Νά ποῦμε κατά πρῶτον, ὅτι τό «Συναξάριον ἤτοι Τυπικὸν τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Μονῆς τῆς Εὐεργέτιδος, κατὰ τὸ χφ ἀρ. 788 (12ου αἰ.) τῆς βιβλ. τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν» εὑρίσκεται ἐν DMITRIJEVSKIJ Aleksej, Opisanie liturgitcheskich rukopisej I, σελ. 256 – 655.
Συνεγράφη ὑπό τοῦ μοναχοῦ Τιμοθέου, ὑποτακτικοῦ τοῦ κτίτορος τῆς Μονῆς Παύλου μοναχοῦ, ὅστις συνέστησεν αὐτήν κατά τά μέσα τοῦ ια΄ αἰ. (1049) ἐκτός τῶν τειχῶν τῆς Πόλεως καί ὄχι μακράν αὐτῆς καί πρός τήν Πύλην τῆς Πηγῆς (Σηλυβρίας, Silivri Kapi). Ὁ κτίτωρ εἶναι καί ὁ συγγραφεύς τοῦ γνωστοῦ ψυχοφελοῦς βιβλίου «Εὐεργετινός».
Τό Τυπικό εἶναι τοῦ τέλους τοῦ ια΄ ἀρχῶν τοῦ ιβ΄ αἰ., εἶναι Στουδιτικόν ἤτοι Κωνσταντινουπολιτικόν καί σαφῶς δέν προβλέπει ὕμνους Ἱεροσολυμιτικῆς/Ἁγιοπολιτικῆς προελεύσεως ἤ ἴσως νεωτέρους.
Ἡ Μονή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Εὐεργέτιδος ἦτο ἐκ τῶν πλέον ὀνομαστῶν καί αὐστηροτέρων μονῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἐνῶ γνωρίζομεν πολλά περί τῆς ἐσωτερικῆς ζωῆς τῆς μονῆς ἐκ τοῦ Τυπικοῦ αὐτῆς, γνωρίζομεν ὀλίγα ἐλλιπῆ καί ἀποσπασματικά περί τῆς ἱστορικῆς πορείας αὐτῆς. Ἡ μονή ὑπέφερε πολλά ἐπί λατινοκρατίας (1204-1261) κατεστράφη δέ ὀλίγον πρό τῆς β΄ ἀλώσεως τῶν πολιορκητῶν, ὡς εὑρισκομένη ἐκτός τῶν τειχῶν, πρό τῆς Πόλεως.
Ἡ μονή κατεῖχε σημαντικόν μετόχιον ἐντός τῆς Πόλεως παρά τήν Κινστέρναν τοῦ Μωκίου. Ὑπῆρχε καί ἄλλη γυναικεία μονή ἐπ᾿ ὀνόματι τῆς Θεοτόκου τῆς Εὐεργέτιδος.