Καλημέρα, καὶ πάνω ποὺ σκεφτόμουνα τὸ διάγραμμά σας. Ἐσεῖς λοιπὸν κάνετε κάτι ἐνδιαφέρον, ἂν καταλαβαίνω, δηλαδὴ βασίζετε τὸ σύστημά σας στὸν διαζευτικὸ τόνο ποὺ ἰσοῦται καταρχὴν (στὸ διάγραμμά σας, στὸν ἐσώτερο κύκλο, δ. ἦχος) μὲ τὸν μείζονα. Θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ πῇ "
καλά: γιατὶ διαλέγει τὸν διαζευτικὸ τόνο, καὶ ὄχι τὸ διάστημα τετάρτης, ποὺ ἔχει και ὀργανικὸ ἀντίστοιχο; Μετακινοῦμε τὰ τάστα, ἀλλὰ κάνουμε οὔτως ὥστε πάντοτε οἱ (2+) χορδὲς νὰ διαφέρουν κατὰ 3/4 τοῦ τόνου, ἀκριβῶς. Δηλαδὴ σᾶς πικάρω πρὸς μιὰ περαιτέρω ὀπτικοποίηση τοῦ πῶς τὰ φαντάζεστε. Γιατὶ ἂν αὐτὸ ποὺ μένει σταθερὸ στὶς μετατροπίες εἶναι ὁ ἀρχικὸς μείζων (θεωρῶ δεδομένο ὅτι "ἀκούγονται" κιόλας κατὰ σειρὰν οἱ κλίμακες, ξεκινωντας ἀπὸ τὸ κέντρο) εἶναι σὰν νὰ ἔχουμε
2 ἡμιχόρια, ποὺ ψέλνουν πάντοτε μὲ διαφορὰ ἕνα διάστημα δευτέρας. Ἡ δευτέρα ὅμως δὲν εἶναι δὰ καὶ τὸ πιὸ σύμφωνο διάστημα, ἕπεται τῆς ὀκτάβας, τῆς πέμπτης, τῆς τετάρτης καὶ τῆς τρίτης ἀκόμα. Ἂν σᾶς μπερδεύω, ἁπλῶς ἀγνοῆστε με καὶ σεῖς καὶ ὅποιος!