...καὶ βάζουμε στὴν λειτουργικὴ ζωὴ τὴν ἀναπαράσταση, αὐτὸ ποὺ ἦταν καμάρι μας ὅτι εἴχαμε ἀποφύγῃ. Προσθ. γιατὶ ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία εἶναι τόσο διαβόητα συντηρητική, λ.χ. στὴν ζωγραφική; ΑΚΡΙΒΩΣ γιὰ νὰ ἀποφύγῃ τὴν ἀναπαράσταση, δηλαδὴ τὸ νὰ κάνει ὁ ὁποιοσδήποτε σὰν νὰ ἦταν ὁ τάδε. Αὐτὸ ποὺ λέγεται παράδοση εἶναι στὴν πραγματικότητα αἰῶνες μπροστά! Πολὺ δύσκολα μπορεῖ κάποιος νὰ ἱσχυριστῇ ὅτι εἶναι πιὸ μπροστά, ὥστε νὰ εἶναι σὲ θέση νὰ τὸ βελτιώσῃ. Mεταθέτουμε τὸ θαῦμα στὸ παρελθὸν ἢ στὸ μέλλον, λὲς και τὸ θαῦμα δὲν εἶναι παροντικό!