Παναγιώτης εξ Αιγίου
Παλαιό Μέλος
Πολύ σωστά! Ο κ. Ψωμιάδης φαίνεται ότι έχει καλή μουσική κατάρτιση (χωρίς να υποτιμώ και τους άλλους εκλεκτούς συνομιλητές)!
Αφού είναι λυράρης...
Πολύ σωστά! Ο κ. Ψωμιάδης φαίνεται ότι έχει καλή μουσική κατάρτιση (χωρίς να υποτιμώ και τους άλλους εκλεκτούς συνομιλητές)!
Εσείς τα έχετε μπλέξει...
Θα αγωνιστώ να τα ξεμπλέξω, κ. Σολδάτο μου. Μέχρι τα ογδόντα, που λέει και ο κ. Συμεωνίδης, έχω καιρό... (πρώτα ο Θεός, υγεία να έχουμε). Αρκεί να υποσχεθείτε και εσείς το ίδιο...
Χωρίς νὰ γενικεύω (τὸ τονίζω αὐτό), ἀμφισβητῶ πώς τὰ χαρακτηριστικά τῆς "ἰδεολογίας" αὐτῆς εἶναι ἀποκλειστικά ἀκαδημαϊκά. Σοβαρές μελέτες καί τεκμηριωμένες ἀπόψεις ἔχουν ἔρθει καὶ ἀπό ἐξωτερικούς τῆς πανεπιστημιακῆς κοινότητας μουσικοδῖφες, ἐνῶ ἀντίθετα ἔχουμε δεῖ καὶ αὐθαίρετα συμπεράσματα καὶ λανθασμένα εὑρήματα σὲ ἄρθρα καὶ μελέτες προερχόμενα ἀπὸ τὸν ἀκαδημαϊκό χῶρο.Ακριβώς. Τόσο πολύ. Αυτή είναι η δική μου "ιδεολογία". Υπέρ της σοβαρής μελέτης και κατά της αυθαιρεσίας, από όπου και αν προέρχεται, ιδίως όταν έχει σχέση με την εκπαίδευση. Εάν αυτό θεωρείται προσκόλληση στην "πεπατημένη", τι να πω...
Χαίρομαι πού τὸ ἀκούω αὐτό, συμφωνοῦμε ἀπολύτως!Εάν κάποιοι στο παρελθόν είχαν κατανοήσει σε βάθος την "πεπατημένη" που κατηγορείτε, θα είχαν αποφευχθεί πολλά προβλήματα.
Δεκτή, δεχθεῖτε καὶ τὴν δική μου, για τὸ ἔντονο ὕφος τοῦ προηγούμενου μηνύματος.Κατά τα άλλα δεν είχα σκοπό να σας θίξω. Ο κ. Σολδάτος ανέφερε το όνομά σας και εγώ έσπευσα να κάνω κάποιες γενικές παρατηρήσεις, με έντονη δόση χιούμορ. Εάν αυτό σας έθιξε, ζητώ συγγνώμη.
Καὶ γιὰ νὰ γράψω καὶ κάτι για τό θέμα μας:
Στὸν ἄλογο χρόνο ἡ θέση μὲ τὴν ἄρση ἔχει λόγο χρόνων 2 /1,5 = 4 /3
Στήν ὅμοια διφωνία ἔχουμε λόγο διαστημάτων 12 /9 = 4 /3
Τυχαῖο; δέ νομίζω..!
Και για μας ισχύει αυτό και για όλους γιατί σίγουρα υπάρχει πάντα η ισχυρή πιθανότητα σφάλματος. Για αυτό συζητάμε και με ψάλτες και στα φόρουμ με σας και με όλους . Πράγματα όμως που (κατά την γνώμη μας εννοείται) τα έχουμε ξεμπλέξει και σας τα εξηγούμε εσείς τα χαρακτηρίζετε μπλεγμένα χωρίς να αναφέρετε επιχειρήματα.
Δεν βοηθάτε έτσι την κατάσταση.
Πές τα ρὲ Βαγγέλη. Σὲ πάω μὲ χίλια, εἶσαι τρελλαμένος, στροφάρεις δυνατά, ρίξε γκάζια καρντάση. Εἶσαι easy rider κι ἐσύ κι ὁ Συμεωνίδης. Μόνο ἡ τσοπεριά σᾶς λείπει γι᾿ αὐτὸ πάρε ἕνα σωληνάκι, σὲ πρῶτο πλάνο ὁ Σολδάτος σπασμένος ἀπὸ τὸν χρόνο πετάει τὸ ρολόι του καὶ δίπλα σιγοντάρει ὁ Συμεωνίδης μὲ στέτσον καὶ μουστάκι.
