Τα γράφω και εδώ λοιπόν!
Τις μόνες φυσικές κινήσεις των ήχων που πραγματικά γίνονται και επηρεάζουν όλες τις δυνατές μεταβολές των συστημάτων δεν τις έχουν περιγράψει τα θεωρητικά του 20ου αιώνα, μάλλον τις έχουν διαστρεβλώσει με πολύ άσχημο τρόπο όπως το θεωρητικό του Σίμωνα Καρά.
Αυτές οι ορθές-φυσικές κινήσεις έχουν σωθεί εμπειρικά μόνο στην προφορική παράδοση. Έχουμε γράψει για όλα αυτά στο πιο σημαντικό θέμα της μουσικής το οποίο ξεκίνησε ο Γεώργιος Μιχαλάκης "
Περί του διαστήματος ΝΗ-ΠΑ".
Η βασική λοιπόν αρχαιότατη μεταβολή-έλξη που γίνεται από αρχαιοτάτων χρόνων την ώρα που ψάλλουμε ή τραγουδάμε είναι η μεταβολή κατά γένος[τα γένη όπως τα περιγράφουν οι αρχαίοι Έλληνες αρμονικοί κι όχι όπως κακώς τα εννοούμε σήμερα].
Τι σημαίνει μεταβολή κατά γένος;
Μεταβολή κατά γένος είναι
η ιδιότητα που έχουν τα διαστήματα των ήχων να πυκνώνουν στην υπάτη χορδή που είναι ο πρώτος ήχος, ο
Πα( ή ο Κε κατά πεντάχορδο σύστημα ή ο Δι κατά τετράχορδο σύστημα κοκ).
Έτσι κυρίως όταν κινούμαστε από τα ψηλά στα χαμηλά ο Γα χαμηλώνει(λιχανός-παρανήτη μέσων), ο Νη χαμηλώνει(λιχανός υπάτων, παρανήτη υπερβολαίων) . Έτσι οι Νη-Πα, Γα-Δι, Δι-Κε γίνοναται και είναι μεγαλύτεροι από τον κλασικό τόνο. Δεν είναι 12 μόρια αλλά τις περισσότερες φορές από 13 έως 15 μόρια!
Το πρόβλημα δηλαδή είναι μείζον και καθοριστικό για τον τρόπο που ψάλλουμε και τραγουδάμε, πως εφαρμόζουμε τα γένη της αρμονίας μας, κυρίως το διατονικό γένος με την βασική του χρόα του μαλακού διατόνου . Στα ωδεία και στις σχολές τα διδάσκουν όλα ανάποδα. Ο Χρύσανθος ακόμα και η Πατριαρχική Επιτροπή τα θεωρούσαν αυτά που σας φαίνονται παράξενα απολύτως φυσικά. Δείτε κι εδώ την ανάλυση του προβλήματος "
Αιώνας αφανισμού του μαλακού διατόνου ο 21ος αι. -μη γένοιτο-, μέσα από το πρίσμα του Πλουτάρχου." (Σχετική συζήτηση έχει ανοιχτεί στο Ψ.
εδώ )