Ο Κ. Πρίγγος ενεδόξασε το μεγαλείο του πατριαρχικού ύφους, υπάρχων σημαντικότατος εκκλησιαστικός συνθέτης και μελοποιός και γνωρίζων άριστα την ορθογραφία της Βυζαντινής Μουσικής.
Σε ηλικία 19 ετών ανέλαβε καθήκοντα Β΄ Δομεστίκου στον Πατριαρχικό Ναό (με Πρωτοψάλτη τον Ιάκωβο Ναυπλιώτη, Λαμπαδάριο τον Κωνσταντίνο Κλάββα και Α΄ Δομέστικο τον Δημήτριο Φωκαέα).
Σε ηλικία 46 ετών ανέλαβε καθήκοντα Λαμπαδαρίου (διαδεχόμενος τον Ευστάθιο Βιγγόπουλο), λίγο αργότερα (παραιτηθέντος του Ιακώβου Ναυπλιώτου) εχρημάτισε για περίπου 6 μήνες τοποτηρητής της πρωτοψαλτίας, και στις 24 Σεπτεμβρίου του 1939 προήχθη αριστίνδην σε Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Μ.τ.Χ.Ε. μέχρι το 1959, με Λαμπαδάριο τον Θρασύβουλο Στανίτσα.
Στο ειλητάριο της λαμπρής ψαλτικής πορείας που διέγραψε, ωστόσο, τα διάφορα στάδια εξέλιξης και ωρίμανσης δεν πρέπει να εξομοιώνονται.
Ο Αθ. Πολίτης, γνωρίζοντας τον Πρίγγο στην Θεσσαλονίκη, συγκέντρωνε μαθήματά του από το 1927 ακόμη, όταν ο Πρωτοψάλτης ήταν περίπου 35 ετών...
Επομένως, αυθεντικά κείμενα του Πρίγγου δεν είναι ορθογραφημένα ποιας εποχής και σε ποια ηλικία έγραφε;
Πόσο δόκιμο είναι να χαρακτηρίζεται τόσο πρόχειρα ανορθόγραφος ένας τόσο σπουδαίος ανήρ της πατριαρχικής ψαλτικής παράδοσης, εκλαμπρότατος πατριαρχικός ψάλτης και μελοποιός;
Προφανώς και ο χαλκέντερος Γαλατιστιαίος εξέδωσε πιστώς τα χειρόγραφα του Πολίτου Πρωτοψάλτου. Τούτο όμως δεν σημαίνει πως η ορθογραφία του ευκλεούς Άρχοντος Πρωτοψάλτου υπήρχε σε αυτά ώριμη και αποκρυσταλλωμένη.
Ο Α. Ευθυμιάδης επιμελήθηκε και (κάποια από) τα βιβλία του Χ. Ταλιαδώρου. Κι αυτός ανορθόγραφος; Δεν νομίζω ότι έχουν έτσι τα πράγματα.
Συγκεφαλαιώνοντας.
Γενικεύσεις αόριστες του τύπου:
).
