Μιᾶς καὶ μιλοῦμε γιὰ ὀρθογραφία, θέλω νὰ διατυπώσω μία ἀντίρρησί μου στὴν χρῆσι τῶν ὅρων «συνοπτικὴ» καὶ «ἀναλυτικὴ» γραφή. νομίζω ὅτι τὸ θέμα ταιριάζει στὴν ὀρθογραφία. εἶναι αὐτοὶ οἱ ὅροι ἐπίσημοι; διδάσκονται στὴν θεωρία τῆς μουσικῆς; ὑπάρχει ὁμοφωνία τῶν συγχρόνων ψαλτῶν καὶ μουσικοδιδασκάλων γι᾿ αὐτό; ἐγὼ ξέρω ὅτι ἔχουμε μία γραφή, τὴν ὁποία μποροῦμε νὰ τὴν χρησιμοποιήσουμε γιὰ νὰ γράψουμε τὸ μέλος ὅπως θέλουμε, εἴτε κατὰ τὸν συνήθη τρόπο εἴτε τὸ μέλος «ἀναλελυμένον». ὅταν ἀκούω ἢ διαβάζω γιὰ «συνοπτικὴ γραφή», ὁ νοῦς μου πηγαίνει στὴν πρὸ τοῦ 1814 παλαιὰ μέθοδο, ὅπου τὸ μέλος ἀποτυπωνόταν μὲ στενογραφικὸν τρόπον. τὰ ὑπόλοιπα ποὺ λέγονται τὰ θεωρῶ μᾶλλον ὡς ἀποτέλεσμα κάποιας παρεξηγήσεως.
Οι έννοιες "συνοπτική και αναλυτική" γραφή περικλείουν και την έννοια της ορθογραφίας.Και οπωσδήποτε υφίστανται.Δεν γνωρίζω αν όλοι δέχονται ή διδάσκονται αυτούς τους όρους (στο χώρο της έρευνας πάντως τους συναντούμε συχνά) ,αλλά αν δεν τους δέχονται πώς περιγράφουν φαινόμενα σαν αυτά;
- Ποιοτικοί χαρακτήρες όπως το π.χ.ψηφιστόν,το ομαλόν, το κλάσμα, η πεταστή κ.α. περικλείουν κάποιες ενέργειες. Αυτές οι ενέργειες ποικίλουν από γραμμή σε γραμμή και σίγουρα δεν είναι λίγες. Όταν σε ένα κείμενο συναντήσει κανείς μια θέση με ομαλόν για παράδειγμα, ενώ σε άλλο συναντήσει την ίδια γραμμή με αναλυμένη μια από τις ενέργειες του ομαλού
,τότε πώς ονομάζεται η μία γραφή και πώς η άλλη; (Να πω εδώ ότι και οι δύο τύποι γραφής υπόκεινται σε κανόνες ορθογραφίας.)
-Στο ίδιο παράδειγμα με το ομαλόν, πότε η γραφή λειτουργεί ως υπενθύμιση (προτροπή επιλογής ποικίλματος ή ανάλυσης,σχετικής με το ποιοτικό σημείο πάντα) και πότε ως ακριβή υπόδειξη τρόπου εκτέλεσης του ποιοτικού σημείου;(Αν και στη γραφή μας ποτέ δεν υπάρχει το "ακριβείας") .Διότι δεν είναι δυνατόν ο γράφων να σημειώνει αστερίσκους και να δίνει και άλλες πιθανές αναλύσεις τις ίδιας γραμμής.Αυτό γίνεται μόνο στην περίπτωση μελέτης και έρευνας πάνω σε ένα μέλος.
-Αν κανείς δει την ιστορία της σημειογραφίας συνολικά,θα διαπιστώσει ότι η διαρκής προσπάθεια των μελουργών ήταν στο να καταστήσουν τη γραφή όσο γίνεται σαφέστερη,άρα και πιο αναλυτική. Δείτε και ένα σύντομο χρονικό της σημειογραφίας μέχρι τη Ν.Μέθοδο στην επισύναψη. Πάντα όμως η αναλυτική διάθεση "φρενάρει" όταν αυτή αφαιρεί δυνατότητες εκτέλεσης. Οι Τρεις Δάσκαλοι έκαναν πολύ σοβαρή εργασία πάνω σε αυτό το ζήτημα,αλλά και πάλι επικρίθηκαν από συγχρόνους τους για "κακοποίηση" της μουσικής.
-Από το παραπάνω γίνεται νομίζω σαφές ότι η διάκριση σε στενογραφικότητα και αναλυτικότητα δεν χαρακτηρίζει αποκλειστικά την εποχή μας.
-Θα ήθελα,τέλος, να σας ρωτήσω τί εννοείτε λέγοντας "συνήθη τρόπο γραφής" και τί "μέλος αναλελυμένον".Έχει αυτό να κάνει με την ορθογραφία και μόνο;
(Αν η συζήτηση,με αφορμή αυτή την κατάθεση που κάνω εδώ, βγει εκτός του παρόντος θέματος,θα την μεταφέρω μαζί με οποιαδήποτε σχετικά μηνύματα σε άλλο θέμα.)
View attachment 2507
Last edited: