Μπορεί το ισοκράτημα να είναι ψηλότερα από τη μελωδία σε μια κατάληξη;

Θα διαφωνήσω εν μέρει. Στον πρώτο ήχο για παράδειγμα κατά γενική ομολογία το βασικό ίσον είναι ΠΑ. Στο πότε αλλάζει και σε τί υπάρχουν διαφορές. Αλλά όλοι (οι παραδοσιακοί τουλάχιστον θεωρούμενοι ψάλτες) συμφωνούν οτι το βασικό ίσον είναι το ΠΑ και αυτό συνήθως επικρατεί. Αυτό είναι ένας κανόνας και μία πρακτική που φαίνεται να προϋπήρχε. Και ο Καράς δεν νομίζω να έβγαλε αυτούς τους κανόνες από το μυαλό του, κάπου τους είδε και τους κατέγραψε. Δεν είναι έτσι;

Έπειτα έχουμε και την (κάπως ασαφή ομολογουμένως αλλά) μαρτυρία του Αποστόλου Κώνστα από το 18ο αιώνα (χφ ΕΒΕ 1867, 1800) που λέει "το δε ίσον του κάθε μαθήματος που βαστά ο ισοκράτης ευρίσκονται άπαντα τα ίσα των ήχων από τον κύριον ήχον πρώτον μέχρι τις κάτω επταφωνία αυτού, το λεγόμενο ασιράν". Πώς κρίνετε αυτή τη μαρτυρία; Μιλάει για μάθημα και όχι για φράσεις (εκτός και παρανοώ κάτι.

Dimitri said:

Θα διαφωνήσω εν μέρει. Στον πρώτο ήχο για παράδειγμα κατά γενική ομολογία το βασικό ίσον είναι ΠΑ. Στο πότε αλλάζει και σε τί υπάρχουν διαφορές. Αλλά όλοι (οι παραδοσιακοί τουλάχιστον θεωρούμενοι ψάλτες) συμφωνούν οτι το βασικό ίσον είναι το ΠΑ και αυτό συνήθως επικρατεί. Αυτό είναι ένας κανόνας και μία πρακτική που φαίνεται να προϋπήρχε. Και ο Καράς δεν νομίζω να έβγαλε αυτούς τους κανόνες από το μυαλό του, κάπου τους είδε και τους κατέγραψε. Δεν είναι έτσι;

Έπειτα έχουμε και την (κάπως ασαφή ομολογουμένως αλλά) μαρτυρία του Αποστόλου Κώνστα από το 18ο αιώνα (χφ ΕΒΕ 1867, 1800) που λέει "το δε ίσον του κάθε μαθήματος που βαστά ο ισοκράτης ευρίσκονται άπαντα τα ίσα των ήχων από τον κύριον ήχον πρώτον μέχρι τις κάτω επταφωνία αυτού, το λεγόμενο ασιράν". Πώς κρίνετε αυτή τη μαρτυρία; Μιλάει για μάθημα και όχι για φράσεις (εκτός και παρανοώ κάτι.

Click to expand...

αν δεν τους είδε κάπου, που δεν το γνωρίζω, τουλάχιστον έσκυψε, φαντάζομαι, με σύνεση κ επιστημονικότητα στο θέμα κ κατενόησε τη χρήση κ τη λειτουργία του ισοκρατήματος μέσα από τη φύση κ τις ιδιαιτερότητες του κάθε ήχου(βάση, δεσπόζοντες, τετράχορδο, έλξεις, ήχοι που συνορεύουν-συνεργάζονται με τον Χ ήχο κλπ)...

μάλλον, δεν έχω υπ'όψη μου τη μαρτυρία που επικαλείσθε, αναφέρει ότι το ίσο αλλάζει μόνο με την αλλαγή του ήχου σε κάποιον απ'αυτούς που συνεργάζεται κ είναι (το ίσο) η βάση του ήχου.
συγγνωμη αν κάνω λάθος.

