Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Τα θαυμάσια 3 ιδιόμελα του Εσπερινού της Υπαπαντής (ποίημα Γερμανού, 8ος αι.) έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες:
Α)
ποιητικά-νοηματικά αποτελούν ενιαίο σύνολο, με αρχή μέση και τέλος, δηλαδή
ο ποιητής ρωτά - ο Συμεών απαντά δοξάζοντας
Λέγε Συμεών, τίνα φέρων ἐν ἀγκάλαις, ἐν τῷ ναῷ ἀγάλλῃ;
τίνι κράζεις καὶ βοᾷς; Νῦν ἠλευθέρωμαι· εἶδον γὰρ τὸν Σωτῆρά μου·
Οὗτός ἐστιν, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, οὗτός ἐστιν ὁ ἐκ Θεοῦ Θεὸς Λόγος,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον· Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
ο ποιητής κατανοεί και δοξάζει και αυτός
Δέχου Συμεών, ὃν ὑπὸ τὸν γνόφον, Μωσῆς νομοθετοῦντα, προεώρα ἐν Σινᾷ,
βρέφος γενόμενον, νόμῳ ὑποταττόμενον.
Οὗτός ἐστιν, ὁ διὰ νόμου λαλήσας οὗτός ἐστιν, ὁ ἐν Προφήταις ῥηθείς,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον· Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
ο ποιητής προτρέπει και εμάς να δοξάσουμε
Δεῦτε καὶ ἡμεῖς, ᾄσμασιν ἐνθέοις, Χριστῷ συναντηθῶμεν,
καὶ δεξώμεθα αὐτόν, οὗ τὸ σωτήριον ὁ Συμεὼν ἑώρακεν.
Οὗτός ἐστιν, ὃν ὁ Δαυῒδ καταγγέλλει οὗτός ἐστιν, ὁ ἐν Προφήταις λαλήσας,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ νόμῳ φθεγγόμενος· Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
(Έτσι, μοιάζει πως το εφύμνιο «Οὗτός ἐστιν κ.λπ.», στο α το λέει ο Συμεών, στο β ο ποιητής και στο γ όλοι εμείς)
Β)
έχουν κοινή δομή περιεχομένου (έχω επισημάνει τα κομβικά σημεία με έντονο χρώμα)
Λέγε Συμεών, τίνα φέρων ἐν ἀγκάλαις, ἐν τῷ ναῷ ἀγάλλῃ;
τίνι κράζεις καὶ βοᾷς; Νῦν ἠλευθέρωμαι· εἶδον γὰρ τὸν Σωτῆρά μου·
Οὗτός ἐστιν, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, οὗτός ἐστιν ὁ ἐκ Θεοῦ Θεὸς Λόγος,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον· Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Δέχου Συμεών, ὃν ὑπὸ τὸν γνόφον, Μωσῆς νομοθετοῦντα, προεώρα ἐν Σινᾷ,
βρέφος γενόμενον, νόμῳ ὑποταττόμενον.
Οὗτός ἐστιν, ὁ διὰ νόμου λαλήσας οὗτός ἐστιν ὁ ἐν Προφήταις ῥηθείς,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον· Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Δεῦτε καὶ ἡμεῖς, ᾄσμασιν ἐνθέοις, Χριστῷ συναντηθῶμεν,
καὶ δεξώμεθα αὐτόν, οὗ τὸ σωτήριον ὁ Συμεὼν ἑώρακεν.
Οὗτός ἐστιν, ὃν ὁ Δαυῒδ καταγγέλλει οὗτός ἐστιν ὁ ἐν Προφήταις λαλήσας,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ νόμῳ φθεγγόμενος· Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Γ)
έχουν συντεθεί στο ίδιο ρυθμοτονικό σχέδιο (προσόμοια) -κάτι το οποίο μάλλον δεν έλαβε υπόψη η μελοποίησή τους
Λέγε Συμεών,
Δέχου Συμεών,
Δεῦτε καὶ ἡμεῖς,
τίνα φέρων ἐν ἀγκάλαις,
ὃν ὑπὸ τὸν γνόφον,
ᾄσμασιν ἐνθέοις,
ἐν τῷ ναῷ ἀγάλλῃ;
Μωσῆς νομοθετοῦντα,
Χριστῷ συναντηθῶμεν,
τίνι κράζεις καὶ βοᾷς;
προεώρα ἐν Σινᾷ,
καὶ δεξώμεθα αὐτόν,
Νῦν ἠλευθέρωμαι·
βρέφος γενόμενον,
οὗ τὸ σωτήριον
εἶδον γὰρ τὸν Σωτῆρά μου·
νόμῳ ὑποταττόμενον.
ὁ Συμεὼν ἑώρακεν.
