Κι εγώ τον γνώρισα το διάστημα που ήταν πρωτοψάλτης του μητροπολιτικού ναού Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, που είναι η ενορία μου. Θυμάμαι ότι ως φοιτητής εγώ και μαθητής στη Βυζαντινή μουσική, ανέβαινα καμμιά φορά στο ψαλτήρι, αλλά δίσταζα στο ψάλσιμο, ήταν κι η φωνή μου σιγανή και άτολμη, εκείνος όμως με ενθάρρυνε, μου έδινε κομμάτια να ψάλλω και μούλεγε "φώναζε, έχεις φωνή μέσα σου, βγάλτην". Δάσκαλος με όλη τη σημασία της λέξης. Και παρόλο την πολύ όμορφη φωνή του και τις μεγάλες δυνατότητές του στο ψάλσιμο, ποτέ δεν έκανε επίδειξη. Μάλιστα ανεχόταν να γίνεται λίγο "χαμός" στο αναλόγιο και να συνοδεύουν και άνθρωποι που δεν καλοήξεραν μουσική, και θυσίαζε το "όμορφο" άκουσμα για να επιτρέψει το ομαδικό ψάλσιμο. Σπάνιος άνθρωπος. Αιωνία του η μνήμη!