Ευχαριστώ, κατ΄αρχάς, όλους σας για τα καλά σας λόγια, αλλά όσο σημαντικό κι αν φαίνεται αυτό που κάνω εγώ, πιστέψτε με, πολύ περισσότερο σημαντικό είναι αυτό που κάνουν τα παιδιά.
Μαθητές έχουν περάσει πολλοί, όμως αυτά τα παιδιά είναι που έχουν μείνει, είναι επιμελή και έχουν τη διάθεση, όχι απλά να μάθουν Β. Μουσική, αλλά να ζούνε μια εκκλησιαστική ζωή με επίκεντρο το ψαλτήρι.
Πριν από 3-4 χρόνια περίπου, ξεκίνησα με τον Άξιο Αναγνώστη πια, Μανώλη Μηλάκη. Ήταν ο πρώτος που πάτησε το πόδι του στο ψαλτήρι από τα παιδιά, με μια εξαίρεση, δύο παλιούς μου μαθητές και φίλους απο την προηγούμενη ενορία που έψελνα, τον Άγιο Παύλο Ψαρρών, που ερχόντουσαν κατα διαστἠματα.
Αυτό ήταν το έναυσμα, η μαγιά για να εξελιχθεί αυτό έτσι όπως είναι σήμερα. Δεν είναι κάτι που τους το μετέδωσα εγώ, απλά προϋπήρχε μέσα τους.
Σαν άκουσμα σίγουρα θέλει ακόμη πολύ δουλειά, όμως υπάρχει πρόοδος.
Είναι η χαρά τους να βρίσκονται πάνω στο ψαλτήρι, να ψέλνουν, να διαβάζουν και να συμμετέχουν όσο γίνεται περισσότερο.
Όποτε φέρνω στο μυαλό μου το κάθε παιδί ξεχωριστά, πραγματικά συγκινούμαι! Είμαι πολύ τυχερός που περιστοιχίζομαι από τέτοιες ψυχές! Κάθε παιδί ένας παράδεισος! Δε μπορείτε να φανταστείτε τι παιδιά υπάρχουν δίπλα μας!
Νομίζω αξίζει να τα αναφέρω, μιας και για μένα είναι ξεχωριστές προσωπικότητες.
Κατά σειρά αρχαιότητας(πόσο αρχαία να είναι τα παιδιά
): Γεράσιμος Τσιρώνης, Αθανάσιος Αποστολίδης, Εμμανουήλ Μηλάκης, Ηλίας Κεφάλας, Αντώνιος Κεφάλας, Νεκτάριος Διαμαντάκης, Κωνσταντίνος Διαμαντάκης, Χρήστος Μπέκας, Παναγιώτης Καραβάς, ο μεγαλύτερος σε ηλικία Κωνσταντίνος Χαλτούπης, Ευαγγελία Βροντινάκη, Παύλος Μεταξούλης, Πέτρος Λάλος, Στέφανος Μπέκας. Ο Μιχαήλ Βοριάς, ο μεσαίος Αναγνώστης στις φωτογραφίες, είναι επίτροπος του Ναού μας, και είναι επίσης διπλωματούχος της Β. Μουσικής με δάσκαλό του τον Αναστάσιο Μεντάκη, όμως υπολείπεται σε "τριβή" με το ψαλτήρι, κάτι το οποίο σιγά-σιγά αποκτάει, όσο τον αφήνουν οι υποχρεώσεις, παρευρισκόμενος δίπλα μου.
Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια, για άλλη μια φορά, τον προϊστάμενό μου π. Μάξιμο, για την καθολική στήριξη που έχω και την ιδιαίτερη αξία που δίνει στους συνεργάτες του. Μην ξεχνάμε οτι αν και στα 30 μου, είμαι πολύ πίσω σε πολλά θέματα σχετικά με τη θέση μου. Παρόλο που διδάσκω, είμαι από αυτούς με τα λἰγα προσόντα, με ισχνή μνήμη και κακή θεωρητική κατάρτιση. Ίσως αυτό που έχω να είναι η διάθεσή μου, όμως από μόνο του δε φτάνει. Ευτυχώς έχω τον π. Μάξιμο, ο οποίος είναι ένα ζωντανό σχολείο! Πέραν των γνώσεων κι εμπειριών που αποκτάω άμεσα από αυτόν, είναι και η αφορμή, η "πίεση" να γίνομαι καλύτερος, αν και οι οικογενειακές μου υποχρεώσεις με κάνουν να υστερώ σε μελέτη και "μπάλωμα" των μεγάλων μου κενών. Γι’αυτό, οι ελεύθεροι, όσο είστε ακόμη, δώστε τα όλα όσο είναι καιρός διότι μετά αν αρχίσουν τα κουτσούβελα.... ζόρικα τα πράγματα!