Dimitri said:

Δεν ξέρω. Απλά παρατηρώ τις διαφορετικές πρακτικές πρός το παρόν από παραδοσιακούς δασκάλους και μαθητές αυτών. Προσπαθώ να δώ τί κανόνες (εάν) χρησιμοποιούσαν σε διάφορες περιπτώσεις και ζητάω σχόλια επ'αυτών. Έχει ενδιαφέρον νομίζω.

Click to expand...

Έχει ενδιαφέρον μεν, αλλά...

Απ' όσο έχω παρατηρήσει στους παλαιότερους ψάλτες το ισοκράτημα είναι είτε υποτυπώδες, με αλλαγές ανύπαρκτες σε σημείο που να σε μπερδεύει, είτε αρμονικό με αλλαγές βάση ακουστικής ωραιότητος.

Κανόνες ανύπαρκτοι. Και στην μια περίπτωση και στην άλλη. Αυτό λέει η δική μου μελέτη. Έχει ενδιαφέρον πάντως να το ξανακοιτάξουμε.

Καλή ερώτηση. Δεν ξέρω, ίσως το μέλος αναπαύεται εκεί περισσότερο από όσο στις άλλες περιπτώσεις που θεωρούνται πιό περαστικές. Ίσως απλά επιλογή του ισοκράτη να αλλάξει εκεί (χωρίς να είναι απαραίτητα απαραίτητο).

Click to expand...

Όπως είπες ίσως...

Δεν ακούω διπλό.

Click to expand...

Τώρα; (κυρίως από την συλλαβή "απορώ και εξίσταμαι")
View attachment Aporw kai existamai_diplo iso.mp3
Ένα κάτω Γα πιο σιγανό από τον Νη δεν το ακούς; Πρόσεξε όταν τελειώνουν οι ισοκράτες με το Νη ακούγεται ήδη από πίσω.

Οι κανόνες δεν χρειάζεται να είναι μονολιθικοί. Μπορεί να περιέχουν και επιλογές (έτσι ή έτσι αλλά όχι έτσι για παράδειγμα). Π.χ. για την "Ωραιότητα" ο κανόνας θα μπορούσε να λέει "Αλλάζουμε με αυτή τη λογική εδώ, εδώ και εδώ ή εναλλακτικά κρατάμε το ίσον του ήχου ΓΑ".

Click to expand...

Δεν μίλησα ακόμα για κανόνες, ούτε είπα ότι πρέπει να είναι μονολιθικοί. Άλλωστε πολλές είναι οι περιπτώσεις που μπορούμε να έχουμε παραπάνω από μία σωστέ ισοκρατηματικές εκδοχές μιας θέσης.

Έτσι δεν βαπτίζεται "λάθος" η εκτέλεση της Ωραιότητας που ακούμε στο παράδειγμα και ταυτόχρονα είμαστε μέσα στην ... κανονικότητα. Βεβαίως μπορώ να δώ και προβλήματα με αυτή τη θέωρηση π.χ. στα αργά μέλη που οι αλλαγές διαρκούν πιό πολύ και αλλού.

Click to expand...

Μα κανείς δεν βαπτίζει λάθος.
Είναι δυνατόν; Δηλαδή οι ηχογραφήσεις του Στανίτσα που είναι σχεδόν το 90% με αρμονικά ισοκρατήματα, θα τις βγάλουμε λάθος;

Δεν ξέρω. Δεν παίρνω θέση. Απλά εκφράζω έναν προβληματισμό.

Click to expand...

Απλά ξαναλέω. Το κύριο πρόβλημα είναι να ορίσουμε τι είναι το ισοκράτημα και τι ανάγκες εξυπηρετεί. Αν συμφωνήσουμε εκεί τα υπόλοιπα είναι εύκολα. (σχετικά)

Dimitri said:

Αυτό είναι ένας κανόνας και μία πρακτική που φαίνεται να προϋπήρχε. Και ο Καράς δεν νομίζω να έβγαλε αυτούς τους κανόνες από το μυαλό του, κάπου τους είδε και τους κατέγραψε. Δεν είναι έτσι;

Click to expand...

Σαφώς και κατέγραψε μια προϋπάρχουσα πράξη, αλλά και την τοποθέτησε σε άλλη βάση από την αρμονική ή την τελείως ουδέτερη.

