Ὄχι δέν τελειώσαμε ἀγαπητέ μου Δομέστικε.
Τόν λάκκο τοῦ Καζίλα δέν θά τόν σχολιάσω, ἄν καί ὀφείλει νά μᾶς ἐξηγήσει τί ἐννοεῖ. Ἁπλᾶ θά ψάξω νά τόν βρῶ, ἴσως καί μέ ἀναγραμματισμό.
Δομέστικε, τό #17 μήνυμά σου δέν μέ ἱκανοποίησε, ἀλλά ἀπάντησα μέ ὡραῖο κλείσιμο, προκειμένου ὁ καθείς νά βγάλει τά συμπεράσματά του. Δέν μπορεῖς ὅμως νά μιλᾶς γιά «πατερική παράδοση» στή γλῶσσα. Δέν εἶναι σοβαρά πράγματα αὐτά ἀπό σένα. Ἄν εἶναι ἔτσι φέρε μου τό αὐτόγραφο Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ καί Ἰωάννου Χρυσοστόμου. Ὅ,τι ἐκδίδεται, αὐτό ἔγραψαν; Πρῶτα-πρῶτα δέν εἶχαν αὐτή τή γραφή. Ἦταν ἡ μεγαλογράμματος καί χωρίς τόνους καί πνεύματα. Ἄλλωστε ἀναφέρθηκε ὅτι τό Λουκ. 21,34 ἀπαντᾶται ἔτσι καί ἔτσι. Πῶς τό ἔγραψε ὁ Λουκᾶς;
Τόν Ἀριστοτέλη ἐγώ τόν ἀνέφερα ἀπό τό 15τομο λεξικό τοῦ Δημητράκου, πού τό ἔχει μέ -ο. Δέν συγκινεῖστε μέ τόσα λεξικά ἀπό τόν Δημητράκο μέχρι τόν Μπαμπινιώτη πού μνημόνευσα; Ἐγώ μένω ἐπίσης στόν Φουντούλη καί τόν π. Παπαγιάννη, πού ἔχει καί γιό Καθηγητή τῆς Φιλοσοφικῆς. Ἀκόμη τό ὄνομα Ἀγγελινάρας, πού ἀνέφερε ὁ κ. Γιάννου, γιά μένα ἔχει βαρύτητα φιλολογική.
Ἐπιτέλους τό θέμα μας εἶναι ἡ βιοτική μέριμνα καί ὄχι τό βιώνω καί τό βίωμα. Ἄν δέν μποροῦμε νά ἑρμηνεύσουμε αὐτό τόν ἐπιθετικό προσδιορισμό, τότε τί νά πῶ.
Στήν τελική ἡ κριτική Λειτουργία τοῦ Τρεμπέλα καί τοῦ Φουντούλη καί τά Ἐγκόλπια Ἀ.Δ. καί Σιμωνόπετρας ἔτσι τό ἔχουν καί αὐτό ἀκολουθοῦμε.
Θλίβομαι, πού ὅλα αὐτά τά ὀνόματα χαρακτηρίζονται καί ἀποτιμῶνται «ἐλαφρᾷ τῇ καρδία».
ΥΓ. 1) Εὐθύμη, ἐσύ τί πετάγεσαι; Γνωρίζεις περισσότερα ἀπό τά ὀνόματα πού κατέβασα; Καταλαβαίνω· ἡ ἀσχολία μέ τά πυροτεχνήματα εἶναι ἐπίκαιρη λόγῳ Πάσχα.
2) Στήν Ἀθήνα ἐκτός ἀπό τή Βουλή στό Σύνταγμα ὑπάρχει καί ἡ Βουλή στό Ζάππειο.