E
emakris
Guest
Μολονότι έχουν ανοίξει κάποια ειδικότερα θέματα για τη ζακυνθινή και την κερκυραϊκή ψαλτική, ανοίγω εδώ ένα γενικότερο περί Επτανήσων, παραθέτοντας μία μελέτη μου, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Μουσικός Λόγος, τεύχος 8 (χειμώνας 2009). Τη μεταφέρω κατευθείαν από τον υπολογιστή μου, χωρίς τη σελιδοποίηση του περιοδικού.
Δεν επρόκειτο να ανοίξω τέτοιο θέμα, αλλά με ενέπνευσε μια αποστροφή του κ. Σολδάτου (στον οποίο εύχομαι χρόνια πολλά επί τη ονομαστική του εορτή), που μίλησε για ρωμέϊκο χαρακτήρα της μουσικής, ανεξάρτητα από διαστήματα ή άλλα τεχνικά στοιχεία. Και αυτή ή μουσική είναι ρωμέϊκη. Όχι βέβαια όπως έχει κακοποιηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά όπως αποδίδεται (ή απεδίδετο) παραδοσιακά, με τον ψάλτη στο αναλόγιό του και τους βοηθούς γύρω-γύρω να συμπληρώνουν την αρμονία "με το αυτί".
Για μένα, μια γλυκανάλατη χορωδιακή εκτέλεση από εξώστου είναι ακριβώς το ίδιο απαράδεκτη, όσο και ένας αμανετζίδικος Απόστολος. (Στην Κέρκυρα, μάλιστα, έχουμε ακούσει να συνδυάζονται αυτά τα δύο στην ίδια ακολουθία ).
[Όταν μιλάω για "γλυκανάλατη χορωδιακή εκτέλεση", αναφέρομαι σε αυτά που ακούγονται συνήθως στην Ελλάδα. Καμία σχέση με την πολυφωνική μουσική των Ρώσων, την οποία προσπαθούμε ατυχώς να μιμηθούμε, όπως κάνουμε και σε πολλά άλλα πράγματα. Αλλά και ο αμανετζίδικος Απόστολος δεν είναι παρά μια ατυχής μίμηση των μουεζίνηδων, τους οποίους, κατά τα άλλα, μπορεί να ακούμε και με ευχαρίστηση].
Δεν επρόκειτο να ανοίξω τέτοιο θέμα, αλλά με ενέπνευσε μια αποστροφή του κ. Σολδάτου (στον οποίο εύχομαι χρόνια πολλά επί τη ονομαστική του εορτή), που μίλησε για ρωμέϊκο χαρακτήρα της μουσικής, ανεξάρτητα από διαστήματα ή άλλα τεχνικά στοιχεία. Και αυτή ή μουσική είναι ρωμέϊκη. Όχι βέβαια όπως έχει κακοποιηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά όπως αποδίδεται (ή απεδίδετο) παραδοσιακά, με τον ψάλτη στο αναλόγιό του και τους βοηθούς γύρω-γύρω να συμπληρώνουν την αρμονία "με το αυτί".
Για μένα, μια γλυκανάλατη χορωδιακή εκτέλεση από εξώστου είναι ακριβώς το ίδιο απαράδεκτη, όσο και ένας αμανετζίδικος Απόστολος. (Στην Κέρκυρα, μάλιστα, έχουμε ακούσει να συνδυάζονται αυτά τα δύο στην ίδια ακολουθία ).
[Όταν μιλάω για "γλυκανάλατη χορωδιακή εκτέλεση", αναφέρομαι σε αυτά που ακούγονται συνήθως στην Ελλάδα. Καμία σχέση με την πολυφωνική μουσική των Ρώσων, την οποία προσπαθούμε ατυχώς να μιμηθούμε, όπως κάνουμε και σε πολλά άλλα πράγματα. Αλλά και ο αμανετζίδικος Απόστολος δεν είναι παρά μια ατυχής μίμηση των μουεζίνηδων, τους οποίους, κατά τα άλλα, μπορεί να ακούμε και με ευχαρίστηση].