Έπειτα έχουμε και την (κάπως ασαφή ομολογουμένως αλλά) μαρτυρία του Αποστόλου Κώνστα από το 18ο αιώνα (χφ ΕΒΕ 1867, 1800) που λέει "το δε ίσον του κάθε μαθήματος που βαστά ο ισοκράτης ευρίσκονται άπαντα τα ίσα των ήχων από τον κύριον ήχον πρώτον μέχρι τις κάτω επταφωνία αυτού, το λεγόμενο ασιράν". Πώς κρίνετε αυτή τη μαρτυρία; Μιλάει για μάθημα και όχι για φράσεις (εκτός και παρανοώ κάτι.

Click to expand...

Δεν μπορώ να καταλάβω τι λέει.

V_Zacharis said:

Ποια η ανάγκη να αλλάξει το ίσον σε Νη στην φράση "απορώ και εξίσταμαι" που δεν υπήρχε σε όλες τις άλλες φράσεις;

Click to expand...

Αλλάζει ήχο σε πλ β' άρα και τετράχορδο, και αναπαύεται στον ΝΗ μάλλον σαν παράμεσο του ΓΑ.

dimitris said:

Αλλάζει ήχο σε πλ β' άρα και τετράχορδο, και αναπαύεται στον ΝΗ μάλλον σαν παράμεσο του ΓΑ.

Click to expand...

Συμφωνώ κατά το ήμισι.(Αλλάζει ήχο σε πλ β' άρα και τετράχορδο).
η μελωδία καταλήγει στη βάση του τετραχόρδου του πλ Β΄, όπου ΝΗ=ΠΑ.
Το παράμεσος το ΓΑ που κολλάει;;;; αφού αλλάζει εντελώς ήχο.

V_Zacharis said:

Το κύριο πρόβλημα είναι να ορίσουμε τι είναι το ισοκράτημα και τι ανάγκες εξυπηρετεί[/B][/U]. Αν συμφωνήσουμε εκεί τα υπόλοιπα είναι εύκολα. (σχετικά)

Click to expand...

Μαρεσε αυτό...Σιγουρα απο εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε, αλλά δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε ποτέ, γιατί οι διαθέσεις αλλάζουν κομμάτι απο κομμάτι(ενθουσιαστικό,χαυνωτικό,πένθιμο,αναστάσιμο),απο ήχο απο σε ήχο (άλλες αλλάγές θα κάνεις στον πλ.Β' άλλες στον πλ.Δ' π.χ.) απο μέλος σε μέλος (ειρμολογικό ή παπαδικό)...οπότε με λίγα λόγια δεν μπορεί να είναι κάτι στανταρ και δεν θα είναι και ωραίο βρε αδελφέ...καταντάει δόγμα...πράγμα ανεπίτρεπτο.

Χαίρε

Nikos L. said:

Το παράμεσος το ΓΑ που κολλάει;;;; αφού αλλάζει εντελώς ήχο.

Click to expand...

Όχι παράμεσος το Γα. Παράμεσος του Γα (ο Νη). Σωστά το είπε. Η μελωδία παραμεσάζει από τον Γα στον Νη χρωματικά.

Η ορολογία είναι σωστή. 3 φωνές κάτω από τη βάση μας έχουμε σχηματισμό παράμεσου ήχου.
Ο δευτερόπρωτος π.χ. είναι δεύτερος παραμεσάζων διατονικά.

Αθωνίτης said:

Μαρεσε αυτό...Σιγουρα απο εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε, αλλά δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε ποτέ, γιατί οι διαθέσεις αλλάζουν κομμάτι απο κομμάτι(ενθουσιαστικό,χαυνωτικό,πένθιμο,αναστάσιμο),απο ήχο απο σε ήχο (άλλες αλλάγές θα κάνεις στον πλ.Β' άλλες στον πλ.Δ' π.χ.) απο μέλος σε μέλος (ειρμολογικό ή παπαδικό)...οπότε με λίγα λόγια δεν μπορεί να είναι κάτι στανταρ και δεν θα είναι και ωραίο βρε αδελφέ...καταντάει δόγμα...πράγμα ανεπίτρεπτο.

