evangelos
Ευάγγελος Σολδάτος
Για να υπάρχει βάση συζητήσεως θα πρέπει, τουλάχιστον, να γνωρίζουμε ότι το χρωματικό γένος δεν έχει να κάνει σε τίποτε με τόνους μείζονες, ελάσσονες (ή κάτι τέτοιο). Και γι αυτό, δε χρειάζεται κανείς να επικαλεσθεί καταθέσεις ή απόψεις νεοτέρων.....Τώρα, εάν κάποιοι συνεχίζουν να υπερασπίζονται ότι το χαρακτηριστικό του χρωματικού γένους είναι το διάστημα 9 (με την οποιαδήποτε προσέγγιση) βαπτιζόμενο ως "ημίτονο" με την ευρυτάτη έννοια του όρου, απλώς γίνεται σεβαστή από μένα η άποψή τους.
Μεγάλο Θεωρητικό Χρυσάνθου:
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' §229:
"Τόνοι ωνομάσθησαν τα επτά διαστήματα της διατονικής κλίμακος πα βου γα δι κε ζω νη Πα. Όταν δε χωρισθήι έν από αυτά δίχα μεν, όχι όμως και κατά μέσον ακριβώς, και ληφθεί το έν από τα δύο διαστήματα, το τοιούτον διάστημα ονομάζεται Ημίτονον(α)
Υποσ(α) Το Ημίτονον δεν εννοεί τον τόνον διηρημένον ακριβώς εις δύο, ως τα δώδεκα είς έξ και έξ, αλλ' αορίστως, ήγουν τα δώδεκα είς οκτώ και τέσσαρα, ή είς εννέα και τρία, και τα λοιπά...."
Αυτό ένοεί ημίτονο ο Χρύσανθος και για αυτόν τον λόγο ονομάζει χρωματικό τον β ήχο που ακολουθεί αυτήν την πορεία που περιγράφει ως όμοια διφωνία. Επίσης είναι λάθος να πάρουμε τον αρχαίο ορισμό του χρώματος και να τον κολλήσουμε σε αυτά που εννοεί ο Χρύσανθος και οι νεότεροι ρωμιοί μουσικοί. Οι αρχαίοι μαλακό χρώμα ονόμαζαν το μαλθακό με μικρά άνευρα διαστήματα(το αντίθετο δηλαδή με την νεότερη έννοια): "...Στό μαλακό χρωματικό τα διαστήματα ήταν (πάλι από κάτω προς τα πάνω): 1/3 τόνου, 1/3 τόνου και 1+1/2 τόνου πλέον 1/3, δηλ. σε δωδέκατα 4/12 + 4/12 + 22/12. ...Ως επίθετο η λέξη μαλακός χρησιμοποιούνταν με τη σημασία μουσικής που είναι κάπως θηλυπρεπής, ή υστερεί σε ανδροπρεπή χαρακτήρα... " (Εγκυκλοπαίδεια της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής του Σ. Μιχαηλίδη)
Ένα άλλο παράδειγμα από την γλώσσα: Ημιμαθής δεν είναι αυτός που γνωρίζει ακριβώς τα μισά αλλά αυτός που δεν έχει ολοκληρωμένη γνώση.
Ας κατέβουν και στη βιβλιοθήκη του Κ. Ψάχου να δουν οι ενδιαφερόμενοι τις απόψεις του Φωκαέως και επί κλίμακος (εάν ανακοινώσουμε και άλλη μελέτη μπορεί και να ...παρεξηγηθούμε λόγω της αργοπορίας μας!!!).
Τις απόψεις του Φωκαέως τις γνωρίζω διαβάζοντας την κριπίδα του, αν έχετε κάποιο άλλο στοιχείο υπ' όψιν σας καλό είναι να το καταθέσετε κι όχι να πετάτε το μπαλάκι αορίστως..
Τα παραδείγματα του προηγουμένου μηνύματός μου είχαν να κάνουν με την "δογματική" περίπου τοποθέτηση ότι χρωματικά ο Χρύσανθος υιοθετεί την όμοια διφωνία στα του Β΄χρωματικού ήχου.
Αν είναι δογματικοί οι δάσκαλοι που αναφέρατε, που αν μη τι άλλο έχουν και μια εξίσωση με κλάσματα που δείχνουν τον συλλογισμό τους, τότε πόσο δογματικός μπορεί να είναι ο Καράς που αυθαιρέτως-τάχα πρακτικώς μας παρουσιάζει τα διαστήματα χωρίς να εξηγεί τον μαθηματικό συλλογισμό με τον οποίο τα υπολόγισε: Θεωρητικό Σ. Καρά τόμος β §ρλ σελ181
Τώρα τί σχέση έχει η παράθεση θεωρητικών παραπομπών με την επανέκδοση των μουσικών βιβλίων του Κ. Πρίγγου, δεν θέλω να το καταλάβω και γι αυτό το αφήνω ασχολίαστο. Όπως θα αφήσω ασχολίαστο και τις κρίσεις περί των σεβαστών δασκάλων ότι "είναι απαράδεκτοι" ως έλληνες μουσικοί. Λίγο σεβασμός περισσότερο για να μπορεί να σταθεί και το "μας".
Έχει σχέση γιατί ο Πρίγγος δεν ψάλλει δυτικό ημιτόνιο και τόνο. Δεν μπορείτε λοιπόν από την μία να εκδιδετε θεωρητικό με τρίτες μικρές κι από την άλλη να παρουσιάζετε το έργο ενός μουσικού που εκφράζει αντίθετη άποψη από αυτές τις όντως τελικά αυθαίρετες θεωρίες περί χρωματικών κλιμακών πιάνου
Σύ είπας..Όσον αφορά τα της Αφηγήσεως, δεν είμαι ο καταλληλότερος για να τοποθετηθώ.
Δεν διαφώνησε κανείς σε αυτές τις ορολογίες αλλά όχι στη δυτικοποίηση-πιανοποίηση των διαστημάτων του β ήχου!!!Οι ήχοι που έχουν βάση (πλήν αυτών που λογίζονται ως κλάδοι με διφωνία, τετράχορδο και διφωνία προς τα πάνω -επί το θεωρητικότερον) όπως ο λέγετος ή δεύτερος διατονικός ή πλάγιος του δευτέρου διατονικός είναι αυτοτελείς και δημιουργούνται με το κατά δια πέντε (Τροχό) σύστημα. Οι σχέσεις μεταξύ τους δημιουργούν και τις ορολογίες, πλάγιος, μέσος, παράμεσος, δίφωνος κλπ. (και όχι μόνο). .