Να ευχαριστήσω τον ιεροδιάκονό μας Χρήστο Βλάχο, με τον οποίο στα 5μιση χρόνια που βρίσκομαι και γνωριζόμαστε, ουδέποτε δεν έχουμε παρεξηγηθεί, αντιθέτως είμαστε σαν αδερφικοί φίλοι, ενώ όποτε συμμετέχει στις πάμπολλες ακολουθίες που έχουμε κάνει μαζί, αυτός από τη θέση του διακόνου, κι εγώ από το ψαλτήρι, υπάρχει πάντοτε μια άνεση, ηρεμία και άψογη συνεργασία, χωρίς ΠΟΤΕ να έχει δημιουργήσει το παραμικρό ο ένας από τον άλλον, πράγμα σπάνιο σε συνεργασία ιεροδιακόνου και ψάλτου.
Επίσης να ευχαριστήσω τους υπόλοιπους ιερείς για την συνεργασία μας, οι οποίοι μάλιστα δείχνουν κατανόηση στα όποια λάθη μου, αλλά και ότι κάνουν υπομονή και δεν έχουν κανένα πρόβλημα που θα ψάλουμε με τα παιδιά "κάτι" παραπάνω!
(πλήρεις στιχολογίες, τυπικά, προκείμενα, κτλ.)
Ευχαριστώ ακόμη και τον Άρχοντα πρωτοψάλτη κ. Μιχαήλ Καραγιάννη για την πολύ καλή συνεργασία που έχουμε, παρά το διαφορετικό "ύφους" που έχουμε, και παρ'όλη τη διαφορά ηλικίας με σέβεται και είναι ανοικτός σε κάθε θέμα, συμβουλή, κάτι που δεν είναι και τόσο συχνό.
Συγχαρητήρια στον Κωνσταντίνο Βαγενά(του τα απέδωσα κι αλλού), όπως και στον φίλο του Ανδρέα Παντελίδη εκ Κύπρου.
Για να καταλάβετε πόσα πράγματα παίζουν ρόλο σε μια προσπάθεια, θα ευχαριστήσω και τους απλούς, άτυπους, ψάλτες, τα αποκαλούμενα «γεροντάκια». Αυτοί οι ηλικιωμένοι κύριοι, λίγο-πολύ ξέρουμε όλοι μας πόσο πόθο έχουν να ψέλνουν, και πολλές φορές παραγκωνίζουν νέους. Εγώ, αντιθέτως, έχω μόνο καλά λόγια να πω, μιας και με το που βλέπουν να έρχονται παιδιά στο ψαλτήρι, κατεβαίνουν αμέσως χωρίς να τους πω κουβέντα.
Να ευχαριστήσω και τους νεοκόρους του Ναού! Μη σας φαίνεται παράξενο, διότι πέρα από την άψογη κατάσταση στην οποία διατηρούν τον μεγαλοπρεπή μας Ναό, κάνουν πολύ υπομονή σε όποια "ξεχειλώματα" της ώρας εξ αιτίας μου, μας διατηρούν τα ψαλτήρια σε άψογη κατάσταση, ενώ εμείς αφήνουμε βομβαρδισμένο τοπίο
, και γενικότερα σε ότι έχω χρειαστεί είτε εγώ, είτε τα παιδιά είναι πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον δάσκαλό μου, τον κ. Λυκούργο Αγγελόπουλο. Νομίζω ο tum15189 έδωσε πολύ καλά το στίγμα, τι εστί δάσκαλος. Τι να την κάνω την καλύτερη φωνή, τον καλύτερο θεωρητικό, τον καλύτερο τυπικάρη, τον... τον... τον.... και να έχει πέσει στη μεγάλη παγίδα όλων των ψαλτάδων.Επειδή τον έχω ζήσει από κοντά, όπως πλήθος μαθητών του, είναι ένας πολύ απλός άνθρωπος που έχει επιτελέσει ένα τεράστιο έργο με πολλές πτυχές, ο οποίος με έκανε να αγαπήσω την εκκλησία μέσα από τη διακονία του ψαλτηρίου κι όχι μέσα από τις δικές μου ικανότητες.
Να ευχαριστήσω ακόμη τον Ηλία Φραγκάκη, τον Στέφανο Σουλδάτο, με τον οποίο ξεκινήσαμε σχεδόν μαζί μουσική, τον Δημήτριο Αναστασιάδη και τα υπόλοιπα 3 παιδιά που ήρθανε με τον κ. Αγγελόπουλο, των οποίων τα ονόματα μου διαφεύγουν(ας με συγχωρήσουν
).
Φυσικά μην ξεχάσω να ευχαριστήσω τον πατέρα μου που ήταν παρών, ο οποίος με στηρίζει σε κάθε βήμα μου. Ξεκίνησε μαθήματα Β. Μουσικής εδώ και 3 χρόνια, αλλά όχι από εμένα
, αλλά από τον Λαμπαδάριο του Ι. Ναού Αγίου Νικολάου Χαλκίδος, κ. Δήμο Τσίμπο, αξιόλογου ανθρώπου, ιατρού, και καθηγητού Β. Μουσικής, μιας και μένει τον περισσότερο καιρό στην Εύβοια.
Να με συγχωρέσετε για το μακροσκελές μήνυμά μου, αλλά ένιωθα την υποχρέωσή μου να ευχαριστήσω όλους αυτούς.