Χαίρε

Click to expand...

Δεν νομίζω με το να συμφωνήσουμε τι δουλειά έχει το ισοκράτημα στην μουσική μας θα το περιχαρακώσουμε και θα το κάνουμε...δόγμα! Ίσα-ίσα που θα το προστατέψουμε κι από λογικές πολυφωνίας (υποτίθεται ότι κάνουμε μονόφωνη μουσική).

Την ευχή.

dimitris said:

Αλλάζει ήχο σε πλ β' άρα και τετράχορδο, και αναπαύεται στον ΝΗ μάλλον σαν παράμεσο του ΓΑ.

Click to expand...

Μα συμφωνώ! Η ίδια ανάγκη δεν υπάρχει και όταν μεσάζει στον Πα; Κι αν όχι γιατί; Αυτό λέω...

V_Zacharis said:

Όχι παράμεσος το Γα. Παράμεσος του Γα (ο Νη). Σωστά το είπε. Η μελωδία παραμεσάζει από τον Γα στον Νη χρωματικά.

Η ορολογία είναι σωστή. 3 φωνές κάτω από τη βάση μας έχουμε σχηματισμό παράμεσου ήχου.
Ο δευτερόπρωτος π.χ. είναι δεύτερος παραμεσάζων διατονικά.

Click to expand...

Του ΓΑ ήθελα να πώ.
ΠΑΡΑΜΕΣΑΖΕΙ χρωματικά (το δέχομαι). οχι παραμεσος απλά.

Nikos L. said:

Του ΓΑ ήθελα να πώ.
ΠΑΡΑΜΕΣΑΖΕΙ χρωματικά (το δέχομαι). οχι παράμεσος απλά.

Click to expand...

Λέγοντας παράμεσος του Γα είναι ο Νη εννοούμε ότι παράμεσος του Γ΄ήχου είναι ο πλ. του Δ. Στην ουσία το μέλος κατεβαίνει χρωματικά μέχρι τον πα σαν πλ. β και μετά παραμεσάζει στο Νη με σκοπό να βρεθεί σε ήχο οικείο του Γ΄για να επανέλθει εύκολα στον Γα. Θα μπορούσε να μπει μια φθορά λίγο πριν ή κατά την κατάληξη στον Νη.

dimitris said:

Λέγοντας παράμεσος του Γα είναι ο Νη εννοούμε ότι παράμεσος του Γ΄ήχου είναι ο πλ. του Δ. Στην ουσία το μέλος κατεβαίνει χρωματικά μέχρι τον πα σαν πλ. β και μετά παραμεσάζει στο Νη με σκοπό να βρεθεί σε ήχο οικείο του Γ΄για να επανέλθει εύκολα στον Γα. Θα μπορούσε να μπει μια φθορά λίγο πριν ή κατά την κατάληξη στον Νη.

Click to expand...

Σύμφωνα με το πως είναι γραμμένο το κομμάτι μέχρι σήμερα (αυριο αλλαξε το και κάνε το όπως θες με το ΝΗ του μαλ διατ), ΠΑΡΑΜΕΣΑΖΕΙ ΧΡΩΜΑΤΙΚΑ.
Και επειδή στη μουσική μας για να προχωρήσουμε παρακάτω έχουμε πάντα ως βάση αυτό ακριβώς που προηγείται, το "τι δε ονομασω Σε" ακολουθεί πορεία "Άγια". Έτσι, αμέσως μετά το μέλος πλαγιάζει χρωματικά σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη μελωδική γραμμή.

Ω ρε, τι έχω να ακούσω....

Dimitri said:

Για τον Τρίτο ήχο, ακούστε εδώ την "Ωραιότητα" του π. Δοσιθέου (το ίσον προστέθηκε αργότερα από τους Αγιοκυπριανίτες μαθητές του απότι γνωρίζω) και προσέξτε το ίσον στην κατάληξη στο ΔΙ (μένει ΓΑ) και στην κατάληξη στο ΠΑ (πάλι μένει ΓΑ) και μόνο στην κατάληξη στο ΝΗ αλλάζει σε ΝΗ.

