Δὲν γνωρίζω ἂν παλαιὲς τυπικὲς διατάξεις προέβλεπαν κάτι τέτοιο, ἀλλὰ ἄγραφες πρακτικὲς ποὺ ἔμειναν στὴν ἱστορία ὅπως τὸ μοίρασμα τῶν δοξαστικῶν σὲ Ἑσπερινὸ καὶ Ὄρθρο – ἐφ’ ὅσον στὸν δεύτερο ὑπάρχουν δύο – δὲν στηρίζονται σὲ κάποιο νομοκανονικὸ καθεστώς, ἀλλὰ στὰ πλαίσια τῆς ἀγάπης καὶ τῆς διακρίσεως ποὺ πρέπει νὰ διέπει αὐτοὺς ποὺ μὲ τὴν ψαλμῳδία τους ὑποτίθεται διδάσκουν τὶς ἴδιες ἀρετὲς στοὺς ἀκροατές τους. Ἐπισυνάπτεται ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἐν χρήσει Ἐγκόλπιον ποὺ ἀναφέρεται στὰ Ἀπόστιχα τοῦ Ὄρθρου, ὅπου ξεκάθαρα τὸ ποιός ξεκινᾶ διαμορφώνεται ἀνάλογα ὥστε τὸ δόξα νὰ ψάλλει ὁ β΄ χορός. Τώρα, ἂν ὁ ναρκισσισμὸς εἶναι τόσο ἀνυποχώρητος καὶ ἔχει πλέον γίνει κανόνας ὥστε νὰ ὁδηγεῖ ἕνα τόσο ξεκάθαρο τυπικά, πρακτικὰ καὶ θεολογικὰ θέμα νὰ κρατάει γιὰ περίπου 100 μηνύματα, τί νὰ πῶ, πέραν τοῦ ὅτι εὐτυχῶς ποὺ ὁ κόσμος δὲν γνωρίζει – καὶ δὲν νοιάζεται βασικά, κάτι ποὺ κάνει τὸ ὅλο θέμα ἀκόμη πιὸ ἀνώφελο καὶ γελοῖο – διότι δὲν θὰ ξαναρχόταν στὴν ἐκκλησία οὔτε γιὰ κερί...