dimitrios.zaganas
Παλαιό Μέλος
Κάποτε στο Πατριαρχείο οι παπαδικές συνθέσεις αποδίδονταν μετά μέλους και ήθους, ηπίως, υποβλητικώς και εντέχνως, μεταρσιώνοντας τους πιστούς. Σήμερα μόλις που καταφέρνουν να μετροφωνήσουν τον Φωκαέα, κι αυτόν άγρια, αγχωμένα και σχεδόν αμήχανα, ωσάν ανεξεταστέοι της πάλαι διαλαμψάσης Πατριαρχικής Μουσικής Σχολής. Ο κυρ-Δημοσθένης Παϊκόπουλος, φυσικό γέννημα της Πόλης και του Φαναρίου και μουσικό θρέμμα των Πρίγγου και Στανίτσα, κουβαλά στους ώμους του την παρακαταθήκη την Πατριαρχική, πηγαία και αυθόρμητα, δίχως κομπασμό, αξιώσεις, συμπλέγματα και μικροπρέπειες που αρμόζουν στους ολίγιστους. Γι᾽αυτό και καταδέχθηκε, παρά τα διπλάσια χρόνια ηλικίας και το ψαλτικό χάσμα που κραυγαλέα υφίσταται, να ψάλλει τελευταία στιγμή τα του Λαμπαδαρίου στην πρόσφατη Θρονική εορτή, αν και είχε επισήμως κληθεί από τη Μητέρα Εκκλησία να αποδόσει τα του Πρωτοψάλτου. Μεγάλος στην ηλικία και μείζων στην ψαλτική αξία, είχε καταλλήλως επεξεργαστεί το αργό Χερουβικό του Κωνσταντίνου Πρωτοψάλτου σε πλ. Δ΄, το οποίο (κατα)κρίμασι οις Φλοίκος οίδεν, δεν εψάλη. Όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού! Πολλαπλασιάζοντας το δοθέν αυτώ τάλαντον, μέλισε και το αργό Κοινωνικό Εις πάσαν την γην σε πλ. Δ΄, χαρίζοντάς μας μια υποδειγματική σύνθεση επί τη βάσει των παλαιών διδασκάλων. Με την συγκατάθεσή του, επισυνάπτονται και τα δύο αυτά μέλη, για να μην ξεχνούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!