Ανοίγω ένα νέο θέμα γιατί τις τελευταίες μέρες έχω ακούσει σε συζητήσεις διάφορα για τους νέους ψάλτες και την αντιμετώπισή τους από τους έμπειρους.
Γενικά ορισμένοι ψάλτες που είναι χρόνια στο ιερό αναλόγιο έχουν μια σνομπ συμπεριφορά προς τους νέους και όταν ένας νέος που θέλει να αποκτήσει εμπειρία προσπαθήσει να παρυσφρήσει σε έναν ψαλτικό χορό, οι παλαιότεροι δεν τον αφήνουν με τίποτα επικαλούμενοι τα λάθη και τα φαλτσάκια που κάνει κυρίως λόγω άγχους.
Ποιά είναι η γνώμη σας για αυτό το φαινόμενο, πρέπει οι παλαιότεροι να αγκαλιάζουν τους νέους και να παραχωρούν σιγά σιγά όλο και μεγαλύτερο χρόνο στους μικρούς σε μια θεία λειτουργία ακόμη και αν το ηχητικό αποτέλεσμα στην αρχή δεν είναι το τέλειο ή θα πρέπει οι νέοι να εκπαιδεύονται σε δευτεροκλασάτες λειτουργίες που οι παλαιότεροι δεν καταδέχονται να πάνε και μετά να μεταβαίνουν στην κύρια λειτουργική ζωή;
Γενικά ορισμένοι ψάλτες που είναι χρόνια στο ιερό αναλόγιο έχουν μια σνομπ συμπεριφορά προς τους νέους και όταν ένας νέος που θέλει να αποκτήσει εμπειρία προσπαθήσει να παρυσφρήσει σε έναν ψαλτικό χορό, οι παλαιότεροι δεν τον αφήνουν με τίποτα επικαλούμενοι τα λάθη και τα φαλτσάκια που κάνει κυρίως λόγω άγχους.
Ποιά είναι η γνώμη σας για αυτό το φαινόμενο, πρέπει οι παλαιότεροι να αγκαλιάζουν τους νέους και να παραχωρούν σιγά σιγά όλο και μεγαλύτερο χρόνο στους μικρούς σε μια θεία λειτουργία ακόμη και αν το ηχητικό αποτέλεσμα στην αρχή δεν είναι το τέλειο ή θα πρέπει οι νέοι να εκπαιδεύονται σε δευτεροκλασάτες λειτουργίες που οι παλαιότεροι δεν καταδέχονται να πάνε και μετά να μεταβαίνουν στην κύρια λειτουργική ζωή;