Σύνοψη γνώμεων επί της ουσίας
Αίτηση: εάν "λάθος", άς γράψει αλλά κι άς ψάλλει κάποιος το "διορθωμένο".
Πέραν των υποστηρικτών του "λάθους", έχουμε
Πιθανές απαντήσεις εάν θεωρηθή σωστό το πρωτότυπο (χωρίς αλλαγή του πρωτοτύπου)
Εφαρμογἠ διπλοπαραλλαγής (Kανόνας Β του ΓΚΜ)
permutation τετραχόρδου με κοινά άκρα ενα τετράχορδον (Δι=Βου και Πα =Ζω)
Ο Γα θα είναι υψωμένος. Κατά κανόνα, καλύτερα να γίνεται στο δεύτερο μέρος, στη κατάβαση από το Δι - άκουσμα είναι πιό ομαλό.
Έτσι γίνεται στα Ανοιξαντάρια Κουκουζελη.
Άκουσε δείγμα με Μελωδὀ και διαστήματα Επιτροπής
Εφαρμογἠ διπλοπαραλλαγής (Kανόνας Β του ΓΚΜ)
permutation τετραχόρδου με κοινά άκρα ενα τρίχορδον (Γα=Πα και Πα =Ζω
Εφαρμογἠ "διπλοπαραλλαγής" (Kανόνας Β του ΓΚΜ) ή καί με μίξη μετά αληθινής παραχορδής (Kανόνας Α του ΓΚΜ) )
Εφαρμογἠ αληθινής παραχορδής (Kανόνας Α του ΓΚΜ)
(http://analogion.com/forum/showpost.php?p=201292&postcount=58)
Άλλες ιδέες με σχεδιαγράμματα και ηχητικά;
Όπως είναι γραμμένο, η βάση της σύνθεσης πέφτει 2 μόρια. Μπορεί ο Στέφανος να θέλει προσωρινό άκουσμα "μακάμ κιουρντί", με διαρκή ύφεση στον Βου, οπότε καλύτερο θα ήταν να έβαζε φθορά ατζέμ στον Βου.
και σπάθη ταίριαζε..... χωρίς την πτώση των μορίων της βάσης.
Λαθος είναι.
Και βεβαια είναι λάθος και απορώ που το συζητάμε.
Ἡ ἴδια παραχορδὴ ὑπάρχει καὶ στὸ δοξαστικὸ τῶν ἀποστίχων τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ τήρωνος, 17 Φεβρουαρίου, ἔκδοση παλαιὰ Πολυχρονάκη σ. 170.
Αίτηση: εάν "λάθος", άς γράψει αλλά κι άς ψάλλει κάποιος το "διορθωμένο".
Πέραν των υποστηρικτών του "λάθους", έχουμε
3) Δεν υπάρχει λάθος ή πρόβλημα στη γραμμή αυτή.
Κατά τη δική μου γνώμη, η τρίτη απάντηση είναι η καλύτερή... μάλλον επειδή μ'αρέσουν ξένες μεταβολές και τέτοια, και, με τη μεταβολή αυτή, "Ο μελοποιός [δείχνει] την «φοβερότητα» του ανθρώπου" με έναν ωραίο τρόπο.
-Γαβριήλ
Πιθανές απαντήσεις εάν θεωρηθή σωστό το πρωτότυπο (χωρίς αλλαγή του πρωτοτύπου)
Εφαρμογἠ διπλοπαραλλαγής (Kανόνας Β του ΓΚΜ)
permutation τετραχόρδου με κοινά άκρα ενα τετράχορδον (Δι=Βου και Πα =Ζω)
.... Θέλω να πω, δηλαδή, ότι από την αρχή της μουσικής φράσης (από τον Πα) θα πρέπει να ξεκινήσουν τα διαστήματα του λεγέτου και όχι από τον φθόγγο Γα.
.....
Άρα, έναρξη των διαστημάτων 8-12-10 ευθύς από τον Πα.
Ο Γα θα είναι υψωμένος. Κατά κανόνα, καλύτερα να γίνεται στο δεύτερο μέρος, στη κατάβαση από το Δι - άκουσμα είναι πιό ομαλό.
Έτσι γίνεται στα Ανοιξαντάρια Κουκουζελη.
Άκουσε δείγμα με Μελωδὀ και διαστήματα Επιτροπής
Εφαρμογἠ διπλοπαραλλαγής (Kανόνας Β του ΓΚΜ)
permutation τετραχόρδου με κοινά άκρα ενα τρίχορδον (Γα=Πα και Πα =Ζω
Το θέμα είναι απλό: Ο μελοποιός θέλοντας να δείξει την «φοβερότητα» του ανθρώπου αλλάζει τα διαστήματα από Γα-Βου-Πα σε ΠΑ-Νη-Ζω.και από 10-8-12, γίνονται 10-12-8 Άν στην κατάληξη έθετε μαρτυρία χωρίς τη λύση, αυτή θα ήταν π με μαρτυριόσημο του Ζω (βλ. σχήμα)
Εφαρμογἠ "διπλοπαραλλαγής" (Kανόνας Β του ΓΚΜ) ή καί με μίξη μετά αληθινής παραχορδής (Kανόνας Α του ΓΚΜ) )
Εντάξει για την κατάβαση, κάπου εκεί θα είναι το Ζω στη θέση του Πα. Για μένα ωστόσο, πιο σημαντικό είναι πώς η 1 φωνή πάνω από το φθόγγο γα (που γίνεται πα) είναι ελάσσων τόνος κι όχι μείζων, που σημαίνει πως θα έχουμε άκουσμα ενός μαλακού σαμπά (όμως με κάθοδο στο πα ως κιουρντί). Ακόμα περισσότερο, θα το παρομοίαζα με μια φράση β΄ ήχου με τον γα ως δι.
Εφαρμογἠ αληθινής παραχορδής (Kανόνας Α του ΓΚΜ)
(http://analogion.com/forum/showpost.php?p=201292&postcount=58)
Σύνθεση
Υπάρχουν δύο τρόποι να εκτελέσει κανεις καποις παραχορδές
Ο πιό συνηθισμένος τρόπος είναι με τη διπλοπαραλλαγή διά μέσου της εμπλωκής ενσωματωμένων συστημάτων τα οποία να εχουν τουλάχιστον δύο κοινά άκρα
Σε αυτή τη περίπτωση, πρέπει
== να προβλέπετα το πάτημα, όπως γίνεται με την ύψωση του Δι μετά τη σπάθη και πριν την εναρμόνιον φθορά του Ζω (Κολλυθειη Επι τον ποταμόν χουρμ)
== να γίνεται το πάτημα διαδοχικά πχ στα Ανοιξαντάρια Κουκουζελη, οπου ο φθοριζόμενος φόγγος πατάει σταδιακά το νέο ύψος (πχ ο Βου υψώνετε σταδικό, οταν κατεβαίνει η μελωδία),
Ο σπάνιος τρόπος είναι με τη σταθεροποίηση ένος κοινού πατήματος, συνήθως τον φθοριζόμενον φθόγγον και επαναφορά σχεδόν διά μνήμης στα αρχικά πατήματα. Πρόκειται για πραγματική παραχορδή. Αυτή η εκδοχή εχρησιμοποιήθηκε στη φωνητική εκτέλεση.
Ο ψάλτης επιλέγει ποιό κανόνα θα χρησιμοποιήσει με βάση τη προφορική παράδοση.
Όταν δεν έχει, θα βασισθεί στις λέξεις και στο πιο ομαλό άκουσμα....
Άλλες ιδέες με σχεδιαγράμματα και ηχητικά;
Last edited: