"Πρόσδεξαι Κύριε τὴν δέησιν ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, ὡς προσεδέξω Ἀβραὰμ τὴν θυσίαν καὶ Πέτρου τὴν μετάνοιαν, τοῦ Τελώνου τὸν στεναγμὸν -τὸν στεναγμόν- καὶ τῆς πόρνης τὰ δάκρυα -τῆς πόρνης τὰ δάκρυα-, μυροφόρων γυναικῶν τὰ θυμιάματα τοῦ ληστοῦ τὴν ὁμολογίαν ἐπὶ τὸν Σταυρόν. Ἐπάκουσον ἡμᾶς δεομένων Σου, τῆς ὀργῆς Σου τὴν ἀγανάκτησιν εἰς εἰρήνην μετάβαλε καὶ σῶσον τὸν κόσμον Σου μόνε φιλάνθρωπε. "
Σε ήχο δ έχει μελοποιηθεί από τον Αντώνιο Επισκοπόπουλο πρωτοψάλτη Κυδωνίας (Χανίων) στα τέλη του 16ου αιώνα. Στον ίδιο ήχο και από τον Δημήτριο Ταμία πρωτοψάλτη Κρήτης (Χάνδακα-Ηρακλείου σήμερα).
Απόσπασμα εκ της ημέτερης διατριβής περί της Άνθησης της Ψαλτικής στην Κρήτη εκείνη την περίοδο:
Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση μελοποιημένης ευχής που δεν εντοπίστηκε σε κάποια ακολουθία, έστω και περιστατική, συναντούμε στο μουσικό έργο του Αντωνίου Επισκοποπούλου και του Δημητρίου Ταμία. Στον κώδικα Ούντινε 265 φ. 50α, ο Αντώνιος σημειώνει ότι μελοποιεί την ευχή Πρόσδεξαι Κύριε... σε ήχο δ΄ ευρισκόμενος στη Βενετία, κάτι που μιμείται και ο Ταμίας στο χειρόγραφο Σινά 1539, ενώ άλλη μια ανώνυμη μελοποίηση σε ήχο πλ. β΄ υπάρχει στον κώδικα Σινά 1563.
Πρόκειται για μια κατανυκτική-παρακλητική ευχή όπου ο πιστός εκζητεί το έλεος του Θεού με επίκληση της παρόμοιας φιλεύσπλαχνης στάσης Του στην «μετάνοια του Πέτρου, του Τελώνου τον στεναγμόν και της Πόρνης τα δάκρυα» . Καταβλήθηκε προσπάθεια για τον εντοπισμό της προέλευσης του κειμένου αυτού σε ευχολόγια και παρόμοιες εκδόσεις, αλλά κάτι τέτοιο δεν στάθηκε δυνατό. Επίσης, οι παραπάνω τρεις κώδικες δεν μαρτυρούν σε ποιά ευκαιρία ψαλλόταν η ευχή αυτή από τους Κρήτες μουσικούς.
Όμως, σε δημοσίευση «Θύραθεν εκκλησιαστικών ύμνων» που διασώθηκαν από στόμα σε στόμα δια μέσου των αιώνων στην Κύπρο , διαπιστώθηκε η ύπαρξη του ίδιου ακριβώς κειμένου μαζί με καταγραφή του μέλους στους ήχους β΄, πλ. β΄ και βαρύ, για να ψάλλεται στην προσκύνηση της εικόνας εορταζομένου Αγίου μετά τη λιτανεία της. Το γεγονός είναι εντυπωσιακό και επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τις σχέσεις μεταξύ των δύο νησιών οι οποίες μνημονεύτηκαν στην εισαγωγή, αλλά διαπιστώθηκαν και με αφορμή άλλες ομοιότητες, παραπάνω στο κεφάλαιο αυτό. Οι εκατέρωθεν επιρροές τους και η παράλληλη δράση σημαντικών μουσικών ανδρών κυρίως τους ΙΕ΄-ΙΣΤ΄ αιώνες (αφού τον ΙΖ΄ αιώνα η Κύπρος ήδη ήταν υπό οθωμανική κυριαρχία), συνετέλεσαν ώστε να υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία και ψαλτικές παραδόσεις.