Επιτρέψατέ μου να αναδημοσιευθώ από άλλη σελίδα του "αναλογίου" λόγω θεματικής συνάφειας:
Σχετικά με την έκδοση "Ιάκωβος Ναυπλιώτης" από τον κ.Αλυγιζάκη:
Δεν είμαι ενήμερος των κακόβουλων κρίσεων για το έργο. Έτσι προσφέρω το δικό μου σκεπτικισμό, διανθισμένο -ας μου επιτραπεί-με λίγο χιούμορ.
Ανέμενα κι εγώ από εικοσιπενταετίας την έκδοση, επειδή ο ίδιος ο εκδότης ενθουσιωδώς από τότε την προανήγγελλε και διετυμπάνιζε, δικαίως νομίζω. Κι όμως πέρασαν 25 έτη, αδικαιολόγητα μεγάλο διάστημα, αν αναλογιστεί κανείς τους λίγους μήνες που ακόμα και μικρές (και πειρατικές) εταιρείες, ολιγίστων συχνά ατόμων, χρειάζονται για να συλλέξουν από ιδιωτικά αρχεία και να επεξεργασθούν απείρως πολυπλοκότερα μουσικά υλικά (π.χ. όπερες) και να εκδώσουν δεκάδες ψηφιακών δίσκων. Για να χαριτολογήσω, ο κ.Αλυγιζάκης με το 25ετές έργο του επί του Ιακώβου θυμίζει κάπως την ομηρική Πηνελόπη με το υφάδι της, με δυο διαφορές: πρώτον, εν αντιθέσει προς εκείνη, ήθελε να τελειώσει, έστω καθυστερημένα το εκδοτικό έργο και δεύτερον, όλοι εμείς οι μουσικοί "μνηστήρες" αναμέναμε περιπαθώς όχι την ίδια την "Πηνελόπη" αλλά το "υφάδι" της-τους ορεκτικότατους δίσκους. Τέλος πάντων, αφού περιήλθαν στα χέρια μας, ας είμαστε και ευγνώμονες. Από το ολότελα...
Δεύτερο και σημαντικότερο: Θα έπρεπε ο κ.Αλυγιζάκης να εξαντλήσει την έρευνα για αρχειακό υλικό του Ιακώβου. Έχω την πεποίθηση ότι υπάρχουν συλλέκτες με μέλη του που κανείς μας δεν έχει, αλλά και τα μέλη της εκδόσεως επί δίσκων κι όχι μαγνητοταινιών, που αναγκαστικά χρησιμοποίησε από το προσωπικό αρχείο του κ.Ταλιαδώρου για μέγα μέρος της εν λόγω εκδόσεως ο κ.Αλυγιζάκης. Καταθέτω εν προκειμένω προσωπική μαρτυρία: Ο δάσκαλός μου Καραμάνης και μαθητής μεταξύ άλλων του επονομαζομένου «φερεφώνου» του Ναυπλιώτη, του γλυκύτατου Ανεστιάδη, μου μαρτύρησε ότι είχε ακούσει από δίσκων γραμμοφώνου τα εξής μέλη του Ναυπλιώτη: το αργόν «Τη Υπερμάχω», το στιχηρό «Τας εσπερινάς ημών ευχάς» ένθα ο Ιάκωβος (όπως και ο Αείμνηστος Στανίτσας) στο «ότι μόνος εί ο δείξας» ψάλλει τη γραμμή του Πέτρου Λαμπαδαρίου κι όχι την άλλη της εκδόσεως Ιωάννου και το αργόν «Πεποικιλμένη» (όταν εγώ τον είχα ρωτήσει γιατί ο Στανίτσας ψάλλει τη γραμμή Πέτρου κι όχι την απλούστερη Ιωάννου, μου απήντησε ότι τη θέση Πέτρου ήκουσεν ο ίδιος τον Ιάκωβο να ψάλλει σε δίσκο κι εδώ επιφυλάσσομαι να ανοίξω το θέμα "Πέτρος και πατριαρχικό αναλόγιο"). Επιπροσθέτως να αναφέρω ότι άκουσα κι εγώ ο ίδιος από κασέτας σε σπίτι φίλου μου τους αίνους του Β΄ήχου από τη φωνή του Ιακώβου. Άρα το αξιέπαινο έργο του κ.Αλυγιζάκη χρειάζεται επανέκδοση με προσθήκη των ελλειπόντων μελών, αφού προηγουμένως γίνει εξαντλητική έρευνα για ιδιωτικά αρχεία. Ο κ.Αλυγιζάκης μάλιστα μας ανοίγει την όρεξη ανατυπώνοντας στη σελ. 84 του επαινετού βιβλιαρίου που συνοδεύει την έκδοσή του το εξώφυλλο του (δίγλωσσου παρακαλώ) Καταλόγου απάντων των δίσκων του Ναυπλιώτη της OFREON αλλά όχι το περιεχόμενο του καταλόγου! Έκανε οικονομία χάρτου ή απλώς ήθελε να τα αποσιωπήσει;
