Από το προηγούμενο μήνυμα.
Για μένα το θέμα δεν είναι αν το έγραψαν, αλλά αν μας εξήγησαν γιατί το έκαναν και κυρίως που βοηθάει σήμερα αυτό; Με το "σήμερα", εννοώ την μουσική γραφή και θεώρηση που οι ίδιοι εισηγήθηκαν προς διευκόλυνση της εκμάθησης της μουσικής, διότι υπάρχει και η πιθανότητα να άφησαν τέτοιους όρους για ιστορικούς λόγους (μία σκέψη...). Στοιχεία όπως οι συχνές μαρτυρίες στα μέσα του κειμένου, η πιο "απόλυτη" ορθογράφηση της νέας παρασυμαντικής και πολλά άλλα, μπήκαν βοηθητικά και όχι ως αυτοσκοπός, συμφωνούμε σε αυτό;
Πως σε βοηθά εσένα σήμερα.
Κατ' αρχήν να πούμε ότι η γραφή της μουσικής δεν έγινε
μόνο για να μαθαίνεται πιο γρήγορα και σίγουρα αυτό δεν είναι πάντα
μόνο καλό. Να μην εξηγώ κάθε φορά ότι
και καλό είναι αυτό...
Οι νέες ονομασίες των ήχων λόγω βάσεων πλέον, έφεραν μια απομάκρυνση από την παλαιότερη λογική της ονοματοδωσίας. Ο όρος πρώτος τετράφωνος ήταν εξ ορισμού λάθος (δεν δημιουργούν τετραφώνους οι κύριοι) για την παλαιά λογική.
Σήμερα όμως είναι η πιο γνωστή και αποδεκτή ονομασία του πρώτου που εξηγείται από τον Κε....
Σε κάποιον που προσπαθεί να "δει" προς τα πίσω, αυτό είναι ένα πρόβλημα.
Είναι μια ασυμβατότητα θα λέγαμε της γραφής μας με τις προηγούμενες, κι όχι τόσο της γραφής σαν γραφικό σύστημα, αλλά της παραγωγής των ήχων κατα τον τροχό μεν, αλλά με το θεωρητικό "βαρύδι" των τόνων πλέον (Πα-Βου-Γα) το οποίο και έφερε όλο αυτό το πρόβλημα.
Ο Καρά είδε αυτή την ασυμβατότητα. Ήξερε ότι πρώτος τετράφωνος δεν υπήρχε με αυτή την ονομασία παλαιά. Χρησιμοποίησε λοιπόν μια ορολογία η οποία
κι αυτή όψιμη είναι (αν δεν κάνω λάθος όχι μακριά από την εξήγηση), αλλά διαχώριζε τον έσω και τον έσω ήχο, χωρίς να μπλέκει στην ονοματοδωσία ορισμούς που ανήκουν αλλού (στους πλαγίους) κι εννοούν άλλα πράγματα.
Το αν λοιπόν χρησιμοποιήσεις τον όρο "έσω" ή "έξω", θα σε βοηθήσει να έχεις περισσότερη συμβατότητα προς τα πίσω, σαν θεωρία. Σίγουρα ΔΕΝ θα ψάλλεις καλύτερα, ούτε θα σε σώσει αυτό από μόνο του. Άλλωστε κι αυτό "μπάλωμα" είναι, απλά για να μην μπερδευτούν οι ονομασίες των δευτερευόντων ήχων από Κυρίους (μέσος-παράμεσος-πλάγιος-παραπλάγιος) και από πλαγίους (δίφωνος-τρίφωνος-τετράφωνος ή κύριος-πεντάφωνος-επτάφωνος).
Στην παλαιότερη γραφή θα έλεγες απλά ήχος Α' (άνανες). Τέλος.
Πάει ψηλά το κομμάτι; Το παίρνω χαμηλά. Πάει χαμηλά; Το παίρνω ψηλά. Πάει και ψηλά και χαμηλά; Το παίρνω κάπου στην μέση.
Ούτε "έξω" θα έλεγες, ούτε όμως (
σε καμία περίπτωση) "τετράφωνος"!
Δεν ξέρω πόσοι θα κατανοήσουν αυτό που έγραψα, χρειάζεται να ξέρεις και πως παράγονται οι ήχοι και τι δευτερεύοντες ήχους παράγουν, αλλά δεν μ' ενδιαφέρει κιόλας. Στον Χρήστο βασικά τα είπα, που ξέρω ότι και καλή διάθεση έχει και ανοιχτόμυαλος είναι.
Κάποιοι θα πουν "
και τι μ' ενδιαφέρει εμένα να έχει καλύτερη συμβατότητα προς τα πίσω η γραφή μου;μήπως θα ψάλλω καλύτερα;". Απάντησα ήδη παραπάνω. Δεν θα ψάλλεις καλύτερα. Όμως
όλες οι γραφές, ακόμα κι αυτή των 3 διδασκάλων, φρόντιζαν να έχουν και δυνατότητα "αναστροφής", να μπορείς να "δεις" και προς τα πίσω.
