Πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση που ανοίξατε. Χωρίς να έχω ανατρέξει στο περιοδικό όπου μας παρέπεμψε ο κ. Ανατολικιώτης, μπορώ να υποθέσω ότι ένας λόγος για τη δημιουργία της απορίας είναι ότι ο τύπος στη σύγχρονη γλώσσα είναι απωθώ (με τη σημασία . απομακρύνω με βίαιο τρόπο, διώχνω από κοντά μου) και θα περιμέναμε να βρούμε τον ίδιο τύπο και σε ένα κείμενο των Ο΄.
Στην πραγματικότητα όμως ο τύπος της μέσης φωνής ἀπωθοῦμαι είναι πιο συνηθισμένος στην αρχαιότητα από τον ενεργητικό τύπο. Ειδικά στη σημασία «απομακρύνω με βίαιο τρόπο, διώχνω από κοντά μου» που μας ενδιαφέρει, βρίσκουμε στο λεξικό της αρχ. ελληνικής των Liddel-Scott-Jones, στο λ. ἀπωθέω, στη σημασία 3, το ερμήνευμα (ειδικά για το ἀπωθοῦμαι) thrust away from oneself (διώχνω μακριά μου) με αναφορές αρχαιότατες (ήδη στον Όμηρο, π.χ. μνηστῆρας ἀπώσεαι ἐκ μεγάροιο (Ὀδύσσεια α 270).
Επομένως ο τύπος ἀπωθῇ (ανεξάρτητα από την ιστορία των κωδίκων) μας καλύπτει πλήρως σημασιολογικά, όσο κι αν ξενίζει το γλωσσικό μας αίσθημα).
Αν αυτή η παρατήρηση αναφέρεται ήδη στην παραπομπή του κ. Ανατολικιώτη, παρακαλώ αγνοήστε την παρέμβασή μου ή δεχτείτε την ως απλή συνεισφορά στη συζήτησή σας.
Ευχαριστώ.
