Χρίση εἰκόνων ἤ σκευῶν μὲ ἅγιο μύρο

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος
«Αἱ ἅγιαι εἰκόνες δὲν χρειάζονται νὰ μυρώνονται μὲ ἅγιον μύρον, ἤ νὰ ἁγιάζονται μὲ εὐχὰς ἀπὸ τὸν ἀρχιερέα»
(Πηδάλιον σ. 319, ὅρος ζ’ οἰκουμενικῆς συνόδου).



«Ἐὰν τις χρίσειε δεδοικὼς εἰκόνα Χριστοῦ, ἤ τινος τῶν ἁγίων ἐνιαυτὸν εἰργέσθω τῆς κοινωνίας»

(ὁσ. Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου (+826) Ἐπιστολὴ Β’ 40 Ναυκρατίῳ τέκνῳ ἔκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη τ. 3 σ. 325).



«Οἱ εἰκόνες καὶ τὰ ἱερὰ σκεύη δὲν καθαγιάζονται μὲ εἰδικὴ τελετὴ ἤ καὶ μὲ χρίση μὲ τὸ ἅγιο μύρο

( Ἰ. Φουντούλη Λειτουργικὴ Α’-Εἰσαγωγὴ στὴ θεία λατρεία, Θεσσαλονίκη 1993 σ. 59).


Οὔ τε οἱ νεκροὶ μυρώνονται μὲ ἅγιο μύρο.
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Κατ᾿ ἀρχάς πρέπει νά ἐκφράσουμε τήν ἐπιφύλαξη ἄν αὐτό τό θέμα ἐντάσσεται στήν ψαλτική θεματολογία τοῦ Ψ, ἀλλ᾿ ἀφενός στό Ψ ὑπάρχουν πάρα πολλές ἐκδόσεις τοῦ Μεγάλου Εὐχολογίου στήν ἑνότητα "Ευχολόγιον, Ιερατικόν, Εγκόλπιον, Συλλειτουργικόν", ὅπου σέ πολλές ἐκδόσεις παρατίθενται οἱ σχετικές "εὐχές" ἤ "ἀκολουθίες" καί ἀφετέρου τά μέλη τοῦ Ψ, ψάλτες ἤ κληρικοί, γίνονται μάρτυρες τέτοιων ἐνεργειῶν ἀπό ἐπισκόπους.
Ἡ μόνη παλαιά ἔκδοση πού δέν περιέχει αὐτά εἶναι ἡ ἔκδοση "Εὐχολόγιον τὸ Μέγα, ἔκδοσις Μ. Σαλιβέρου, ἐν Ἀθήναις 1927" καί ἡ νεώτερη (σπουδαιοτάτη καί ἐν πολλοῖς κριτική) "Ευχολόγιον το Μέγα - Εκδόσεις Παπαδημητρίου", Ἐν Ἀθήναις 2014, ἐπιμελείᾳ Δρ Διονυσίου Ἀνατολικιώτου, ὅπου στήν Εἰσαγωγή (σελ. 57 - 61) μετά πολλῶν ἐπιχειρημάτων, ἀναγράφεται ὅτι εἶναι "ἐπιβεβλημένον αἱ ἀνωτέρω εὐχαὶ νὰ ἀφαιρεθοῦν ὡς κακόδοξοι καὶ ἀντικείμεναι εἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀκόμη καὶ ἄν δέν ὑπῆρχεν ἡ σχετικὴ ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (τῆς 16ης Φεβρουαρίου 1899)".
Θέσιν Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου (τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος) ἐπέχει καί ἡ ἔκδοση "Κῶδιξ Ἐκκλησιαστικῆς Τάξεως καί Ἐθιμοτυπίας", ὅπου (χρησιμοποιῶ τελευταία ἔκδοση τοῦ 2020) στίς σελ. 222, 335 καί 337 ἐπισημαίνεται ὅτι "αἱ Ἱεραὶ Εἰκόνες ... δὲν χρίονται δι᾿ Ἁγίου Μύρου καὶ δὲν ἀναγινώσκονται ἐπ᾿ αὐτῶν Καθιερωτικαὶ Εὐχαί" (βλ. συν. εἰκ.).

ΚΩΔΙΞ.jpg
 
Top