Emmanouil Giannopoulos
Emmanouil Giannopoulos
http://users.auth.gr/mangian/Giannopoulos Mousikologiko 2003.pdf
σσ. 344-345.
Δύο φράσεις που ισοσυλλαβούν και ομοτονούν, το γνωστό θέμα, συζητήθηκε.
Όταν θα καταλάβουμε, ότι, στο θέμα σχέσης λόγου και μέλους όλη η πορεία της εκκλησιαστικής μας μουσικής είναι μια πορεία προς επιτυχέστερες νοηματικά μελοποιήσεις θα έχουμε κερδίσει πολλά.
Το μέλος είναι έργο των Πατέρων; ..........
Και αφού "δεν πειράχτηκαν για αιώνες" γιατί και ο Πέτρος δεν κράτησε όμοιο το μέλος των δύο ισοσυλλαβούντων φράσεων του συγκεκριμένου στιχηρού; Δεν σεβάστηκε ο καημένος την παράδοση... κρίμα...
Μα μήπως είναι η μόνη περίπτωση στην οποία ο Πέτρος αλλάζει το όμοιο μέλος δύο συνεχόμενων ισοσυλλαβούντων και ομοτονούντων φράσεων και το μελοποιεί ποιο "λογικά", αυτός, ο "αλλοιωτής των αιωνίων παραδόσεων", του "μέλους των Πατέρων";
Π.χ. από το Ειρμολόγιο:
η μετά τόκον Παρθένος (πα) και μετά θάνατον ζώσα (πα) [Μπαλάσης]
η μετά τόκον Παρθένος (Δι) και μετά θάνατον ζώσα (πα) [Πέτρος]
Αλλοιώνει τον Μπαλάση ο αθεόφοβος..., την παράδοση... Ή μήπως κάνει κάτι άλλο; Εδώ, και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις;
Όπως και στο στιχηρό του β' ήχου που μνημονεύτηκε: δεν κρατά ακριβώς ίδιο το μέλος των δύο συνεχόμενων ομοτονούντων και ισοσυλλαβούντων φράσεων αλλά κανονίζει πιο "λογικά" τις καταλήξεις τους. Αλλά εμείς οι παραδοσιακότεροι του Πέτρου απλά διαπιστώνουμε ότι "χρησιμοποιεί ίδια θέση αλλά με διαφορετική κατάληξη". Το γιατί δεν το βλέπουμε, προσέχουμε βλέπετε τις αρχαίες θέσεις.
Όχι, Νεοκλή, και ο π. Κωνσταντίνος κοντά στον Πέτρο είναι, δεν στηρίχτηκα εκεί για το συγκεκριμένο. Όταν του το έθιξα προβληματίστηκε και φάνηκε να συμφωνεί. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...
σσ. 344-345.
Δύο φράσεις που ισοσυλλαβούν και ομοτονούν, το γνωστό θέμα, συζητήθηκε.
Όταν θα καταλάβουμε, ότι, στο θέμα σχέσης λόγου και μέλους όλη η πορεία της εκκλησιαστικής μας μουσικής είναι μια πορεία προς επιτυχέστερες νοηματικά μελοποιήσεις θα έχουμε κερδίσει πολλά.
Το μέλος είναι έργο των Πατέρων; ..........
Και αφού "δεν πειράχτηκαν για αιώνες" γιατί και ο Πέτρος δεν κράτησε όμοιο το μέλος των δύο ισοσυλλαβούντων φράσεων του συγκεκριμένου στιχηρού; Δεν σεβάστηκε ο καημένος την παράδοση... κρίμα...
Μα μήπως είναι η μόνη περίπτωση στην οποία ο Πέτρος αλλάζει το όμοιο μέλος δύο συνεχόμενων ισοσυλλαβούντων και ομοτονούντων φράσεων και το μελοποιεί ποιο "λογικά", αυτός, ο "αλλοιωτής των αιωνίων παραδόσεων", του "μέλους των Πατέρων";
Π.χ. από το Ειρμολόγιο:
η μετά τόκον Παρθένος (πα) και μετά θάνατον ζώσα (πα) [Μπαλάσης]
η μετά τόκον Παρθένος (Δι) και μετά θάνατον ζώσα (πα) [Πέτρος]
Αλλοιώνει τον Μπαλάση ο αθεόφοβος..., την παράδοση... Ή μήπως κάνει κάτι άλλο; Εδώ, και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις;
Όπως και στο στιχηρό του β' ήχου που μνημονεύτηκε: δεν κρατά ακριβώς ίδιο το μέλος των δύο συνεχόμενων ομοτονούντων και ισοσυλλαβούντων φράσεων αλλά κανονίζει πιο "λογικά" τις καταλήξεις τους. Αλλά εμείς οι παραδοσιακότεροι του Πέτρου απλά διαπιστώνουμε ότι "χρησιμοποιεί ίδια θέση αλλά με διαφορετική κατάληξη". Το γιατί δεν το βλέπουμε, προσέχουμε βλέπετε τις αρχαίες θέσεις.
Όχι, Νεοκλή, και ο π. Κωνσταντίνος κοντά στον Πέτρο είναι, δεν στηρίχτηκα εκεί για το συγκεκριμένο. Όταν του το έθιξα προβληματίστηκε και φάνηκε να συμφωνεί. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...
Last edited: