Τὸ συναξάριο
[1] π.χ. «Μηνὶ ᾿Απριλίῳ α’...» ἢ «Μηνὶ τῷ αὐτῶ τῇ β’...»
(ἔτσι ἀρχίζουν ὅλα τὰ παλαιὰ μηναῖα, τυπικὰ καὶ συναξάρια)
ἀναγινώσκεται ὁλόκληρο, καὶ τὰ ψιλὰ γράμματα (ποὺ μέχρι τὸ 1843 ἦταν μεγάλα), χωρὶς καμμία παράλειψη
(κανόνας νδ’ Καρθαγένης (418-424), Dmitrievskij τ. 3 σ. 110, 310, 450, 572, 677, ΤΑΣ κεφ. β’, τυπικὸ Ῥήγα σ. 98)
ἀπὸ ἄμβωνος πρὸς δυσμάς, ὡς ἀνάγνωση
[2]
(χφ. Paris. gr. 1154 τυπικὸ ιβ' αἰ. φφ. 80r, 82v, χφφ. Vat. gr. 782 ΤΑΣ α’ ἥμισυ ιγ’ αἰ. φ. 7v, Βατοπαιδίου 1202 ΤΑΣ μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1223-1300 φφ. 6r, 92r, Dmitrievskij τ. 3 σσ. 310, 450, 572, 677, Εὐχολόγιον τὸ Μέγα, ἐκδ. Ἀστὴρ 1986, φωτοαναστατικὴ ἀνατύπωση τῆς ἐκδόσεως Βενετίας 1862 σ. 32)
καθημένων τῶν λοιπῶν
(χφ. Paris. gr. 353 τριῴδιο ιγ' αἰ. φ. 51v, Ε. Σπυράκου Οἱ χοροὶ ψαλτῶν κατὰ τὴν βυζαντινὴ παράδοση 2008 σ. 310),
ὅπως σὲ ὅλες οἱ ἀναγνώσεις.
Παραλείπονται οἱ ψευδεῖς βιογραφίες τῆς ἁγίας Ἑρμιόνης (4-9), προφήτου Ἰωνᾶ (21-9), Ἰωάννου Θεολόγου (26-9), ἀποστόλου Θωμᾶ «Ἐκ τῶν αὐτοῦ περιόδων» (6-10), προφήτου Ὡσηέ (17-10), «Διήγησις εἰς τὸν θρῆνον τοῦ προφήτου Ἱερεμίου» (4-11), «Ἐκ τῶν θαυμάτων τοῦ ἀποστόλου» Φιλίππου (14-11), ἀποστόλου Ματθαίου (16-11) ἐκτὸς τῆς πρώτης παραγράφου, Τριῶν παίδων (17-12) ἡ τελευταία παράγραφος, Μαριάμνης (17-2), προφήτου Ἀμώς (15-6), ὅπως καὶ κατὰ τὴν 30-6 οἱ ἄσχετες βιογραφίες Παύλου, Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου κ. ἑ. ἕως Νικολάου.
[1] Ἡ καθυστερημένη θέση αὐτὴ τοῦ συναξαρίου εἶναι ᾀσματικὴ ἐπίδραση ἀπὸ τὸν κοσμικὸ ὄρθρο καὶ συσχέτιση μὲ τὸ συῤῥικνωθὲν κοντάκιο. Μέχρι τὸν ια’ αἰ. ὁ βίος τοῦ ἁγίου ἦταν ἡ ἀνάγνωση τῶν στιχολογιῶν τοῦ ὄρθρου, πρὸ τῶν ὕμνων τοῦ ἁγίου.
[2] «Συναξάριον. Κύριε εὐλόγησον» (χφ. Paris. gr. 249 τριῴδιο ιε’ αἰ. φφ. 23v, 169v). - «Δι’ εὐχῶν...». «Μηνὶ τῷ αὐτῷ ιη’ μνήμη...». «Συναξάριον...Πάτερ εὐλόγησον» (χφφ. ἀνθολόγια Σινὰ 645 ιδ’ αἰ. φφ. 44r, 94v, Σινὰ 646 ιδ’ αἰ. φφ. 31r, 61v, Νέον Ἀνθολόγιον ἔκδ. Ῥώμης 1598 σ. 459). Πρβλ. χφ. Σινὰ 751 τριῴδιο ιδ’ αἰ. φ. 120v.