Σύμφωνοι, όμως και πάλι κ. Καλλίμαχε, δεν αναιρείτε τα λεγόμενά μου. Η ροή του μέλους εξυπηρετείται σύμφωνα με τι; Με το τι μας αρέσει να ακούμε, το οποίο είναι σε τεράστιο βαθμό επηρεασμένο από αυτά που έχουμε συνηθίσει να ακούμε. Αντιλαμβάνομαι ότι θέλετε να τονίσετε τη διαφορά του εναρμονίου από το διατονικό Ζω, ώστε να καταστήσετε εμφανές ότι όταν το μέλος κινείται στον άνω Ζω, δε θα πρέπει ο ψάλλων να προσπαθεί να τον πει ως επταφωνία του κάτω Ζω, γιατί αυτοί οι δύο απλά δε συμπίπτουν! Σωστότατη η παρατήρησή σας. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ισοκράτημα ακολουθεί το μέλος, και όχι το μέλος το ισοκράτημα. Γι'αυτό, κατά τη γνώμη μου, καλό θα ήταν να μη γίνει καθόλου ισοκράτημα στη συγκεκριμένη θέση, ή τουλάχιστον να υπάρξει παύση και στη συνέχεια το ισοκράτημα να εναρμονιστεί ως αντιφωνία του εναρμονίου πλέον άνω Ζω.
(Θυμίζω, επταφωνία είναι η θέση της φωνής μία οκτάβα πάνω από ένα φθόγγο ίδιο με αυτή, π.χ. κάτω ζω ---> άνω ζω στην περίπτωσή μας, ενώ αντιφωνία είναι η θέση της φωνής μια οκτάβα κάτω από ένα φθόγγο ίδιο με αυτή, .π.χ. άνω ζω ---> κάτω ζω).
Παρόλα αυτά, όντως η άποψή σας είναι καλά τεκμηριωμένη, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε στην πνευματική πλευρά του θέματος, δηλαδή πως ο καθένας είναι ελεύθερος να ψάλλει κατά τον τρόπο που τον αναπαύει. Η αρχική μου αναφορά απλά αφορούσε ένα τμήμα του Πατριαρχικού ύφους, ως μέρος της εκτεταμένης συζήτησης που λαμβάνει χώρα.