Στις μεγαλουπόλεις του κόσμου (Λονδίνο, Νέα Υόρκη), οι ρωμαιοκαθολικοί λειτουργούν γύρω στις 13:00΄ γιατί τότε κάνουν διάλειμμα οι εργαζόμενοι και κάποιοι απ’ αυτούς λειτουργούνται.
Στα καθ΄ημάς δεν τίθεται νομίζω τέτοιο θέμα, να τελεσθεί δηλαδή μετααπογευματινή Λειτουργία , κοντά στην ς΄ώρα (πχ 3:30΄- 4:30΄) διότι ουδείς θα ενδιαφερθεί. Άλλωστε «Οι εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής στη Θεία Ευχαριστία τις Κυριακές, τις Αργίες και τα Σάββατα (όσοι , βέβαια, δεν εργάζονται κατ΄αυτά) δηλαδή περίπου 60 με 120 φορές κατ' έτος. Δεν είναι λίγο.»
Για ποιόν λοιπόν τελείται η Λειτουργία όχι απλώς αποβραδίς αλλά αφ’ εσπέρας μιας Εορτής; Μάλλον γιατί είναι βολικότερη η ώρα (για εργαζομένους και μη). Αυτό , κατά την ταπεινή μου γνώμη συνετελέσθη δια μιας διολισθήσεως:
α. μεταφέρθη ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία τις μεταμεσονύκτιες ώρες (κατά το προηγούμενο του Πάσχα),
β. Κατόπιν, ο Όρθρος μεταφέρθη προ του Μεσονυκτίου και η Λειτουργία μεταμεσονυκτίως,
γ. στη συνέχεια, παρέμεινε η μετάληψις μεταμεσονυκτίως για να έχουμε την «αίσθηση» ότι κοινωνούμε την ημέρα της Εορτής και όχι τη Παραμονή ,
δ. ύστερα, μεταφέρθηκαν όλα προ του μεσονυκτίου και
ε. τελικά μεταφέρθηκαν εις την Εσπέρα , όπου τελείται ο Εσπερινός , ο Όρθρος (κατά το προηγούμενο των Όρθρων της Μ. Εβδομάδος )και εν συνεχεία κατά τα κρατούντα η συνδεθείσα μ’ αυτόν Λειτουργία.
Όλα αυτά αποτελούν ,κατά την ταπεινή μου και άνευ κύρους γνώμη, βιασμός του λειτουργικού χρόνου και πλήρης αποσύνδεση της Θείας Λειτουργίας από την υλική Τράπεζα και τη Νηστεία ή Κατάλυση, αλλά άλλοι ποιμαίνουν και είναι αρμόδιοι να αποφασίζουν και να οικονομούν. Προσωπικά, πιστεύω ότι η τέλεση της Λειτουργίας μεταξύ ς΄και θ΄ώρας δίνει περιθώρια για παραδοσιακότερη άσκηση οικονομίας στο θέμα, αν πρέπει να ασκηθεί οικονομία.