Παλαιά άρθρα του π. Κωνσταντίνου Παπαγιάννη, με επίκαιρο περιεχόμενο. Πολύ πριν τις προσπάθειες για την "λειτουργική αναγέννηση".
Είναι για μένα λυπηρό πως πολλοί σωτήρες της Ορθοδοξίας (ευτυχώς υπάρχουν πολλοί σήμερα) τον χαρακτηρίζουν αλιβάνιστο, αλειτούργητο νεοβαρλααμίτη, αιρετικό, προτεσταντίζοντα και χίλια δυο άλλοι.
Κρίμα...
Διάβασα όλες τις σελίδες, και δεν βρήκα τίποτε απολύτως που να δικαιολογεί τους προαναφερόμενους χαρακτηρισμούς '' αλιβάνιστο, αλειτούργητο νεοβαρλααμίτη, αιρετικό, προτεσταντίζοντα και χίλια δυο άλλα'' από αυτούς των οποίων τα στοιχεία δεν αναφέρονται ( μήπως θα έπρεπε να αναφέρονται ???), και ως εκ τούτου αυτοί τους επιστρέφονται.Απορώ πώς μου είχε διαφύγει νωρίτερα...
Σήμερα το διάβασα.
ΕΥΣΤΟΧΟΤΑΤΟΣ.
Είναι για μένα λυπηρό πως πολλοί σωτήρες της Ορθοδοξίας (ευτυχώς υπάρχουν πολλοί σήμερα) τον χαρακτηρίζουν αλιβάνιστο, αλειτούργητο νεοβαρλααμίτη, αιρετικό, προτεσταντίζοντα και χίλια δυο άλλοι.
Κρίμα...
Greekψαλτης;81377 said:Ως προ τα θεματα πιστεως, ομολογιας αλλα και συνδιαλλαγης με τους αιρετικους δεν υπαρχει ζητημα! Τα πραγματα ειναι ξεκαθαρα! Ασχετα απο τα απαραδεκτα που γινονται και τα οποια κουκουλωνουν -ή ετσι τουλαχιστον πιστευουν- με το μανδυα μιας αγαπης χωρις αληθεια. ''Αγάπα εν αληθεία'', ειπε καποιος μεγαλος Πατερας της εκκλησιας. Η αγαπη απο μονη της δεν στεκει, ειναι τροπον τινα ''αιρεση''.
Τωρα ως προς τα υπολοιπα, πιο καθημερινα ζητηματα λατρειας και ζωης της εκκλησιας τα πραγματα δεν ειναι ασπρο-μαυρο. Να σου αναφερω πως ο Μεγας Βασιλειος θεωρουσε μίασμα τη θεσπιση δευτερου γαμου αλλα και αναγκαιο κακο! Επομενως πρεπει να υπαρχει δημιουργικη συνεχεια της παραδοσης και της ζωης της εκκλησιας κανοντας σωστη χρηση του κατ'οικονομιαν, χωρις να αλλοιωνεται το Ορθοδοξο φρονημα.
Μακρυγιάννης;81424 said:Δέχομαι οτι για κάποιες ειδικές περιπτώσεις να "οικονομούνται" τα πράγματα αλλά γι αυτές ας αποφασίζουν οι Βασίλειοι (οι συγχρονοι).
Φιλε Μακρυγιαννη ανεφερα τη σταση του Μ.Βασιλειου για να δειξω πως η εκκλησια οντως καινοτομουσε και καποιες φορες με ''βαρια καρδια'', οπως φαινεται και στη περιπτωση του δευτερου γαμου και την σταση του Μ.Βασιλειου. Το εκανε ομως παρολα ταυτα επειδη σκοπος ειναι η σωτηρια των ψυχων μας και οχι η αυστηρη και μονο τηρηση καποιων πραγματων τη στιγμη που δεν προαγουν τη πνευματικη μας προοδο εξαιτιας αλλαγων στη ζωη των ανθρωπων. Δεν εκανα καμμια συγκριση και το θεμα αλλωστε δεν ειναι οι συγκρισεις αλλα ο παραδειγματισμος μας απο τις πρακτικες που ακολουθουσαν οι Μεγαλοι Πατερες της εκκλησιας μας! Χρειαζεται μεγαλη προσοχη, προσευχη και διακριση στις όποιες αλλαγες, και πιστευω συμφωνουμε ολοι σε αυτο! Ομως αλλαγες μπορουν να υπαρξουν σε ζητηματα που απτονται τη ζωη της εκκλησιας στην εκαστοτε εποχη της ζωης του ανθρωπου πανω στη Γη. Αυτο μας διδασκουν και οι Πατερες με τη σταση τους σε διαφορα ζητηματα ανα τους αιωνες Μας διδαξαν ακομη και πως να αντιμετωπιζουμε τους αιρετικους, αφου πολλακις και οι ιδιοι αντιμετωπισαν τρομερες αιρεσεις που κλυδωνισαν το σωμα της εκκλησιας! Παντα με αγαπη προς τους πλανεμενους αδελφους μας. Με αγαπη ομως η οποια θα εχει την αληθεια του Ευαγγελιου μεσα της!:wink:
Να ρωτήσω ποιες είναι λ.χ. κάποιες απο τις συγχρονες αναγκες που θα αναγκαζαν για πνευματικούς λόγους την Εκκλησία να κανει σε καποια θέματα οικονομία ή και "καινοτομία" όπως είπατε. Και δεύτερον τι είναι αυτο που σας κάνει να νομίζετε (οχι εσείς προσωπικά) οτι δεν το κάνει ήδη εκει που πραγματικά χρειάζεται και δεν προσβάλεται η πίστη;
Το θέμα νομίζω έχει άμεση συνάρτηση με αυτό το θέμα. Άλλωστε ο π. Κων/νος είναι γνωστόν από ποιό χώρο προέρχεται...
Και οι προτάσεις του θα κριθούν πρώτον και κύριον από το Σώμα της Εκκλησίας αν δεν έχουν κριθεί ήδη...
Δεν θα λύσουμε εμείς τώρα το ζήτημα της οικονομίας που ασκεί η Εκκλησία ανά τους αιώνες.
Τα ζητήματα αυτά τα έχουμε συζητήσει επανειλημμένως σε διάφορα σημεία του φόρουμ και δεν έχουμε καταλήξει σε ένα κοινώς αποδεκτό συμπέρασμα. Νομίζω ότι δεν έχει νόημα να τα σχολιάσουμε μαζεμένα σε αυτό το θέμα, αφ'ενός διότι έχουν ήδη συζητηθεί, αφ' ετέρου γιατί θα πλατιάσουμε.
Αυτό που έχω να πω, είναι ότι οι κατηγορίες περί Προτεσταντίζουσας νοοτροπίας, κατ' εμέ στέκουν και έχουν πολύ ισχυρά ερείσματα. Πρώτον και κύριο σημείο που φαίνεται αυτό, είναι η εμμονή του π. Κων/νου καθώς και όσων μοιράζονται τις ιδέες του, στην «επαναφορά της αρχαίας τάξης», πράγμα το οποίο είναι κοινό στον Προτεσταντισμό. Αν αυτό στενοχωρεί κάποιους, δεν μπορώ να κάνω κάτι. Το ότι υπάρχει όμως ομοιότητα στον τρόπο σκέψης, είναι πασιφανέστατο.