V_Zacharis
Παλαιό Μέλος
Μια και είμαστε φόρουμ συζητήσεων για την Β.Μουσική, και με το δεδομένο ότι στα μουσικά σχολεία υπάρχει το μάθημα της Ελληνικής Παραδοσιακής Μουσικής, θα ήθελα και την γνώμη σας πάνω σε κάποια θέματα που με προβληματίζουν εμένα.
Είναι ευπρόσδεκτη η γνώμη οποιουδήποτε, αλλά πολύ θα εκτιμήσω την γνώμη ανθρώπων που έχουν δουλέψει σε μουσικά σχολεία και γνωρίζουν την κατάσταση. (όποιος έχει δουλέψει γνωρίζει πολύ καλά γιατί το λέω...)
Κατ' αρχήν να δώσω εδώ τους νόμους και τις υπουργικές αποφάσεις όπως ισχύουν σήμερα και αφορούν το μάθημα αυτό.
View attachment Μουσικά Σχολεία - ΦΕΚ για τα μαθήματα 17-03-1995.pdf και View attachment Μουσικά Σχολεία - Ωρολόγιο Πρόγραμμα (Υπουργική Απόφαση)15-09-2005.pdf
Φυσικά από το νόμο μέχρι και την τελευταία υπουργική απόφαση έχουν αλλάξει κάποια πράγματα, αλλά όχι και η στοχοθεσία που περιγράφει το ΦΕΚ του 1995. Σε γενικές γραμμές κάπως έτσι είναι τα πράγματα όσον αφορά το τι πρέπει να γίνεται.
Να προσθέσω και κάτι ακόμα. Δεν το έχω δει κάπου γραπτώς (δεν το έχω εγώ δει τουλάχιστον) αλλά "κυκλοφορεί" ευρέως και σαν διαφήμιση για τα μουσικά σχολεία. Ότι δηλαδή οι απόφοιτοί του βγαίνουν από την τελευταία τάξη του σχολείου με επίπεδο αντίστοιχο του πτυχίου (μερικοί λένε και του διπλώματος!!!) στο όργανο επιλογής τους και στις ευρωπαϊκή μουσική (επίπεδο ειδικού αρμονίας-δεν υπάρχει πτυχίο εκεί) και βυζαντινή αντίστοιχα. Πράγμα που φυσικά απ΄όσο μπορώ να γνωρίζω εγώ δεν ισχύει, ίσως εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που παράλληλα με το σχολείο έκαναν και αντίστοιχα μαθήματα εκτός αυτού.
Και πάμε στο θέμα!
Ποίος τελικά είναι ο σκοπός του μαθήματος της Ελληνικής Παραδοσιακής Μουσικής στα μουσικά σχολεία;
Θα πω για αρχή πως το αντιλαμβάνομαι εγώ. Και παρακαλώ προσθέστε τις απόψεις σας και όπου νομίζετε ότι είμαι λάθος παρακαλώ διορθώστε με (στεγνά όμως!).
Δεν πιστεύω ότι σκοπός του μαθήματος αυτού είναι να βγάλει ψάλτες.
Και εξηγώ τι εννοώ. Μακάρι να βγουν ΚΑΙ ψάλτες από αυτά τα παιδιά, αλλά δεν είναι ο σκοπός του μαθήματος.
Ο σκοπός όπως το βλέπω εγώ είναι να μάθουν τα παιδιά την σημειογραφία της Β.Μουσικής (και πως αυτή εφαρμόζεται και ψαλτικά αλλά και στην δημοτική-εξωτερική μουσική), την ψαλτική παράδοση, την δημοτική μουσική, την οκταηχία και την πολυηχία μέσα στην οκταηχία (όλους τους κλάδους δηλαδή των ήχων). Και κανένα από αυτά δεν μπορεί να θεωρηθεί υψηλότερης προτεραιότητας (με εξαίρεση ίσως την σημειογραφία και την οκταηχία) από το άλλο. Αν κάνουμε τα παιδιά να αγαπήσουν αυτή την μουσική με την δική της γραφή τα δικά της ιδιώματα και άκουσμα, ακόμα και αν δεν γίνουν ποτέ ψάλτες πιστεύω ότι έχουμε πετύχει το στόχο... Δεν νομίζω ότι πρέπει να στοχεύσουμε π.χ. να μάθουν οπωσδήποτε το αργό ειρμολόγιο ή κάποια ιδιόμελα του Ιακώβου. Άλλωστε δεν μπορείς να υποχρεώσεις κάποιον να έρθει σε ψαλτήρι, κι αν δεν έρθει σε ψαλτήρι, νότες θα λέει και τίποτα παραπάνω...