Click to expand...

Για τις περιπτώσεις του τρίτου ήχου που αναφέρει ο Δημήτρης, όπου το ίσον παραμένει στον Γα όταν η κατάληξη γίνεται στον Δι και όπου το ίσον παραμένει στον Γα όταν η κατάληξη γίνεται στον Πα, παραθέτω το αναστάσιμο απολυτίκιον "Ευφραινέσθω τα Ουράνια" με ισοκρατήματα Αβραάμ Ευθυμιάδη, όπου φαίνεται ότι το ίσον ακολουθεί τις καταλήξεις τόσο στον Δι όσο και στον Πα (ηχητικά φαίνεται και σε μένα σωστότερο από το να παραμένει αμετάβλητο).

Ο μεγάλος θεωρητικός γράφει σχετικά με το υπό συζήτηση θέμα:

"Το ίσον εγκαταλείπεται σε κάθε περίπτωση που δίνει διάφωνα διαστήματα, όπως στην περίπτωση που, με διαστήματα δευτέρας η μελωδία περιστρέφεται στη βάση της ή κατεβαίνουμε χαμηλότερα από αυτήν".

"Κατά την εξέλιξη της μελωδίας το ίσον παρακολουθεί όλες τις μεταβολές της. Έτσι, αντίστοιχα με τους δεσπόζοντες φθόγγους και τους τελικούς φθόγγους των καταλήξεων γίνονται και οι μεταβολές του ίσου".

Άρα σύμφωνα με τα γραφόμενα του Αβρ. Ευθυμιάδη (διορθώστε με παρακαλώ εάν καταλαβαίνω λάθος) αποκλείεται το ίσον να είναι ψηλότερο από τη μελωδία, όπως συμβαίνει στο παράδειγμα της "Ωραιότητας", και πρέπει να δίνει πάντοτε σύμφωνα διαστήματα.

Αλλού σημειώνει:
"Η ανάγκη της εγκαταλείψεως του ίσου εκλείπει αν γίνη μετάθεσις του κατά μίαν ογδόη χαμηλότερα", όπως έχουν αναφέρει και άλλοι προηγουμένως. Άρα μπορούν να ψαλούν ολόκληροι ύμνοι με ένα και μόνο σταθερό ίσον π.χ. Κεκραγάριον β ήχου με ισοκράτημα αποκλειστικά στον δι (της Υπάτης) και με όλα τα διαστήματα σύμφωνα.

Περί διπλού ισοκρατήματος, για το οποίο έγινε λόγος σε προηγούμενα μηνύματα, ο μ. Ευθυμιάδης λέει ότι "εξ αυτού του λόγου (σ.σ. ενώ η μονοφωνία ανταποκρίνεται στο πλαστικό πνεύμα της μουσικής που αρέσκεται στο συνοπτικό και εύληπτο, η πολυφωνία ταράσσει τη διαύγεια της αντιλήψεως και δυσχεραίνει το ευκολοκατανόητο) η χρήσις διπλού ισοκρατήματος είναι μάλλον βλαπτική του ήθους της μελωδίας".

Nikos L. said:

Σύμφωνα με το πως είναι γραμμένο το κομμάτι μέχρι σήμερα (αυριο αλλαξε το και κάνε το όπως θες με το ΝΗ του μαλ διατ), ΠΑΡΑΜΕΣΑΖΕΙ ΧΡΩΜΑΤΙΚΑ.

Click to expand...

Τι σημαίνει παραμεσάζει χρωματικά; Ο παράμεσος του 3ου είναι ο πλ. του Δ. καθαρά διατονικός.

Nikos L. said:

Και επειδή στη μουσική μας για να προχωρήσουμε παρακάτω έχουμε πάντα ως βάση αυτό ακριβώς που προηγείται, το "τι δε ονομασω Σε" ακολουθεί πορεία "Άγια". Έτσι, αμέσως μετά το μέλος πλαγιάζει χρωματικά σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη μελωδική γραμμή.

Click to expand...

