Σήμερα θυμήθηκα το εξής επίκαιρο... Ψυχοσάββατο πρίν χρόνια και ο ιερέας αποφασίζει να διαβάσει ευμεγέθες πακέτο διπτύχων κεκοιμημένων εκφώνως από την ωραία πύλη [1]! Για να μην είναι δε η όλη διαδικασία «βαρετή» ζήτησε από τον ψάλτη (εμένα) να λέω το Κύριε ελέησον αργά (σε στύλ αυτού της χειροτονίας) και σε χαμηλή ένταση καθ'΄ολη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Διάβαζε... διάβαζε... θα είπα περίπου 500; κυριελέησον ίσως και περισσότερα (έχασα το μέτρημα) και ακόμα διάβαζε! Το ευτράπελο είναι οτι τελείωσε μετά από ... 45 λεπτά!!!
Από τότε είπα ... δεν το ξανακάνω! Και δεν το ξαναέκανα
[1] Το άλλο ευτράπελο είναι οτι εδώ στην Αυστραλία έχει ενδιαφέροντα ονόματα μνημονευομένων όπως Τζόν, Τζίμης, Πίτας (Peter) κτλ
Από τότε είπα ... δεν το ξανακάνω! Και δεν το ξαναέκανα
[1] Το άλλο ευτράπελο είναι οτι εδώ στην Αυστραλία έχει ενδιαφέροντα ονόματα μνημονευομένων όπως Τζόν, Τζίμης, Πίτας (Peter) κτλ