Σύμφωνα με τα παραπάνω πρέπει οπωσδήποτε να γίνει ένα πρόγραμμα σπουδών με βάση αυτή την κατεύθυνση, και βιβλίο φυσικά (που αυτή την στιγμή δεν υπάρχει κι ο καθένας κάνει ότι τον φωτίσει ο Θεός...) προσανατολισμένο σε αυτή την λογική και όχι μόνο εκκλησιαστικό ή μόνο παραδοσιακό. Αναλόγως πρέπει να προγραμματιστεί και το μάθημα του ταμπουρά (ή της λάφτας, δεν θα κολλήσω πολύ σε αυτό) ώστε να συμβαδίζει το όργανο αναφοράς με το μάθημα που αναφέρεται, για καλύτερα αποτελέσματα.
Δεν νομίζω ότι πρέπει να "μπει στο παιχνίδι" η προοπτική του πτυχίου, γιατί τότε πρέπει να φύγουμε από την λογική της ελληνικής μουσικής και να πάμε στο ψαλτικά αποκλειστικά πλέον. (για να βγει η απαιτούμενη ύλη του πτυχίου ιεροψάλτου)
Όλα αυτά που αναφέρω βέβαια βασίζονται στην μέχρι στιγμής διάρθρωση των μουσικών σχολείων, χωρίς να διαλέγεις δηλαδή μουσική κατεύθυνση (κάποια στιγμή) και με δεδομένο ότι τα μόνα πανελλαδικά εξεταζόμενα μουσικά μαθήματα είναι η αρμονία και το dictee.
Μπορούμε φυσικά να συζητήσουμε πως θα ήταν καλύτερο να διαρθρωθούν (έχω κι εγώ πολλές προτάσεις πάνω σ' αυτό), αλλά να κοιτάμε και πως μπορεί να λειτουργήσει το όλο πράγμα μέχρι τότε, ή και με την προοπτική ότι δεν θα αλλάξει ποτέ (το και πιθανότερο δυστυχώς) αυτό το (χαζό πραγματικά) καθεστώς.
Δεν ξέρω αν κάποιος έχει άποψη, ίδια ή αντίθετη, ή έστω απλά άποψη και θα ήθελα τις γνώμες σας.
Είναι ευπρόσδεκτη η γνώμη οποιουδήποτε, αλλά πολύ θα εκτιμήσω την γνώμη ανθρώπων που έχουν δουλέψει σε μουσικά σχολεία και γνωρίζουν την κατάσταση. (όποιος έχει δουλέψει γνωρίζει πολύ καλά γιατί το λέω...)
Κατ' αρχήν να δώσω εδώ τους νόμους και τις υπουργικές αποφάσεις όπως ισχύουν σήμερα και αφορούν το μάθημα αυτό.
View attachment Μουσικά Σχολεία - ΦΕΚ για τα μαθήματα 17-03-1995.pdf και View attachment Μουσικά Σχολεία - Ωρολόγιο Πρόγραμμα (Υπουργική Απόφαση)15-09-2005.pdf
Φυσικά από το νόμο μέχρι και την τελευταία υπουργική απόφαση έχουν αλλάξει κάποια πράγματα, αλλά όχι και η στοχοθεσία που περιγράφει το ΦΕΚ του 1995. Σε γενικές γραμμές κάπως έτσι είναι τα πράγματα όσον αφορά το τι πρέπει να γίνεται.
Να προσθέσω και κάτι ακόμα. Δεν το έχω δει κάπου γραπτώς (δεν το έχω εγώ δει τουλάχιστον) αλλά "κυκλοφορεί" ευρέως και σαν διαφήμιση για τα μουσικά σχολεία. Ότι δηλαδή οι απόφοιτοί του βγαίνουν από την τελευταία τάξη του σχολείου με επίπεδο αντίστοιχο του πτυχίου (μερικοί λένε και του διπλώματος!!!) στο όργανο επιλογής τους και στις ευρωπαϊκή μουσική (επίπεδο ειδικού αρμονίας-δεν υπάρχει πτυχίο εκεί) και βυζαντινή αντίστοιχα. Πράγμα που φυσικά απ΄όσο μπορώ να γνωρίζω εγώ δεν ισχύει, ίσως εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που παράλληλα με το σχολείο έκαναν και αντίστοιχα μαθήματα εκτός αυτού.
