Εὐχαριστῶ κυρ-Βασίλη.
Στίς τρεῖς πηγές πού ἀνέφερα προστίθεται κι αὐτή, πού ἐνῶ τήν ἔχω δέν τό εἶχα προσέξει.
Εἶναι ἐνδιαφέροντα αὐτά πού γράφει ὁ μακαριστός καθηγητής Ἰω. Φουντούλης στόν Πρόλογο αὐτῆς τῆς ἐκδόσεως τοῦ Ἐγκαινιαστικοῦ περί αὐτῆς τῆς ἰδιοτύπου ἀκολουθίας, πού ἰδιαίτερες ἀνάγκες, μή προβλεπόμενες ἀπό τήν παλαιά παράδοση (ὅπως ἀνέφερα περί μή ὑπάρξεώς της στά λειτουργικά βιβλία), ἐπινόησαν μιά τάξη «θυρανοιξίων», δηλ. ἑνός συνήθους ἁγιασμοῦ γιά ἕνα νέο χῶρο λατρείας ἤ ναό πού εἶχε βεβηλωθεῖ ἤ ἀνακαινίστηκε ἐκ βάθρων.
Μιά τέτοια ἐπινόηση —διαμόρφωση νέας ἀκολουθίας—, κατά τήν κρίσιν τοῦ σοφοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ, συμπεριελήφθη στήν ἐν λόγῳ ἔκδοση. Τίποτε δέν προδικάζει ὅτι αὐτήν θά ἀκολουθήσει ὁ ἐπίσκοπος πού θά τελέσει τά συγκεκριμένα θυρανοίξια, στά ὁποῖα ἀναφέρεται ὁ ἀναζητῶν Stavros78. Ἄν ἔχει ὑπ᾿ ὄψει του ὅμως αὐτήν τήν ἔκδοση, ἐνδεχομένως νά εἶναι ἡ καλύτερη.
Καί πάλιν εὐχαριστοῦμε κ. Βασίλη. Ἄν θέλετε φωτογραφίστε τήν τελευταία παράγραφο τῆς σελ. ια΄ καί τήν ιβ΄ σελ. τοῦ Ἐγκαινιαστικοῦ τῆς Σιμωνόπετρας γιά τήν πληρέστερη ἐνημέρωση ἐπί τοῦ θέματος, τό ὁποῖον θά πρέπει νά μεταφερθεῖ στό Τυπικό.