Γι αυτό δεν πέρασε η πρόταση του Παλιέρμου, γι αυτό δεν πέρασε το αλφαβητικό σύστημα, γι αυτό δεν πέρασε η γραφή του Λεσβίου, γι αυτό δεν πέρασε η Αρκαδική μουσική του Κούρου. Καμία από αυτές δεν είχε σύνδεση με τις προηγούμενές τους γραφές, πράγμα που είχε η των 3 διδασκάλων σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.
Κοιτάξτε απλά ένα ειρμολόγιο ή δοξαστάριο του Πέτρου στην πρωτότυπή του γραφή. Πόσο δύσκολο είναι να το διαβάσεις; (χοντρικά μιλάμε κι όχι για να διαβάζεις και παρεστιγμένα τετράγοργα...)
Το ερώτημα είναι ειλικρινές και εφόσον κάποιος μου απαντήσει με τρόπο που να δείχνει ακριβώς ότι έτσι και γω και ο καθένας από εμάς που μάθαμε την μουσική με την θεωρία και την γραφή μετά την επιτροπή, μπορούμε να ονοματίσουμε συγκεκριμένα τον ήχο ώστε να βοηθηθούμε (εφόσον αυτός είναι ο σκοπός) είμαι πολύ πρόθυμος να τον δεκτώ.
Προσπάθησα όσο μπορούσα καλύτερα να το εξηγήσω.
Ξαναλέω ότι οι όροι "έσω" και "έξω" έρχονται από την χειρόγραφη παράδοση. Φυσικά μπορεί κάποιος να προτείνει κάτι ακόμα καλύτερο και με ακόμα μεγαλύτερη συμβατότητα προς τα πίσω. Εγώ δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Μην την "πέφτουμε" όμως στον Καρά που προσπάθησε να λύσει αυτό το πρόβλημα.
Οι 3 μέχρι εκεί το πήγαν, και πολύ καλά έκαναν. Μας ζήτησαν να συμπληρώσουμε ότι χρειαζόταν, πράγμα που φυσικά δεν θα φαινόταν με 10-15 χρόνια χρήσης της γραφής, αλλά μετά από καιρό. Αυτό ακριβώς έκανε ο Καράς. Προσπάθησε να το "φέρει" να συμφωνεί και με την λογική των παλαιών (όσο γινόταν) και με την μεταρύθμιση των 3 (όσο γινόταν κι εκεί). Κι εγώ πιστεύω ότι ήταν πολύ καλή η προσπάθειά του. Αν κάποιος άλλος έχει να προτείνει κάτι άλλο...
Άλλοι ούτε καν το άγγιξαν. Τετράφωνος θες; Τετράφωνος θα λέω. Άσχετα με το ότι έφτιαχνες ένα ήχο που δεν υπήρξε ποτέ μ' αυτή την ονομασία.
Κι ακριβώς επειδή συμφωνούμε κι εδώ:
Συμφωνώ απόλυτα και επαυξάνω, ότι το 1814 άλλαξε η γραφή και όχι η μουσική, έχοντας όμως νέα δεδομένα και κανόνες στη γραφή, δεν επιρρεάζεται και η ονοματοδοσία των ήχων, εφόσον πλέον δεν έχουμε ήχο νεανές, αλλά δεύτερο εκ του Δι με μαλακό χρώμα, εκ του Πα με σκληρό (βάση των μεταγραφών πάντα) κλπ;
πρέπει λοιπόν γι αυτό τον λόγο να μπορέσουμε να κρατήσουμε ενιαία την θεωρία, όσο αυτό είναι δυνατό, ακόμα και τώρα που μας..."προέκυψαν" και τα τονικά ύψη. Γιατί μετά αλλάζοντας θεωρία, δεν αλλάζουμε μόνο γραφή... Αλλάζουμε και μουσική! Πως π.χ. παλαιά είχαν δευτερεύοντες ήχους και τώρα δεν υπάρχουν (όπως πολλοί υποστηρίζουν); Δεν αλλάζει και μάλιστα δραματικά η μουσική έτσι;
Ήχο Νεανές έχουμε. Το νεανές είναι το απήχημα του δευτέρου και οι ήχοι ονοματιζόντουσαν
και από αυτό. Αν κοιτάξεις σε παλαιά μηναία (προ του 1814)
μη μουσικά, θα δεις ότι οι ήχοι ονοματίζονται μεν Α' Β' Γ κτλ, αλλά στα μουσικά λεγόντουσαν και Άνανες, νεανές, κτλ.
Εξακολουθούμε να κάνουμε το ίδιο, απλά έχουμε συνηθίσει, επειδή δεν χρησιμοποιούμε (οι περισσότεροι) τα πολυσύλλαβα απηχήματα, να τους ονοματίζουμε μόνο ως Α' Β' Γ' κτλ.
Οι ήχοι εξακολουθούν να υπάρχουν και έτσι και αλλιώς.
Ευχαριστώ και συγνώμη για το μακροσκελές.
Υ.Γ
Το είχα τελειώσει όταν είδα
το μήνυμα του Αντώνη, το οποίο με κάλυπτε εν πολλοίς, αλλά είπα τόσο γράψιμο...ας το δημοσιεύσω.