καὶ παντοῦ υπῆρχε μιὰ οὐτοπικὴ ἰδέα παρόμοια, οτι μήπως γίνεται καὶ ἀλλιῶς; Γιὰ αὐτὸ ο κόσμος ἀγκάλιασε τὸν χριστιανισμό, ἐπειδὴ κάτι τοῦ ἔλεγε, καὶ ὄχι ἐπειδὴ τοῦ ἐπιβλήθηκε μὲ τὸ ζόρι.
Πάντοτε λοιπὸν υπῆρχε μιὰ σχιζοφρενικὴ σχεδὸν διάσταση - χριστιανισμὸς ἐπίσημη θρησκεία, χριστιανισμὸς ἀγάπα τὸν ἐχθρό σου καὶ τὸν πλησίον σου σὰν εαὐτό σου. - Καὶ πῶς θὰ ζήσω; - Σὰν τὰ πετεινὰ τοῦ Οὐρανοῦ.
Οι γυναῖκες στὸν ἀγροτικὸ κόσμο εἶναι φορεῖς καὶ μεταδότριες τέτοιων ἀντιλήψεων. Καὶ μαζί βέβαια τῶν ἀντιθέτων τους.
Τὸ σενάριο "ἄνδρας ψάλτης" "γυναίκα ψάλτης" εἶναι στὰ πρότυπα τῶν μεικτῶν στρατῶν ὄπως τοῦ ἰσραηλινοῦ. Θὰ ἦταν ἀδιανόητο δίχως αὐτὸ τὸ πρότυπο.
Αὐτὸς εἶναι ο βαθύτερος λόγος ποὺ προβληματίζει στὸ θέμα γυναίκα ψάλτης. Θυμίζει λ.χ. τὸν ΔΣΕ στὸν ἐμφύλιο πόλεμο ποὺ ἐπιστρατευε τὰ κορίτσια καὶ τὰ ἔβαζε νὰ πολεμᾶνε.
Εγὼ ἔμαθα οτι υπάρχουν γυναῖκες ψάλτριες πρώτη φορὰ ἐδῶι στὸ Ψαλτολόγιον. Θεωροῦσα δεδομένο πως δὲν υπάρχουν.
Ὁ καθαυτὸ ψάλτης δὲν εἶναι ο Κουκουζέλης. Ὁ καθαυτὸ ψάλτης εἶναι ο τοπικὸς ψάλτης, αὐτὸ ποὺ μάθανε δίπλα σὲ ἄλλες δουλειὲς στὸν Δερβενιώτη προπολεμικά, στὸ χωριό του. Ἕχεις καλὴ φωνή, παίρνεις ἀπὸ μουσική, εἶσαι σὲ οἰκογένεια μουσικῶν; σὲ βάζουν ἀπὸ μικρὸ στὴν ἐκκλησία. Εἶναι ἀδιανόητο νὰ βάζουν κοπέλες. Τὶς κοπέλες τὶς κλείνουν στὸ σπίτι μὲ τὸ ποὺ μπαίνουν στὴν ἐφηβεία.
Κάθε χωριὸ ἔχει μιὰ ἐκκλησία, κάθε ἐκκλησία ἔχει εναν παπᾶ καὶ εναν ψάλτη.
Ὁ ιερέας εἶναι η βασικὴ σύνδεση τοῦ χωριοῦ μὲ τὸ κεντρικὸ κράτος. Ὁ ψάλτης εἶναι ο ἐκπρόσωπος τοῦ χωριοῦ στὴν λατρεία.
Ἁπὸ τὴν ἀρχαιότητα, ιδίως τὴν Ῥωμαική, η συγχώνευση τῶν πόλεων καὶ τῶν ἐπαρχιῶν γινόταν μέσωι τῶν τοπικῶν λατρειῶν. Οι τοπικὲς λατρεῖες μετατράπηκαν στὴν αγιολατρεία.
Τὰ περὶ σεμνότητας, κ.λπ. η γυναίκα ὄργανο τοῦ Σατανᾶ καὶ διάφορα τέτοια εἶναι περισσότερο τῶν πόλεων καὶ τῶν πειρασμῶν τῆς πόλης. Στὰ χωριὰ τὰ πράγματα εἶναι πιὸ απλά. Οι γυναῖκες τὴν δική τους πρωτοκαθεδρία σὲ θέματα λατρείας τὴν περιόρισαν σὲ διάφορες μαγικὲς πρακτικὲς στὸ φολκλόρ, καὶ τέτοια πράγματα. Ἡ ἐπιτρεπτὴ θρησκεία εἶναι ἀνδρικὴ καὶ βεβαίως σχετίζεται ἄμεσα μὲ στρατολογικὰ θέματα. Τὸ κάθε χωριὸ πρέπει νὰ προμηθεύει (εἰδικὰ σὲ κάποιες περιόδους) στρατιῶτες ἢ ναῦτες. Αὐτὸ εἶναι μόνιμο πρόβλημα γιὰ τὰ χωριά, ἀπὸ τὴν ἄλλη εἶναι καὶ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ παραπανίσια στόματα.
Στὸν χριστιανισμὸ υπάρχει ομως τὸ οὐ φονεύσηις καὶ τὸ ἀγάπα τὸν ἐχθρό σου. Καὶ στὰ χωριὰ καὶ παντοῦ υπῆρχε μιὰ οὐτοπικὴ ἰδέα παρόμοια, οτι μήπως γίνεται καὶ ἀλλιῶς; Γιὰ αὐτὸ ο κόσμος ἀγκάλιασε τὸν χριστιανισμό, ἐπειδὴ κάτι τοῦ ἔλεγε, καὶ ὄχι ἐπειδὴ τοῦ ἐπιβλήθηκε μὲ τὸ ζόρι.
Πάντοτε λοιπὸν υπῆρχε μιὰ σχιζοφρενικὴ σχεδὸν διάσταση - χριστιανισμὸς ἐπίσημη θρησκεία, χριστιανισμὸς ἀγάπα τὸν ἐχθρό σου καὶ τὸν πλησίον σου σὰν εαὐτό σου. - Καὶ πῶς θὰ ζήσω; - Σὰν τὰ πετεινὰ τοῦ Οὐρανοῦ.
Οι γυναῖκες στὸν ἀγροτικὸ κόσμο εἶναι φορεῖς καὶ μεταδότριες τέτοιων ἀντιλήψεων. Καὶ μαζί βέβαια τῶν ἀντιθέτων τους.
Τὸ σενάριο "ἄνδρας ψάλτης" "γυναίκα ψάλτης" εἶναι στὰ πρότυπα τῶν μεικτῶν στρατῶν ὄπως τοῦ ἰσραηλινοῦ. Θὰ ἦταν ἀδιανόητο δίχως αὐτὸ τὸ πρότυπο.
Αὐτὸς εἶναι ο βαθύτερος λόγος ποὺ προβληματίζει στὸ θέμα γυναίκα ψάλτης. Θυμίζει λ.χ. τὸν ΔΣΕ στὸν ἐμφύλιο πόλεμο ποὺ ἐπιστρατευε τὰ κορίτσια καὶ τὰ ἔβαζε νὰ πολεμᾶνε.