Γιατι στο αργο αναστασηματαριο του Ιωαννου το "Τριημερος ανεστης..." γραφτηκε σε ηχο πλαγιο του δευτερου δευτερο και οχι σε καθαρο πλαγιο του δευτερου?
Στο Αναστασιματάριον Δημητρίου Κουτσαρδάκη (1929) το έχει σε σκληρό χρωματικό Πλ. Β'. Ενδιαφέρον.
Η απάντηση έχει δοθεί ουσιαστικά από τον π. Κωνσταντίνο Παπαγιάννη στο 2ο μήνυμα του παρόντος νήματος.Από το 2009, έχει βρει κανείς κάτι νεότερο; Ευχαριστώ
Δημήτρη θα προσπαθήσω. Έχω καιρό να ασχοληθώ με το αρχείο μου. Όταν βρώ κάτι θα ανεβάσω. Ελπίζω να θυμάμαι σωστά!Ευχαριστώ πολύ, ναι αυτή είναι όντως η πιό διαδεδομένη εξήγηση. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει τίποτα νεότερο. Ενδιαφέρον οτι εντοπίζεται ήδη από το 13ο αι. Αν είναι εύκολο, θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε και ένα παράδειγμα από χφ σχετικό για την πληρότητα του θέματος.
Δημήτρη μάλλον πρέπει να διορθώσω αυτό που είπα. Δεν νομίζω να εντοπίζεται τόσο παλαιά, τουλάχιστον στα χφφ που έχω εγώ στην κατοχή μου. Από ό,τι βλέπω παραλείπονται τα 4 πρώτα αναστάσιμα των αίνων στα παλαιά στιχηράρια 13ου-14ου αι. που έχω και μπαίνουν μόνο τα ανατολικά. Θα συνεχίσω το ψάξιμο γιατί έχει ενδιαφέρον. Πάντως και στα 1500 είναι παλαιά μαρτυρία.Θερμές ευχαριστίες!
Βρήκα μια σπάνια περίπτωση στο ΕΒΕ 2399 που το έχω σημειωμένο ως του 14ου αι.Κατά την παράκληση του π. Νικολάου, ανεβάζω όσες εκδοχές μπόρεσα να βρώ αυτή τη στιγμή.
Το παλαιότερα χφ είναι μάλλον το ΕΒΕ 2413 (β΄ ήμισυ 14ου αι). Τὸ «Τριήμερος» εῖναι εκεί ενταγμένο στα στιχηρά των Αίνων. Όπως ανέφερε ο Στ. Μακρής, τα «αναστάσιμα» δεν βρίσκονται συχνά στα παλαιά στιχηράρια. Υπάρχουν όμως σε κάποια τα περισσότερα (παραλείπονται συνήθως τα των Αίνων, όπως στο χφ Ambr. 139) και σπανιότερα όλα (όπως στο ΕΒΕ 2413). Πάντως είναι μάλλον αδύνατο να τα βρούμε σε παλιότερα μεσοβυζαντινά ή σε Παλαιοβυζαντινά. Μερικές φορές γράφονται σε ένα χφ χωρίς μέλος και ακολουθούν τα Ανατολικά μέ μέλος.
Ακολουθεί μάλλον το Βατοπ. 1493, μάλλον αρχών του 15ου ή τέλους 14ου και το Διονυσίου 570, β΄μισού του 15ου.
Τα ΕΒΕ 941, 3324, 2224 είναι πρό του Νέου Χρυσάφη του α΄μισού του 17ου αι (τό 2224 ίσως πιο κοντά σ' αυτόν, το 3324 του 1629).
Ενδιαφέρον είναι ότι στα 3 αυτά χφφ και το «Την ανάστασίν σου» είναι ειρμολογικό, αλλά με μια «κλασσική» (δηλ. «στιχηραρική») κατάληξη στον πλ. Β΄. Ειρμολογική είναι επίσης και η αρχή του «Πύλας χαλκάς». γι' αυτό βάζω κι αυτό στις φωτογραφίες.
Σωστή η παρατήρηση του π.Κων/νου ΠαπαγιάννηΔείτε αυτή την σελίδα από την Μουσική Παρακλητική του π. Κων/νου Παπαγιάννη. Έχει μια ενδιαφέρουσα σημείωση.
Ε.Γ.
Να είναι καλά ο @Laosynaktis για την πληθώρα στοιχείων που παρέθεσε. Βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση κάποιων πραγμάτων.Εξαιρετικά στοιχεία.. να είστε καλά πάτερ και Γιάννη. Τί μπορεί να σημαίνουν αυτές οι διαφοροποιήσεις; Απλά ποικιλία της προφορικής παράδοσης;
φαίνεται ότι το μέλος ξεκίνησε ως πλ β' νενανω και σταδιακά ετράπη σε πλ β' δίφωνο, που είναι ο χαρακτηριστικός ήχος του ειρμολογιου..
Το γεγονός ότι συνήθως δεν περιλαμβάνονται τα 4 πρώτα αναστάσιμα στιχηρά των αίνων στα χφφ του 13-14ου άι. δείχνει ότι λόγω της απλότητάς τους αφήνονται στην εκτέλεση από στήθους, κάτι που οπωσδήποτε συντελεί στο να δημιουργούνται εκδοχές του μέλους με μικρές διαφοροποιήσεις. Αυτό αποδεικνύουν οι σπάνιες καταγραφές τους στα παλαιά χφφ, όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον.