Ἀγαπητοί, μή γελιέστε· τό Κοράνι μόνον ὡς «Ἰησοῦς» Τόν ἀναφέρει καί τίς περισσότερες φορές ἀρνητικά.
Δέν ξέρω πῶς καί ἄν ἐλέχθη στά ἑλληνικά (δέν ἀμφισβητῶ) καί προφανῶς ἐπρόκειτο γιά παραπλάνηση (ἄν μποροῦσε νά γίνει κι ἄν σημαίνει κάτι, ὅπως θά δείξω παρακάτω), ἀλλά ἡ λέξη «χριστός» βλέποντας τήν Π.Δ. σημαίνει τόν κεχρισμένο (Λευϊτ., δ΄5, 16, ε΄ 15, Βασιλ. Α΄, ιβ΄ 5, ιστ΄ 6, κδ΄ 11, Θρ. Ἱερ. δ΄ 20,) καί δέν ἀναφέρεται στόν Θεό ἀλλά σέ βασιλεῖς καί ἱερεῖς. Δέν ἀναφέρομαι στήν Κ.Δ., ὅπου κι ἐκεῖ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὡς Χριστός Κυρίου λογίζεται κατά τό δεύτερο ὄνομά Του. Ἀναφἐρομαι στήν Π.Δ. ἴσως πιό κοντά στό Ἰσλάμ, ἀπό πλευρᾶς τῆς ἀδιαπραγμάτευτης πίστης τους στήν μονοθεΐα, πού δέν ὑπάρχει περίπτωση νά δεχθοῦν τόν Ἰησοῦ Χριστό ὡς δεύτερο πρόσωπο τοῦ Τριαδικοῦ ἡμῶν Θεοῦ καί ἄρα Θεόν.
Μόνον τό ἐπίθετον «χρηστός» ἀναφέρεται στόν Θεό (Μακκαβαίων Β', α΄, 24 «ἦν δὲ ἡ προσευχὴ τὸν τρόπον ἔχουσα τοῦτον· Κύριε Κύριε ὁ Θεὸς ὁ πάντων κτίστης, ὁ φοβερὸς καὶ ἰσχυρὸς καὶ δίκαιος καὶ ἐλεήμων, ὁ μόνος βασιλεὺς καὶ χρηστός». Ψαλμ. 33, «γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος». Ψαλμ. 99, 5 «ὅτι χρηστὸς Κύριος, εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, καὶ ἕως γενεᾶς καὶ γενεᾶς ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ». Ψαλμ. 105, 1 «Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι χρηστός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ». Ψαλμ. 118, 68 «χρηστὸς εἶ σύ, Κύριε, καὶ ἐν τῇ χρηστότητί σου δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου». Ψαλμ. 144, 9 «χρηστὸς Κύριος τοῖς σύμπασι, καὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ». Ἐπίσης· Σοφ. Σολ., ιε΄, 1. Ναούμ, α΄, 7. Ἱερεμ. μ΄, 11. Ὕμνος τῶν τριῶν, Δανιήλ γ΄, 66).
Ὡς τέτοιο («χρηστός») μόνον μπορεῖ νά χρησιμοποιηθεῖ στήν ἰσλαμική προσευχή, ἡ ὁποία ἄλλωστε (ὄχι αὐτή πού ἐκφωνεῖται ἀπό τόν μιναρέ —ἤτοι «Ὁ Θεός εἶναι μέγας! (τετράκις) Ὁμολογῶ ὅτι δέν ὑπάρχει ἕτερος θεός πλήν τοῦ Θεοῦ (δίς). Ὁμολογῶ ὅτι ὁ Μωάμεθ εἶναι ὁ Ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ (δίς). Προσέλθετε εἰς τήν προσευχην (δίς). Προσέλθετε εἰς τήν σωτηρίαν (δίς). Δέν ὑπάρχει ἕτερος θεός πλήν τοῦ Θεοῦ»—) στήν πρώτη σούρα, ἀποκαλουμένη Φατιχα (ἔναρξις) ἀποκαλεῖται ὁ Θεός «οἰκτίρμων καί ἐλεήμων».
Ὁπότε καί στήν παροῦσα ἐπισύναψη αὐτό ὁμολογεῖται· ὅτι χρηστός ἐστιν ὁ Θεός. Τό «Χριστός ἐστιν ὁ Θεός» πάλιν ὀρθοδόξως δέν λέει τίποτε· ἀντιθέτως τό «ὁ Χριστός ἐστιν Θεός» λέει, ἀλλά αὐτό εἶναι τό ἀνυπέρβλητο χάσμα μεταξύ ἡμῶν καί αὐτῶν.