Το άλλο ενδιαφέρον είναι οτι παραδίδει συχνά τις ίδιες θέσεις (π.χ. θέσεις προσομοίων, π.χ. Πανηγυρική σελ. 66-67) με διαφορετική απόδοση άλλοτε συνοπτικά, άλλοτε έτσι, άλλοτε αλλιώς, άλλοτε με επεξηγηματικές αναλύσεις, καταγράφοντας την ποικιλία της προφορικής αποδόσεως των ύμνων αυτών και αποφεύγοντας την πιθανότητα μονότονης μηχανικής εκτέλεσης των ιδίων θέσεων ακόμα και στην περίπτωση χορωδιακής (π.χ. μοναστηριακής) εκτέλεσης. Μου αρέσει προσωπικά η γραφή και η φιλοσοφία γραφής του Ματθαίου. Ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του για το έργο που μας άφησε πίσω του (άγνωστο στο ευρύ κοινό εν πολλοίς ώς τώρα).
-Σε συνέχεια προηγούμενων δικών μου απόψεων,αλλά και από τα ανωτέρω του διαχειριστού μας-και ύστερα από μία ''ανάγνωση'' όλης της ανθολογίας κλείνω από πλευράς μου το όλον θέμα με δύο [2] γενικές παρατηρήσεις και [4]
ειδικές.
Οι γενικές:α] Εκεί που ο κυρ Ματθαίος κάνει έστω και μικρές τροποποιήσεις μέλους,ΔΕΝ γράφει μελοποιό,αλλά δεν βάζει και το δικό του ιδιοποιώντας άλλων μέλη.Π.χ τις δύο κατβσιες αντί Αξιον της Κοιμήσεως και Λαμπρής[τι ωραία λέξη].Επίσης και στο Νυν αι δυνάμεις.Οπου όμως είναι μελοποίηση δική του γράφει ή ''ημέτερον'' ή ''του γραφέως''.Τι δείχνουν αυτά?Σεβασμό.-
β]Πιστεύω μέσα από τα όσα έγραψε σε αυτή την για αναλόγια-επαναλαμβάνω-ανθολογία,ότι έτσι τα έψελναν τότε στην συγκεκριμένη Μονή και κατ επέκταση στο Ορος.Πόσο και εκεί έχουν αλλάξει?
Οι ειδικές α]Στο πασαπνοάριο Α ήχου στη λέξη υψίστοις η ανάλυση της κλασικής κατάληξης
γιά μία και μόνη φορά είναι όπως αυτή που πάντα κάνει η ΕΛ.ΒΥΖ.Χ.β]Στο δογματικό Θτκίο του πλ.Β ήχου ξεκινά απ ευθείας με διατονική φθορά.γ]Παρατηρήστε το ''απειργάσατω'',στο ''Την γαρ Σην μήτραν και δ]Στο κατευθυνθήτω της προηγιασμένης στο ''θυσία''καταλήγει στον ΖΩ αντί στον ΝΗ που έχουμε συνηθίσει.Αυτά και ας είναι αιωνία του η μνήμη.Και ας αρχίσουμε να ψάλλουμε σιγά-σιγά όλοι από τέτοια βιβλία.Δεν τους αξίζει? Π.ΤΖ