Και μια και μιλούμε για ιδιώτες συλλέκτες δίσκων του Ναυπλιώτη, αναφέρω ότι ιδίως αφότου ήλθε ο αείμνηστος Στανίτσας στην Αθήνα με τη λατρεία και το δέος που έτρεφε για τον Ιάκωβο και δεν κουραζόταν να μεταδίδει στους μαθητές και συνδαιτημόνες του, ξεκίνησε στα παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι ένα ατέλειωτο παζάρι γραμμοφωνικών δίσκων του Ιακώβου Ναυπλιώτου. Υπάρχουν, όπως υπολογίζω όχι λίγοι ευτυχείς κάτοχοι τέτοιων θησαυρών. Αν συλλέγονταν και περνούσαν από επεξεργασία, το αποτέλεσμα θα ήταν εμφανώς ανώτερο από αυτό των μαγνητοταινιών. Και ναι, κάποτε είχα ανάλογη εμπειρία, όταν έβαλα σε ένα από τα γραμμόφωνα που ο αείμνηστος πατέρας μου συντηρούσε, το δίσκο του Ιακώβου με το "Τη Υπερμάχω"! Μοναδικό! Καμία σχέση με τα γνωστά! Γέμισε το σπίτι μας φωνή και μελωδία! Γι' αυτό λοιπόν παραληρούσαν όλοι οι αυτήκοοι του Ιακώβου! Γι' αυτό ο μεγάλος Πρίγγος (ο φεύ! εις χείρας νυν των "αποστολοδιακονούντων") έλεγε στον Καραμάνη "Θανάση μου, δέκα σαν κι εμάς να μαζευτούμε δεν κάνουμε έναν Ιάκωβο!" και τον επονόμαζε "κολοσσό"! Όποιος λοιπόν θέλει να επανεκδώσει τον Ιάκωβο, ας πάρει σβάρνα τους συλλέκτες, τουλάχιστον της Αθήνας, αν θέλει το έργο του να έχει συλλεκτική και ακαδημαϊκή πληρότητα αλλά και τεχνική αρτιότητα. Και ναί, αυτό θα απαιτήσει χρόνο και μόχθο!
Ας έλθουμε λίγο και στον Πρίγγο. Και εδώ το συνοδευτικό βιβλιάριο είναι ελλιπές. Ο Πρίγγος δεν ψάλλει μόνον, όπως ο κ.Αλυγιζάκης αναφέρει, το Αλληλουάριον του Αποστόλου σε Ήχο ΠΛ Α΄ αλλά και πολλά άλλα -π.χ. την υψηλή θέση και «επάκουσον ημών», «ατμίδα καπνού» τις υψηλές θέσεις Χερουβικού και Λειτουργικών κλπ. Ακούγεται όμως στα συμψαλλόμενα η φωνή του σε πάμπολλα σημεία να ξεφεύγει από τη φωνή του Ιακώβου, είτε χρονικά (εισέρχεται στο φθόγγο ή μουσική φράση ενωρίτερα ή αργότερα) είτε μελισματικά (ψάλλει κάπως διαφορετικές θέσεις) καθόσον δεν ψάλλουν από διφθέρας. Ενθυμούμαι ότι ο άλλος μεγάλος θαυμαστής του Ιακώβου, ο και «μικρός Ιάκωβος» επικληθείς αείμνηστος Αθανάσιος Παναγιωτίδης, παρά το θαυμασμό και το δέος που έτρεφε για τον Πρίγγο, όταν στο σπίτι του παρέα με φίλους μου άκουγαν ταινίες του Ιακώβου, μαζί με το παραλήρημα για τη φωνητική και εκτελεστική δεινότητα του Ναυπλιώτη έψεγε συνεχώς και ηγανάκτει μεγάλως για την ανημποριά και την έλλειψη ιακωβικού καταρτισμού τού Πρίγγου και αναπαρίστανε τι ψάλλει σε κάθε σημείο ο ένας και τι ο άλλος. Και κατέληγε, αναλύοντας στο μικροσκόπιο περίτεχνα και αδιαφανή τσακίσματα του Ιακώβου: «Ακούτε ρε, αυτός τα εκτελεί όλα αυτά χωρίς να επιβραδύνει το χρόνο, εγώ όμως για να κάνω τέτοια, επειδή δεν τα μπορούσα μέσα στο χρόνο, τον επιβράδυνα αναγκαστικά! Η αξία είναι όμως να τα λές χωρίς να χαλάς το χρόνο!»
Τέλος διατηρούν πολλοί την απορία, κι ας απαντήσει όποιος γνωρίζει: γιατί μεταξύ δεκάδων εταιρειών δίσκων της Ευρώπης και Αμερικής που εξειδικεύονται στην έκδοση γραμμοφωνικών αρχείων (αλλά και Πανεπιστημίων και μουσικών ακαδημιών) επιλέχθηκε ειδικά η συγκεκριμένη δισκογραφική εταιρεία της γείτονος Τουρκίας για μια ακαδημαϊκών προδιαγραφών εκδοτική εργασία και όχι κάποια από εκείνες;
Συγγνώμη για το χρόνο σας και επαφίεμαι στις κρίσεις σας.