Τελικὰ (περάσανε 16 χρόνια), ὑπάρχει ἁπλὸ μέτρημα, παραδοσιακός ἁπλὸς χρόνος, 2 κινήσεις (πάνω-κάτω, θέση-ἄρση) = 1 χρόνος.
http://byzantine-music.gr/Theory/ru0mosxronos.html
http://analogion.gr/forum/viewtopic.php?t=26
Όταν ψάλεις μόνος, μπορεί να είναι και έτσι! Όταν όμως έχεις χορωδία τι θα κάνεις;Έκατσα και διάβασα τα προηγούμενα και άκρη ομολογώ δεν έβγαλα για το διά ταύτα. Θέλω όμως να εκφράσω κάποιες υποκειμενικές σκέψεις επειδή το θέμα του ρυθμού με έχει απασχολήσει ιδιαιτέρως τελευταία και ας με βοηθήσουν οι πιο ειδικοί στην επιστημονική αποτύπωση όσων εμπειρικά θα προσπαθήσω να στοχασθώ. Υπάρχουν λοιπόν κάποιες εκτελέσεις του ρυθμού οι οποίες προσωπικά με απωθούν, περισσότερο εξ ενστίκτου και χωρίς να μπορώ να το τεκμηριώσω. Δεν μπορώ ψάλτες οι οποίοι εκτελούν όλους τους χαρακτήρες ισόχρονα, ιδίως στα ειρμολογικά μέλη (κυρίως στους κανόνες). Νιώθω ότι στην πρώτη θέση ενός κανόνα υπάρχει πάντα μία παύση με παρεστιγμένο, ενώ υπάρχει και μία αλληλεπικάλυψη κάποιων ισχυρών φθόγγων οι οποίοι «κλέβουν» χρόνο από κάποιους ανίσχυρους ώστε το αποτέλεσμα να ακούγεται ομαλό. Το επαναλαμβάνω, η προσέγγισή μου δεν είναι επιστημονική, αν λέω βλακείες, διορθώστε με ελεύθερα. Επίσης, νιώθω ότι όλα τα μέλη πρέπει να λέγονται με λεγκάτο, ιδίως τα πιο αργά, δεν μπορώ να ακούω μεμονωμένες νότες να «προσγειώνονται» στα αυτιά μου. Γενικά, έχω καταλάβει εξ εμπειρίας ότι στη βυζαντινή μουσική η αρμονία έρχεται μέσα από την ανισοχρονία και τη μετατροπή ουσιαστικά πολλών γοργών σε παρεστιγμένα «εν τοις πράγμασιν», όπως στις γνωστές καταβάσεις στο «Δύναμις» του Γεωργίου Κρητός. Όλα αυτά δεν ξέρω πώς μπορούν πραγματικά να συστηματοποιηθούν ώστε να αποτελέσουν και ύλη προς διδασκαλία, γιατί στα αυτιά μου τουλάχιστον έρχονται πολλές φορές ρυθμικά τερατουργήματα.
Να πω πάντως ότι στο θέμα του ρυθμού, σωστές (για μένα) προσεγγίσεις ακούω πιο πολύ από εμπειρικώς ψάλλοντες είτε ιερείς είτε ψάλτες και από ανθρώπους οι οποίοι έχουν εντρυφήσει σε βάθος στον ρυθμό αλλά κυρίως στην αισθητική της ψαλτικής. Τις λάθος προσεγγίσεις τις βλέπω σε κάποιους οι οποίοι είναι γνώστες μεν της μουσικής, αλλά έχουν μία προσέγγιση κάπως «ωδειακή», όπου προσπαθούν βλέποντας τη ρυθμική αξία κάθε φθόγγου στο χαρτί να την αποδώσουν με «ακρίβεια» δηλαδή στα γοργά να διαιρούν ακριβώς τον χρόνο σε δύο ίσα μέρη και όταν υπάρχει γραφή π.χ. κλάσματος και γοργού να χωρίζουν ακριβώς τον χρόνο του κλάσματος στη μέση και γενικότερα τέτοιες προσεγγίσεις. Στα αυτιά μου αυτά είναι λάθος και στερούν τη μουσική από την αισθητική της. Όταν οι κανόνες ιδίως εκτελούνται σαν «εμβατήριο», προσωπικά με ξενίζει απίστευτα. Δεν ξέρω θεωρητικά πόσο στέκουν όλα αυτά, αλλά θα ήθελα τις απόψεις των πιο ειδικών πάνω στο θέμα.