Καλημέρα!
Οι καιροί πλέον εχουν αλλάξει και ειμαστε αναγκασμένοι για διάφορους λόγους να χρησιμοποιούμε μικροφωνα.
το θέμα ειναι πως;
Οι εγκαταστάσεις στους περισσότερους ναους ειναι κακες, ελλειψη μονιτορ κλπ κλπ
Το κύριο προβλημα μας ως ψάλτες ειναι ότι δε μπαινουμε στη θεση των ακροατων- εκκλησιαζομένων. Μου εχουν πει μια φορα 'αν ηθελα ενταση ντισκο' θα πηγαινα στη ντισκο κι οχι στην εκκλησια'!
...........
Ευστάθιος Μεντζάς
Διάβασα το πολύ ενδιαφέρον αυτό θέμα και θα ήθελα να κάνω κάποια σχόλια.
Εκ' του επαγγέλματος μου, mastering engineer, ασχολούμαι με την επεξεργασία του ήχου στο τελικό στάδιο τα τελευταία είκοσι χρόνια. Επίσης έχω ηχογραφήσει δεκάδες δίσκους μεταξύ των οποίων πολλούς δίσκους κλασσικής μουσικής σε φυσικούς χώρους, σε αίθουσες συναυλιών κλπ
Δυστυχώς το πρόβλημα στην χώρα μας σε θέματα ακουστικής του ήχου είναι θέμα παιδείας. Είναι άγνωστη η έννοια του φυσικού ήχου.
Αυτό συμβαίνει γιατί παντού στο περιβάλλον γύρω μας απο τα σχολεία , τις εκκλησίες , τις συναυλίες και οπουδήποτε υπάρχει ενισχυμένος ήχος , αυτός είναι ένας ήχος με έντονη αρμονική παραμόρφωση, πολύ μεγαλύτερη ένταση απο όσο χρειάζεται, απο χαλασμένα μηχανήματα, μηχανήματα με λάθος ρυθμίσεις , απο ανθρώπους που δεν ξέρουν τι κάνουν απλώς έτυχε να πάρουν κάπως την δουλειά.
Όπως και σε άλλους τομείς της κοινωνίας μας είναι ένας χώρος που δεν υπάρχουν standards.
Κανένας απο τους ενδιαφερόμενους δεν φρόντισε να συνεργαστεί με τους καλύτερους, να ψάξει να βρεί τους καλύτερους και αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχει η παιδεία να γίνει κατανοητό το λάθος.
Έχοντας λοιπόν για δεκαετίες ζήσει με το λάθος , το λάθος έχει δημιουργήσει κουλτούρα.
Είναι η κουλτούρα που θεωρεί πως το να πονάει το τύμπανο μας σε ένα πανηγύρι είναι παράγοντας επιτυχίας της βραδυάς και του κεφιού. Το να ξίνουν απο άσχημο ήχο πολλά CD είναι παράγοντας επιτυχίας και πωλήσεων. Το να θέλουμε μπατονέτες για να βγούμε να ακούσουμε μουσική, η αλλοώς να κουφαθούμε απο ένταση, αυτό είναι "το σωστό"
Σε άλλες χώρες λόγω μεγαλύτερης επαφής με τον φυσικό ήχο , λόγω επαφής με την κλασσική μουσική και τις δυτικές χορωδίες δεν διανοήθηκαν ποτέ να "παραβιάσουν" τον ήχο με τέτοιο αδιανότητο τρόπο όπως στην χώρα μας.
Περνώντας στην εκκλησιά, είναι άγνωστη η έννοια της "ηχομεγέθυνσης". Σε μια εκκλησία ο ήχος ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟΣ , να μην ενοχλεί καθόλου , να είναι αβίαστος σαν να μην υπάρχουν μικρόφωνα. ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΙΚΡΟΦΩΝΑ και μηχανήματα ενίσχυσης.
Και βέβαια πρέπει να υπάρχουν μηχανήματα με άλλη κουλτούρα ήχου και το κυριώτερο , ικανοί ηχολήπτες με γνώση και αισθητική να ρυθμίσουν τον ήχο έτσι ώστε το εκκλησίασμα να θέλει να μείνει να ακούσει και άλλο. Να έχει ένα θείο , εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Πουθενά δεν έχουν ξοδευτεί τόσα πολλά χρήματα με τόσο πενιχρό αποτέλεσμα όσο στις ελληνικές εκκλησίες. Είναι απίστευτο. Επίσης είναι απίστευτο πως απο τα δεκάδες εξαιρετικά μηχανήματα που υπάρχουν, σε όλες τις εκκλησίες θα βρούμε τα ίδια 2-3 μέτρια μικρόφωνα και τα ίδια 2-3 μέτρια συστήματα ενίσχυσης.
Καμμία διάθεση για ψάξιμο, για αλλαγή , για ανακάλυψη νέων τρόπων, νέων τεχνολογιών, νέων τεχνικών, νέων μεθόδων.
Επίσης, πρέπει να αλλάξει η κουλτούρα των ψαλτών, δεν ψέλνουν σε λαικά μαγαζιά να είναι δυνατά και να ακούγονται σκληρά και άκαμπτα. Αν χρειάζεται, πρέπει να ακούν την φωνή τους με monitor αλλά τα monitor αυτά δεν θα αλλάζουν την φωνή τους. Θα την " συλλαμβάνουν " , όπως είναι.
Το πρόβλημα είναι πως για να πάμε απο το σημερινό χάλι του ήχου των εκκλησιών στο άλλο επίπεδο που περιγράφω , θέλει μια γενιά.
Πολλοί ψάλτες δεν μπορούν να δεχτούν την ηχομεγέθυνση γιατί δεν στηρίζεται σε κάτι ψευτοεντυπωσιακό αλλά σε κάτι απόλυτα αληθινό και ουσιαστικό.