[…] ''Ο Θρ. Στανίτσας , γέννημα και θρέμμα του Ελληνισμού της Κωνσταντινουπόλεως, προικισμένος με εκπληκτική καλλιφωνία και σπάνια μουσική αντίληψη, διακρίθηκε από τα παιδικά του ακόμα χρόνια για τις εξαιρετικές μουσικές του επιδόσεις.
Είχε την τύχη να μαθητεύσει κοντά σε διακεκριμένους μουσικοδιδασκάλους(…)
Η καλλιφωνία και η μαθητεία κοντά σε ονομαστούς δασκάλους δεν εξασφαλίζουν πάντα και την επιδιωκόμενη υπεροχή και διάκριση . Στο χώρο της ψαλτικής τέχνης για να μπορέσει κάποιος να αξιοποιήσει τα μουσικά του χαρίσματα και να αποκτήσει ορθό μουσικό κριτήριο, χρειάζεται μακροχρόνια άσκηση, πολλή μελέτη και διαρκή τριβή με τα κλασσικά μαθήματα. Οι απαιτήσεις του αναλογίου είναι μεγάλες και όσοι είναι αγκιστρωμένοι πάνω στις διάφορες διασκευές και τις αμφίβολης ποιότητας νεωτερικές συνθέσεις, δεν πρόκειται να ξεφύγουν από το βαθμό της μετριότητας.
Ο εκτελεστής οφείλει να μετράει τις δυνάμεις του στην ακριβή απόδοση των παλαιών και ονομαστών μαθημάτων. Οι ευκαιριακές διασκευές μαρτυρούν άγνοια και αδυναμία και όσοι τις υιοθετούν είναι σίγουρο πως ούτε καν υποπτεύονται τα επακόλουθα των αυθαιρέτων συντμήσεων που κολοβώνουν τις μελωδικές γραμμές και παραμορφώνουν τη ρυθμοτονική νομοτέλεια των ποιητικών κειμένων.
Ο Θρ. Στανίτσας αξιοποίησε έγκαιρα τα έμφυτα προσόντα του και καλλιέργησε συστηματικά τις μουσικές γνώσεις του .[…]''
Απόσπασμα από την ομιλία του διαπρεπούς μουσικολόγου – φιλολόγου Γ.Αγγελινάρα στην εκδήλωση για τη μνήμη του Άρχοντος Α’ Ψάλτου Θρ.Στανίτσα , Απρίλιος 1988