Μπορεί κάποιος να συνοψίσει τί λέει ο Σύρκας εκεί; Λέει οτι ο Β' ήχος από το ΔΙ είναι διατονικός με εξαίρεση το χαμηλό ΚΕ και το χαμηλό ΠΑ όταν το μέλος φτάνει στο κάτω ΝΗ; Επίσης λέει οτι κινείται κατά διφωνίαν;
Λίγες σκέψεις για τον β΄ηχο.
Οταν έχει βάση τον βου τα διαστήματα είναι βου Δι είναι διατονικά.
Οταν ανεβαίνει από τον βου μέχρι τον πάνω Πα το μόνο που αλλάζει είναι η ύφεση στον Κε. Για να κάνει ομοία διφωνία;
Οταν η βάση είναι Δι το διάστημα δι-ζω είναι ίδιο με το βου δι διατονικό. (Πως θα μπορούσαν να αλλάζουν τα παρά το απήχημα διαστήματα είτε αυτό ήτο στον βου ή στον Δι
Οταν κατεβαίνει μέχρι τον Πα είναι διατονικός.
Αυτο φαίνεται καλύτερα στον δευτερόπρωτο που κάνει εντελή κατάληξη στον Πα.
Βέβαια είναι αδύνατο να κάνει εντελή κατάληξη στον πα οταν το μέλος περιστρέφεται μεταξύ βου ζω.
Πρέπει να ανέβει μέχρι το Νη ή Πα και να κατέβει μέχρι τον
Γα για να προετοιμάσει το αυτί σε αλλαγή τετραχόρδου ώστε να καταλήξει στον Πα.
Ουδεμία φθορά χρειάζεται γιατί ο πα διατονικός είναι στην κλίμακα του β΄ ήχου.
Έτσι είναι λανθασμένη θέση συγχρόνων μελοποιών που θέτουν διατονική φθορά στον δι ή τον κε για να κάνουν πρώτο ήχο. Γίνεται πρώτος αλλά τραβώντας τον απ τα μαλλιά αν δεν ακολουθηθεί η άνω πορεία.
Ο Πέτρος Φιλανθίδης στο άξιον εστίν του δευτερόπρωτου το έχει σωστά κατεβαίνοντας με κε ηλαττωμένο (δεύτερο ήχο) αν και η φθορά που θέτει στον Γα είναι πλεονασμός γιατί όσο και να προσπαθήσει κάποιος είναι αδύνατο να πει τον πα σε χαμηλότερη θέση να ακολουθήσει δηλ ομοια διφωνία.
Εγραψα εντελή κατάληξη στον Πα προς συνεννόηση.
Στην ουσία είναι ατελής κατάληξη του β΄ήχου.
Αυτό μπερδεύει και πολλούς ιερείς που "ανταπαντούν" στα λειτουργικά του δευτερόπρωτου με α ήχο.
Το αυτί αναπαύεται να συνεχίσει σε ήχο β εκ του Δι.
Εάν ήταν τελική κατάληξη τότε θα λέγαμε ήχος πρώτος φθορικός γιατί ο ήχος δεν είναι η αρχική μαρτυρία αλλά πάντα η τελική κατάληξη του μέλους.
Ετσι μπορούμε να πούμε ότι και του Φιλανθίδη το δύναμις είναι ακατάληκτο.
Οταν ο β ήχος κατέρχεται μέχρι τον Νη τότε θέλει το πα ηλαττωμένο (όχι διατονικό ) ίσως γιατί αλλάζει τετράχορδο και κάνει τον πλαγιόν του (πλ β εκ του Νη). Παράδειγμα η δοξολογία χρωματική πλ δ του Γρηγορίου που ενώ σημειώνει την φθορά του β΄έχει άκουσμα πλ β.
Φυσικά η έλξη του γα προς τον Δι δεν "κολλάει" με τίποτα θεωρητικά.
Εάν πούμε ότι ακολουθεί διατονική κλίμακα θα ήταν κάτι μεταξύ άγια και σπάθης.
Εάν πούμε κατά ομοία διφωνία δεν ακολουθείται το όμοιον.
Υποθέσεις κάνω, δεν διατυπώνω θεωρία ίσως να είναι και λάθος.