Γιατί αν έχουμε "άγια" πρέπει να πλαγιάζουμε χρωματικά;

Και γιατί αν πλαγιάσουμε χρωματικά να μην πλαγιάσουμε στην βάση του χρωματικού στον Πα αλλά στον Νη που είναι βάση διατονικού;

Τι έχει ο Νη αϊκοντίσιον?
(υ.γ. γράφω υπό καύσωνα )

dimitris said:

Λέγοντας παράμεσος του Γα είναι ο Νη εννοούμε ότι παράμεσος του Γ΄ήχου είναι ο πλ. του Δ. Στην ουσία το μέλος κατεβαίνει χρωματικά μέχρι τον πα σαν πλ. β και μετά παραμεσάζει στο Νη με σκοπό να βρεθεί σε ήχο οικείο του Γ΄για να επανέλθει εύκολα στον Γα. Θα μπορούσε να μπει μια φθορά λίγο πριν ή κατά την κατάληξη στον Νη.

Click to expand...

Φθορά υπάρχει (κοίτα στην επισύναψη) γι αυτό και λέμε ότι παραμεσάζει χρωματικά. Γενικά έχεις δίκιο στο ότι ο πλ.Δ' είναι ο παράμεσος του τρίτου, όμως εδώ παραμεσάζει χρωματικά λόγω της φθοράς. Άσχετα με το ότι εσύ (κι εγώ άλλωστε) ακούς το Πα-Νη μείζονα τόνο. Έτσι θα ήταν και στον πλ.Β'.

Έχω μια εντύπωση ότι ο καύσωνας σήμερα "έδωσε ρέστα"...

Δεν το διατύπωσα καλά.
Ήθελα να πω ότι ναι μεν κατεβαίνει το μέλος χρωματικά με την φθορά του πλ β αλλά μέχρι πού; Μέχρι τη βάση του τετραχόρδου τον πα ή μια φωνή παρακάτω στον Νη όπου και αναπαύεται; Αυτό δημιουργεί ένα δεύτερο ερώτημα αν κάποιος ήχος αναπαύεται μια φωνή κάτω από τη βάση του τετραχόρδου αν κάνει δηλαδή κατάληξη με 3-4 χρόνους μια φωνή κάτω από την βάση του. Δεν νομίζω αν και δεν είμαι και σίγουρος απλά υποθέτω.

Όταν κάνει τον Δι του 3ου ήχου Δι του πλ 2ου τότε ο Γα που είναι και η βάση του ήχου που ψάλλουμε ανεβαίνει. Κι αν το μέλος είναι ειρμολογικό εύκολα το θυμάται κανείς και το επαναφέρει. Αν όμως ψάλλουμε γ' ήχο παπαδικό και βάλουμε φθορά πλ β για 3 λεπτά, τότε πως θα βρούμε τον Γα στη θέση του;
Απλά, θα βάλουμε μια διατονική φθορά στον ΝΗ, ΠΑ ή Δι που θα καταλήγει στον ΝΗ, θα κάνουμε δηλαδή πλάγιο Δ που είναι παράμεσος του τρίτου ήχου. Ετσι θα έχουμε τον Γ' ήχο στη θέση του χωρίς να έχει "ξεφύγει" η βάση του ΓΑ.

Ετσι για την φθορά που έγραψα εννοούσα ότι εκτός από την φθορά του πλ β στον Δι, θα μπορούσε να μπεί μια φθορά διατονική στον Πα ή στον ΝΗ η οποία θα δήλωνε ότι μπαίνουμε στον πλ Δ τον παράμεσο του Γ' ήχου αλλά αφού το μέλος είναι σύντομο δεν χρειάστηκε να μπει.

dimitris said:

Τι σημαίνει παραμεσάζει χρωματικά; Ο παράμεσος του 3ου είναι ο πλ. του Δ. καθαρά διατονικός.

Γιατί αν έχουμε "άγια" πρέπει να πλαγιάζουμε χρωματικά;

Και γιατί αν πλαγιάσουμε χρωματικά να μην πλαγιάσουμε στην βάση του χρωματικού στον Πα αλλά στον Νη που είναι βάση διατονικού;

Τι έχει ο Νη αϊκοντίσιον?
(υ.γ. γράφω υπό καύσωνα )

Click to expand...

