Συγχωρέστε με που δράττομαι της ευκαιρίας να εκφράσω την εκτίμηση και την αγάπη μου στο πρόσωπο του Θανάση Παπαθανασίου, τ. Πρωτοψάλτη της Ι. Μον. Ασωμ. Πετράκη, αξιόλογου συναδέλφου, πρότυπου οικογενειάρχου και αγαπητού φίλου.
Από την αρχή κιόλας της συνεργασίας μας [εκείνου σαν Πρωτοψάλτη και εμένα σαν Λαμπαδαρίου] μου πρότεινε την εναλλαγή των πρωτείων, από το αναλόγιό του ο καθείς.
Το αρνήθηκα από σεβασμό, αλλά έλεγα του αριστερού. [Κασσιανή, Δοξαστικά θ' (Σήμερον, Την Χείρα Σου κλπ.) Ότε εκ του Ξύλου, Σε τον αναβαλλόμενον κλπ.] Μάλιστα, δεν δίσταζε να έρχεται αριστερά, δίπλα μου και να ψάλλουμε, πράγμα που έκανα κι εγώ.
Σε απουσία του, πήγαινα δεξιά αλλά στη διπλανή θέση [άφηνα τη θέση του κενή] και έψαλλα τα Μαθήματα ενώ τα υπόλοιπα άφηνα να τα ψάλλουν αντιφωνικά οι πατέρες.
Αξέχαστη συνεργασία, που μου έδωσε νέα δύναμη να ελπίζω πως τελικά, μπορούμε όντως να ψάλλουμε σαν αδέλφια κάτω από το βλέμμα του Πατέρα μας..