Το να γραφεί κανείς χρήστης είναι το μόνο εύκολο, στην ουσία δεν διαφέρει και πολύ από το να γραφεί μέλος στο Ψαλτολόγιο. Όμως μετά έρχεται η απογοήτευση: ενώ περιμένει κανείς να δει τα χειρόγραφα ως έχουν, όπως κάνουν ξένες βιβλιοθήκες ή όπως έγινε πρόσφατα με τον Σιναϊτικό Κώδικα, οι κύριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης τα κρατούν ως επτασφράγιστα μυστικά, δεν έχουν καν κάποιον κατάλογο για να ψάξεις, παρά μόνο τους τίτλους 5 χειρογράφων (!) και, προκειμένου να έχεις πρόσβαση, απαιτούν να ξέρεις τον αριθμό του χειρογράφου (απευθύνονται επομένως σε άτομα που είναι ήδη μέσα στα πράγματα και όχι σε όλο τον κόσμο), να κάνεις αίτηση αναφέροντας το... Πανεπιστήμιο και τον υπεύθυνο καθηγητή σου (!) ή, εάν κάνεις έρευνα, πού θα δημοσιεύσεις τα πορίσματά σου και τι χρήση θα κάνεις στο χειρόγραφο!!! Απλώς απαράδεκτα πράγματα, τη στιγμή που ξένες βιβλιοθήκες παρέχουν ελεύθερη πρόσβαση στο παλαιό υλικό τους, που είναι απαλλαγμένο από πνευματικά δικαιώματα. Ώρες ώρες σκέφτομαι μήπως αυτά τα χειρόγραφα θα ήταν καλύτερο να τα είχαν ξένοι και να τα διέθεταν ελεύθερα μέσω διαδικτύου, παρά Έλληνες που στην ουσία τα κρατάνε για τους εαυτούς τους, ακολουθώντας τη γνωστή αλαζονεία του Ελληνικού Δημοσίου...