E
emakris
Guest
Πρώτα, τα τρία εμφαντικά διακρινόμενα χτυπήματα στον τρίσημο, τα οποία διαφοροποιούνται από τον "κουτζό", ή "υποσκάζοντα", ή και "διπλούν" κατά κάποιους παλαιούς. Μετά, το ίδιο το μέτρημα: άλλο το κάτω-δεξιά-επάνω που βοηθά στους τρείς σαφώς διακρινόμενους χρόνους, και άλλο το "η δε θέση γίνεται βραδυτέρα της άρσεως" των παλαιών. Ίσως χρονικά και θεωρητικά συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό, εκτελεστικά όμως όχι. Όταν, εννοείται, εκτελούνται από ψάλτη που γνωρίζει την διαφορά, όπως ο σημερινός Άρχων Λεων. Αστέρης που γνωρίζει και το μεν και το δε.
Ο τρίσημος δεν εκτελείται υποχρεωτικά ούτε με "τρία εμφαντικά διακρινόμενα χτυπήματα", ούτε με μέτρημα "κάτω-δεξιά-επάνω". Ακόμα και στην ευρωπαϊκή μουσική, ο τρίσημος μπορεί να μετριέται σε μία κίνηση, όταν το τέμπο είναι γρήγορο. Ή πάρτε για παράδειγμα το τσάμικο. Γράφεται τρίσημος, αλλά ουσιαστικά εκτελείται (και χορεύεται) με δίσημη θέση και απλή άρση. Άρα αυτό δεν είναι κριτήριο διάκρισης. Άλλο το πώς μετριέται και άλλο το τι είναι.
Αλλά και χρονικά, εάν προσέξουμε τις εκτελέσεις των παλαιών, ο χρόνος αυτός δεν κρατιέται αυστηρά ως τριών χρόνων, όπως (βοηθούντων και των οργάνων που συνοδεύουν) εκτελείται στην ευρωπαϊκή μουσική.
Σε αυτό θα βοηθούσε ένα ηχητικό παράδειγμα, για να καταλάβουμε ακριβώς τη διαφορά.