Συγνώμη πάτερ, αλλά δεν φαντάστηκα ποτέ πως αυτά που έγραψα μπορεί να είναι προκλητικά.
Όταν τα έγραφα, είχα στο μυαλό μου, κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων, που θεωρούν μοναδική ευλογία το γεγονός, μέσα σε μια απρόσωπη και ψυχρή Αθήνα του άγχους, του τρεξίματος, του θορύβου και άλλων τέτοιων καταστάσεων , να υπάρχει ένας ναός, που σε μεταφέρει αυτομάτως σε ένα εντελώς διαφορετικό χώρο, της ειρήνης, της ηρεμίας της παντελούς έλλειψης βιασύνης.
Έγινε αντιληπτό πως κάποιοι διαφωνούν με αυτό, δε το αισθάνονται έτσι ή πιστεύουν πως το ίδιο συμβαίνει και στον οποιοδήποτε ενοριακό και μοναστηριακό ναό. Ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που νιώθουν αυτή τη διαφορά όταν εισέρχονται για ακολουθία, στο ναό της αγίας Ειρήνης Αιόλου και αυτό προσπάθησα να εκφράσω στο μήνυμά μου, χωρίς να υπάρχει ίχνος προκλητικότητας.
Την ευχή σας.