Και πάμε στο θέμα!
Ποίος τελικά είναι ο σκοπός του μαθήματος της Ελληνικής Παραδοσιακής Μουσικής στα μουσικά σχολεία;
Θα πω για αρχή πως το αντιλαμβάνομαι εγώ. Και παρακαλώ προσθέστε τις απόψεις σας και όπου νομίζετε ότι είμαι λάθος παρακαλώ διορθώστε με (στεγνά όμως!).
Δεν πιστεύω ότι σκοπός του μαθήματος αυτού είναι να βγάλει ψάλτες.
Και εξηγώ τι εννοώ. Μακάρι να βγουν ΚΑΙ ψάλτες από αυτά τα παιδιά, αλλά δεν είναι ο σκοπός του μαθήματος.
Ο σκοπός όπως το βλέπω εγώ είναι να μάθουν τα παιδιά την σημειογραφία της Β.Μουσικής (και πως αυτή εφαρμόζεται και ψαλτικά αλλά και στην δημοτική-εξωτερική μουσική), την ψαλτική παράδοση, την δημοτική μουσική, την οκταηχία και την πολυηχία μέσα στην οκταηχία (όλους τους κλάδους δηλαδή των ήχων). Και κανένα από αυτά δεν μπορεί να θεωρηθεί υψηλότερης προτεραιότητας (με εξαίρεση ίσως την σημειογραφία και την οκταηχία) από το άλλο. Αν κάνουμε τα παιδιά να αγαπήσουν αυτή την μουσική με την δική της γραφή τα δικά της ιδιώματα και άκουσμα, ακόμα και αν δεν γίνουν ποτέ ψάλτες πιστεύω ότι έχουμε πετύχει το στόχο... Δεν νομίζω ότι πρέπει να στοχεύσουμε π.χ. να μάθουν οπωσδήποτε το αργό ειρμολόγιο ή κάποια ιδιόμελα του Ιακώβου. Άλλωστε δεν μπορείς να υποχρεώσεις κάποιον να έρθει σε ψαλτήρι, κι αν δεν έρθει σε ψαλτήρι, νότες θα λέει και τίποτα παραπάνω...
Σύμφωνα με τα παραπάνω πρέπει οπωσδήποτε να γίνει ένα πρόγραμμα σπουδών με βάση αυτή την κατεύθυνση, και βιβλίο φυσικά (που αυτή την στιγμή δεν υπάρχει κι ο καθένας κάνει ότι τον φωτίσει ο Θεός...) προσανατολισμένο σε αυτή την λογική και όχι μόνο εκκλησιαστικό ή μόνο παραδοσιακό. Αναλόγως πρέπει να προγραμματιστεί και το μάθημα του ταμπουρά (ή της λάφτας, δεν θα κολλήσω πολύ σε αυτό) ώστε να συμβαδίζει το όργανο αναφοράς με το μάθημα που αναφέρεται, για καλύτερα αποτελέσματα.
Δεν νομίζω ότι πρέπει να "μπει στο παιχνίδι" η προοπτική του πτυχίου, γιατί τότε πρέπει να φύγουμε από την λογική της ελληνικής μουσικής και να πάμε στο ψαλτικά αποκλειστικά πλέον. (για να βγει η απαιτούμενη ύλη του πτυχίου ιεροψάλτου)
Όλα αυτά που αναφέρω βέβαια βασίζονται στην μέχρι στιγμής διάρθρωση των μουσικών σχολείων, χωρίς να διαλέγεις δηλαδή μουσική κατεύθυνση (κάποια στιγμή) και με δεδομένο ότι τα μόνα πανελλαδικά εξεταζόμενα μουσικά μαθήματα είναι η αρμονία και το dictee.
Μπορούμε φυσικά να συζητήσουμε πως θα ήταν καλύτερο να διαρθρωθούν (έχω κι εγώ πολλές προτάσεις πάνω σ' αυτό), αλλά να κοιτάμε και πως μπορεί να λειτουργήσει το όλο πράγμα μέχρι τότε, ή και με την προοπτική ότι δεν θα αλλάξει ποτέ (το και πιθανότερο δυστυχώς) αυτό το (χαζό πραγματικά) καθεστώς.
Δεν ξέρω αν κάποιος έχει άποψη, ίδια ή αντίθετη, ή έστω απλά άποψη και θα ήθελα τις γνώμες σας.