Laosynaktis
Παλαιό Μέλος
......Και κάτι κλείνοντας.Επιμένω στην τονικότητα στο συγκεκριμένο ήχο.Παίζει καθοριστικό λόγο.Αλλωστε γιαυτό άλλαξαν και μετέθεσαν τον τόνο οι παλαιοί σε όλα τα μέλη αυτού του ήχου.Τέλος.-
Σε μια συζήτηση εδώ (με τον Ν. Θεοτοκάτο νομίζω) είχα πει ότι πριν πούμε κάτι για τα διαστήματα των χρωματικών ήχων, καλό είναι να ερευνηθούν κάποια ερωτήματα. Ένα απ' αυτά ήταν, τί γίνεται στην πράξη, όταν το μέλος επεκτείνεται ψηλότερα από την βάση του μαλακού χρωμ. 4χόρδου, έστω και με καταλήξεις σε διφωνίες, όταν μάλιστα η φθορά εξακολουθεί να είναι η μαλακή. Βλ. π.χ. την Δοξολογία του Σαρανταεκκλησιώτου κά. Νομίζω ότι η διφωνία ομοία (ή παρομοία, όπως είπα εγώ) και τα εντελώς μαλακά διαστήματα έχουν θέση όταν το μέλος εκτείνεται κυρίως στην 4φωνία Βου-Ζω (από τον μέσο β΄ μέχρι την 4φωνία του). Όταν το μέλος ξεφύγει από αυτήν την περιοχή, ακόμα κι αν κάνει καταλήξεις σε διφωνίες, είναι πολύ πιθανόν να στραφεί προς σκληρότερα διαστήματα. Αυτό τουλάχιστον νομίζω ότι ακούω εγώ συχνά να ψάλλεται (ασχέτως του τί φθορά σημειώνεται). Οι ασχολούμενοι με ηλεκτρονικές μετρήσεις θα μπορούσαν ίσως να το ελέγξουν. Υπ' αυτήν την έννοια νομίζω ότι αυτό που σημειώνει ως "τονικότητα" ο κ. Τζανάκος έχει σημασία, υπό την έννοια όχι του ακριβούς τονικού ύψους (γιατί αλλού θα την πει ο υψίφωνος και ο αλλού ο βαρύτονος), αλλά με την έννοια της έκτασης του μέλους πάνω από την βάση του. Στην Δοξολογία του Ιακώβου η έκταση αυτή είναι μεγάλη. Έτσι, σε συνδυασμό και με το γεγονός της εμφάνισης της τριφωνίας αρκετές φορές, όπως ανέφερε και ο Ν. Θεοτοκάτος, είναι πολύ εύκολο τα διαστήματα να σκληρύνουν, έστω κι αν βλέπει κανείς στο κείμενο φθορές και μαρτυρίες Β' ήχου. Για να αποφύγει κανείς την σκλήρυνση των διαστημάτων, πρέπει να κάνει ενσυνειδήτως και συνεχώς την "προβολή των διφωνιών" που ανέφερα στο αρχαιοπρεπές μήνυμά μου. Όμως αυτό το "κόλπο" δεν το γνωρίζουν ίσως όλοι ή δεν τους ενδιαφέρει να το εφαρμόσουν. Έτσι, είναι νομίζω δυνατόν να υπάρχουν διαφορετικές εκτελέσεις σ' αυτήν την δοξολογία, ή και σε άλλα τέτοια μέλη του Β΄, και αυτό μάλλον πρέπει να το αποδεχτούμε ως μια πραγματικότητα.