H τέλεση της αρτοκλασίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη μόνο με την ακολουθία του εσπερινού και όχι με τον όρθρο ή με το τέλος της Θ. Λειτουργίας

Λάτρης Β.Μ.

Παράφωνος ερασιτέχνης!
Μιας και το θέμα μας είναι η αρτοκλασία, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Ο Ι. Φουντούλης, σε κάποιο βιβλίο λειτουργικής του που διάβασα στο πανεπιστήμιο, (δεν θυμάμαι ακριβώς τόμο) αναφέρει ότι ''η τέλεση της αρτοκλασίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη μόνο με την ακολουθία του εσπερινού και όχι με τον όρθρο (κακώς), ή με το τέλος της Θ. Λειτουργίας (κάκιστα)''. Αυτό γιατί δεν γίνεται σήμερα στις ενορίες; Επιπλέον, η τέλεσή της στο τέλος της Θ. Λειτουργίας πιστεύω πως προκαλεί αδικαιολόγητη καθυστέρηση στη Θ. Λειτουργία, πόσο μάλλον όταν υπάρχει μεγάλη γιορτή και μάλιστα σε πολλούς δίδεται η ευκαιρία να φύγουν, επειδή (όχι αδικαιολόγητα) βλέπουν ότι δεν τους αφορά. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω μια τέτοια πρακτική τι όφελος έχει. Μήπως κάποτε θα έπρεπε να επανέλθει οριστικά στον εσπερινό;
 

christos_v

Παλαιό Μέλος
Μιας και το θέμα μας είναι η αρτοκλασία, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Ο Ι. Φουντούλης, σε κάποιο βιβλίο λειτουργικής του που διάβασα στο πανεπιστήμιο, (δεν θυμάμαι ακριβώς τόμο) αναφέρει ότι ''η τέλεση της αρτοκλασίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη μόνο με την ακολουθία του εσπερινού και όχι με τον όρθρο (κακώς), ή με το τέλος της Θ. Λειτουργίας (κάκιστα)''. Αυτό γιατί δεν γίνεται σήμερα στις ενορίες; Επιπλέον, η τέλεσή της στο τέλος της Θ. Λειτουργίας πιστεύω πως προκαλεί αδικαιολόγητη καθυστέρηση στη Θ. Λειτουργία, πόσο μάλλον όταν υπάρχει μεγάλη γιορτή και μάλιστα σε πολλούς δίδεται η ευκαιρία να φύγουν, επειδή (όχι αδικαιολόγητα) βλέπουν ότι δεν τους αφορά. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω μια τέτοια πρακτική τι όφελος έχει. Μήπως κάποτε θα έπρεπε να επανέλθει οριστικά στον εσπερινό;

Η αρτοκλασία ή η ευλόγησις των άρτων στις ενορίες έχει χάσει το αρχικό της νόημα και το χειρότερο έχει κατασκευαστεί για αυτήν μια ιδιόρρυθμη ακολουθία, μίγμα λιτής, εκτενούς και εσπερινού.

Η αρτοκλασία, ήταν πάντα συνδεδεμένη με τον μεγάλο εσπερινό, τις αγρυπνίες δηλαδή, για να στηρίζονται οι πατέρες δια τον κόπον της αγρυπνίας μέχρι την ώρα της θείας κοινωνίας.
.........

Στις ενορίες έμεινε η έννοια του αγιασμού δια της μεταλήψεως ευλογημένου άρτου και η σύνδεσή της με τις γιορτές ( συνήθως οικογενειακές) και τις μνήμες των πανηγυριζομένων αγίων.

Τελείται ή στο μέσο του εσπερινού μετα απο μια υποτυπώδη λιτή ή στο τέλος μετα τα απολυτίκια, ή και στο τέλος του όρθρου (κακώς) ή και κάκιστα στο τέλος της θείας λειτουργίας, αν μη και τελείως ανεξάρτητα.

Ι. Φουντούλη, λειτουργική ά , εισαγωγή στη θεία λατρεία, θεσσαλονίκη 1993, σελ 150 - 151.
 
Last edited:

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Μιας και το θέμα μας είναι η αρτοκλασία, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Ο Ι. Φουντούλης, σε κάποιο βιβλίο λειτουργικής του που διάβασα στο πανεπιστήμιο, (δεν θυμάμαι ακριβώς τόμο) αναφέρει ότι ''η τέλεση της αρτοκλασίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη μόνο με την ακολουθία του εσπερινού και όχι με τον όρθρο (κακώς), ή με το τέλος της Θ. Λειτουργίας (κάκιστα)''. Αυτό γιατί δεν γίνεται σήμερα στις ενορίες; Επιπλέον, η τέλεσή της στο τέλος της Θ. Λειτουργίας πιστεύω πως προκαλεί αδικαιολόγητη καθυστέρηση στη Θ. Λειτουργία, πόσο μάλλον όταν υπάρχει μεγάλη γιορτή και μάλιστα σε πολλούς δίδεται η ευκαιρία να φύγουν, επειδή (όχι αδικαιολόγητα) βλέπουν ότι δεν τους αφορά. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω μια τέτοια πρακτική τι όφελος έχει. Μήπως κάποτε θα έπρεπε να επανέλθει οριστικά στον εσπερινό;
 
Στην Σαντορίνη όλες οι γιορτές συνδέονται με πανήγυρι. Μετά την ευλόγηση των άρτων ευλογούνται και τα εδέσματα(από τα πιο απλά μέχρι μαγειρευτά) στον εσπερινό και μετά το <<είη το όνομα...>> στην Λειτουγία.Το πρόβλημα είναι (εκτός το τυπικο) ότι οι περισσότεροι πηγαίνουν στις ακολουθίες για την πανήγυρι και όχι για τον Άγιο και όταν δεν υπάρχει πανήγυρι (φαγητό) ή οπώς λέει και ο Δεσπότης μας όταν δεν γιορτάζει ο Άγιος Μάμας δεν πηγαίνει κανείς (παρά ελάχιστοι).
 
Top