Σας παραπέμπω στα χερουβικά Ι.Δαμασκηνού και Ιωάννη Κουκουζέλη
Ας δούμε 2 χαρακτηριστικές θέσεις από το χερουβικό του Κουκουζέλη.
Σε αυτήν την περίπτωση συμφωνώ απολύτως ότι πάνω στο Βου (ύφεση) χτίζεται κανονικό 4χορδο νενανό και θα πρέπει επί το βαρύ να ακολουθήσουμε διαστήματα Η-3Η-Η (με το Νη δηλαδή στη θέση του φυσικού Ζω και το Ζω ύφεση). Άλλωστε μας έχει κάνει ήδη Άγια πάνω στον Βου ύφεση, οπότε εδώ ο Βου θα λογιστεί κανονικά σαν Δι, καμία διαφωνία λοιπόν.
Εδώ θεωρητικά θα έπρεπε να ακολουθήσουμε την ίδια συνταγή: απο το Βου να πλαγιάσουμε στον Ζω ύφεση. Και πράγματι, αν αφήσω στην άκρη πως η κατάβαση αυτή μου ακούγεται περίεργη και δεν μου αρέσει καθόλου, (πιθανότατα διότι μου είναι ανοίκεια) η αμέσως επόμενη φράση με την κατάληξη στο Βου ακούγεται πολύ φυσιολογική και χαρακτηριστική.
Μετά στον εσωθεματισμό του Γα τι θα κανω όμως;; θα ανέβω στο φυσικό Γα θεωρώντας το βάση μου και στον Πα θα μεσάσω; Ή θα πάω στο Γα δίεση με βάση τον Πα;;
Από την άλλη όμως αν απλά θεωρήσω το νενανό στο Βου απλά μια υπενθυμιστική φθορά και απλώς μεσάσω στο φυσικό Ζω, η γραμμή μου ακούγεται εξ ίσου αποδεκτή, και μετά στην επόμενη φράση απλώς επιφωνώ στον Βου για να συνεχίσω με τον εσωθεματισμό στο Γα δίεση και καταληξη στην βάση πα.
Δηλαδή έχω την εντύπωση πως οι φράσεις οπου η κατάληξη γίνεται με νενανό στον Ζω ύφεση είναι κάπως "πέραν πάσης αμφιβολίας". Στις άλλες περιπτώσεις, ενώ σαφώς δεν μπορώ να αποκλείσω την περίπτωση να ισχύει το ίδιο, μου φαίνεται πιο ομαλό να διατηρήσω το ίδιο σημείο αναφοράς.
Φυσικά όλα αυτά θα ήταν πολύ ξεκάθαρα αν είχαμε ξεχωριστές φθορές για κάθε φθόγγο...