ας μην το συνεχίσουμε...λόγω καύσωνα.
απο τον ΔΙ αν πλαγιάσεις θα πας στον ΝΗ ή στον ΠΑ;;;;;;
στον ΠΑ θα παραμεσάσεις....
πάντα έχοντας σαν βάση τί υπάρχει ακριβώς πριν.
σε σχέση με το γενικότερο ήχο του τροπαρίου θα παραμεσάσει χρωματικά(από ΓΑ προς ΝΗ).
αυτά....χαμογελωντας

Ο Shota Gugushvili παρατήρησε αυτή την ηχογράφηση από το Πατριαρχείο το 1958 (με Πρίγγο και Στανίτσα) σε Πλ. Δ΄ τρίφωνο Αλληλούϊα του Νυμφίου με το ισοκράτημα να μένει στο ΓΑ ακόμα και όταν η μελωδία στέκεται προσωρινά στο ΔΙ ή και μάλλον και όταν πέφτει κάτω από το ΓΑ (όταν δεν συμψάλλουν όλοι). Πάντως δεν ακούγεται να γίνεται άλλο ισοκράτημα από την αρχή ώς το τέλος π.χ. δεν πέφτει το ισοκράτημα στο ΝΗ (για το ΔΙ) ή ακόμα και στο ΠΑ (στις καταβάσεις από το ΓΑ) σε αυτό το μέλος όπως συνήθως ακούμε στις μέρες μας.

Για ένα μικρό διάστημα ισοκρατούσα στο αναλόγιο του Στανίτσα στον Αγ. Δημήτριο. Οταν έψαλε Αγια απ έξω ήθελε το ισοκράτημα κατω Δι συνεχές.
Στις χορωδίες του όμως π.χ. Μπερεκέτη βλέπουμε ότι το ίσο στον Αγια αλλάζει.
Ο Σύρκας έγραφε ξεχωριστές σελίδες για τους ισοκράτες. Ελεγε ότι όλοι πρέπει να συμμετέχουν αλλά πιστεύω ότι κάπου έκανε διπλό κόπο γιατί τους θεωρούσε όλους ψάλτες και όχι βοηθούς ενδοφωνίστες που σαν σκοπό είχαν να αναδειχθεί ο Μέγας.

Nikos L. said:

ας μην το συνεχίσουμε...λόγω καύσωνα.
απο τον ΔΙ αν πλαγιάσεις θα πας στον ΝΗ ή στον ΠΑ;;;;;;
στον ΠΑ θα παραμεσάσεις....
πάντα έχοντας σαν βάση τί υπάρχει ακριβώς πριν.
σε σχέση με το γενικότερο ήχο του τροπαρίου θα παραμεσάσει χρωματικά(από ΓΑ προς ΝΗ).
αυτά....χαμογελωντας

Click to expand...

Κάπως χαλάρωσε ο καύσωνας, αισθάνομαι καλύτερα, οπότε ας απαντήσω.
Είναι νομίζω λάθος η έκφραση "παραμεσάζει χρωματικά" ένας ήχος διατονικός σαν τον τρίτο.
Όπως υπέδειξε ο Βασίλης ο ήχος έλαβε μια φθορά χρωματικού ήχου στον Δι.
Αυτό σημαίνει ότι ο συνθέτης για δικούς του λόγους θέλησε να δώσει χρώμα στο απορώ και εξίσταμαι, δημιουργώντας πλ β με βάση τον πα.
Παραμέσιασε; όχι φυσικά. Αν ήταν αργό κομμάτι θα μπορούσε να μείνει 1 ώρα στον πλ β με βάση τον Πα που δεν είναι παράμεσος κάποιου χρωματικού αλλά η βάση του πλ β.
Αν το ίδιο μέλος το ψάλλουμε σε παπαδικό και κρατούσε μισή ο πλάγιος β΄ τι ισοκράτημα θα κάναμε; στον Νη; Οχι βέβαια.
Άλλο η φθορά και εναλλαγή του ήχου και άλλο ο παραμεσάζων.
Ο παράμεσος του Γ' είναι διατονικός ο Νη.