Αγαπητέ μου Γιάννη σε χαιρετώ
Ευχαριστώ για την απάντησή σου στο μήνυμα όπου απλά σημείωσα ότι σε θεωρητικά κείμενα των τριών δεν περιλαμβάνεται η οξεία, όπως και το τρομικόν, πίεσμα, κλπ. Προσωπικά δεν πήρα θέση για τα σημάδια αυτά, αυτό είναι άλλη υπόθεση. Απάντησες ειδικά και μόνο για την οξεία. Μοιάζει βέβαια παράδοξο να μην περιλαμβάνουν την οξεία, αλλά ο Χουρμούζιος να την χρησιμοποιεί όταν γράφει μουσική. Μοιάζει, αλλά δεν είναι.
Αλλά να πω πρώτα ότι έκανες λόγο μόνο για την οξεία (την οποία εγώ δεν ανέφερα ονομαστικά, αλλά σαφώς την περιέλαβα στο "κ.λπ."). Γιατί όμως μόνο γι' αυτή; Γιατί δεν λέμε και για τα άλλα σημάδια που εμφανίζονται σε σύγχρονα μουσικά κείμενα; Επειδή γι' αυτά απόλυτα και ξεκάθαρα δεν υπάρχει έρεισμα σε θεωρητικά ή και καθαρά μουσικά κείμενα των τριών στη νέα μέθοδο (όπως συμβαίνει μόνο με την οξεία και σχεδόν μόνο με τον Χουρμούζιο. Αλήθεια, εάν λέμε ότι την χρησιμοποιεί ο Χουρμούζιος και εξ αυτού προσπαθούμε κάτι να εξάγουμε, γιατί δεν βλέπουμε και τα χφφ του Γρηγορίου; Εάν π.χ. ο Γρηγόριος δεν την γράφει, τι εξάγεται τότε; Λέω τώρα... σκέψεις... δεν παίρνω θέση, γιατί νομίζω ότι δεν πρέπει να πάρω θέση εύκολα). Αυτό είναι σημαντικό.
Τα άλλα που έγραψες για πλάγια ολίγα και συνωμοσιολογίες δεν τα ξέρω και με ζαλίζουν λίγο κιόλας, δεν μπορώ να τα παρακολουθήσω, αλλά σίγουρα δεν τα έγραψες για μένα.
Τώρα, γιατί λέω ότι δεν είναι παράδοξο; Απλά: ο Χουρμούζιος ήταν γνωστός κωδικογράφος ήδη από το 1792 (υπάρχει χφ), πάνω από 22 χρόνια πριν την νέα μέθοδο (τόσα ξέρουμε εμείς, αλλά πιθανότατα είναι περισσότερα). Είχε συνηθίσει να γράφει μια ζωή ολόκληρη με το παλαιότερο σύστημα, όλα τα παλαιά σημάδια, και την οξεία. Με την απλοποίηση του συστήματος απόλυτα κατήργησε τα άλλα σημάδια που ξεκάθαρα δεν συμπεριλήφθηκαν στη νέα μέθοδο, αλλά ειδικά για την οξεία που έμοιαζε πάρα πολύ με το ολίγον, είτε λόγω συνήθειας των προηγούμενων χρόνων του ως κωδικογράφου είτε λόγω αισθητικής (βλ. την κουβέντα που κάνατε με τον Χάρη για τα λεγόμενα του Θάμυρη) την διατήρησε ως σχηματικά πολύ παραπλήσια με το ολίγον. Για μένα αυτό είναι πολύ ικανοποιητική εξήγηση. Ας μην ξεχνούμε ότι σήμερα επιβιώνουν εκ συνηθείας ή με άλλη χρήση, γράμματα παλαιότερων αλφάβητων (στίγμα) των οποίων η ενέργεια δεν υπάρχει στη γλώσσα μας.
Για την πιθανή ενέργεια της οξείας όπως πιθανώς την ήθελαν οι τρεις, πάλι δεν θα πω τίποτα, παρά μόνο θα παρατηρήσω ότι, όπως έγραψαν για την ενέργεια άλλων χαρακτήρων της νέας μεθόδου (αλλά και για στοιχεία της παλαιάς) θα μπορούσαν να γράψουν και γι' αυτήν. Δεν το έκαναν όμως.
Γιάννη σε χαιρετώ με πολλές ευχές
Μ.