Οὗτός ἐστιν, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς,
Οὗτός ἐστιν, ὁ διὰ νόμου λαλήσας
Οὗτός ἐστιν, ὃν ὁ Δαυῒδ καταγγέλλει
οὗτός ἐστιν ὁ ἐκ Θεοῦ Θεὸς Λόγος,
οὗτός ἐστιν, ὁ ἐν Προφήταις ῥηθείς,
οὗτός ἐστιν, ὁ ἐν Προφήταις λαλήσας,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον·
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον·
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ νόμῳ φθεγγόμενος·
Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Α)
ποιητικά-νοηματικά αποτελούν ενιαίο σύνολο, με αρχή μέση και τέλος, δηλαδή
ο ποιητής ρωτά - ο Συμεών απαντά δοξάζοντας
Λέγε Συμεών, τίνα φέρων ἐν ἀγκάλαις, ἐν τῷ ναῷ ἀγάλλῃ;
τίνι κράζεις καὶ βοᾷς; Νῦν ἠλευθέρωμαι· εἶδον γὰρ τὸν Σωτῆρά μου·
Οὗτός ἐστιν, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, οὗτός ἐστιν ὁ ἐκ Θεοῦ Θεὸς Λόγος,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον· Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
ο ποιητής κατανοεί και δοξάζει και αυτός
Δέχου Συμεών, ὃν ὑπὸ τὸν γνόφον, Μωσῆς νομοθετοῦντα, προεώρα ἐν Σινᾷ,
βρέφος γενόμενον, νόμῳ ὑποταττόμενον.
Οὗτός ἐστιν, ὁ διὰ νόμου λαλήσας οὗτός ἐστιν, ὁ ἐν Προφήταις ῥηθείς,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον· Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
ο ποιητής προτρέπει και εμάς να δοξάσουμε
Δεῦτε καὶ ἡμεῖς, ᾄσμασιν ἐνθέοις, Χριστῷ συναντηθῶμεν,
καὶ δεξώμεθα αὐτόν, οὗ τὸ σωτήριον ὁ Συμεὼν ἑώρακεν.
Οὗτός ἐστιν, ὃν ὁ Δαυῒδ καταγγέλλει οὗτός ἐστιν, ὁ ἐν Προφήταις λαλήσας,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ νόμῳ φθεγγόμενος· Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
(Έτσι, μοιάζει πως το εφύμνιο «Οὗτός ἐστιν κ.λπ.», στο α το λέει ο Συμεών, στο β ο ποιητής και στο γ όλοι εμείς)
Β)
έχουν κοινή δομή περιεχομένου (έχω επισημάνει τα κομβικά σημεία με έντονο χρώμα)
Λέγε Συμεών, τίνα φέρων ἐν ἀγκάλαις, ἐν τῷ ναῷ ἀγάλλῃ;
τίνι κράζεις καὶ βοᾷς; Νῦν ἠλευθέρωμαι· εἶδον γὰρ τὸν Σωτῆρά μου·
Οὗτός ἐστιν, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, οὗτός ἐστιν ὁ ἐκ Θεοῦ Θεὸς Λόγος,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον· Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Δέχου Συμεών, ὃν ὑπὸ τὸν γνόφον, Μωσῆς νομοθετοῦντα, προεώρα ἐν Σινᾷ,
βρέφος γενόμενον, νόμῳ ὑποταττόμενον.
Οὗτός ἐστιν, ὁ διὰ νόμου λαλήσας οὗτός ἐστιν ὁ ἐν Προφήταις ῥηθείς,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον· Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Δεῦτε καὶ ἡμεῖς, ᾄσμασιν ἐνθέοις, Χριστῷ συναντηθῶμεν,
καὶ δεξώμεθα αὐτόν, οὗ τὸ σωτήριον ὁ Συμεὼν ἑώρακεν.
Οὗτός ἐστιν, ὃν ὁ Δαυῒδ καταγγέλλει οὗτός ἐστιν ὁ ἐν Προφήταις λαλήσας,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ νόμῳ φθεγγόμενος· Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Γ)
έχουν συντεθεί στο ίδιο ρυθμοτονικό σχέδιο (προσόμοια) -κάτι το οποίο μάλλον δεν έλαβε υπόψη η μελοποίησή τους
Λέγε Συμεών,
Δέχου Συμεών,
Δεῦτε καὶ ἡμεῖς,
τίνα φέρων ἐν ἀγκάλαις,
ὃν ὑπὸ τὸν γνόφον,
ᾄσμασιν ἐνθέοις,
ἐν τῷ ναῷ ἀγάλλῃ;
Μωσῆς νομοθετοῦντα,
Χριστῷ συναντηθῶμεν,
τίνι κράζεις καὶ βοᾷς;
προεώρα ἐν Σινᾷ,
καὶ δεξώμεθα αὐτόν,
Νῦν ἠλευθέρωμαι·
βρέφος γενόμενον,
οὗ τὸ σωτήριον
εἶδον γὰρ τὸν Σωτῆρά μου·
νόμῳ ὑποταττόμενον.
ὁ Συμεὼν ἑώρακεν.
Οὗτός ἐστιν, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς,
Οὗτός ἐστιν, ὁ διὰ νόμου λαλήσας
Οὗτός ἐστιν, ὃν ὁ Δαυῒδ καταγγέλλει
οὗτός ἐστιν ὁ ἐκ Θεοῦ Θεὸς Λόγος,
οὗτός ἐστιν, ὁ ἐν Προφήταις ῥηθείς,
οὗτός ἐστιν, ὁ ἐν Προφήταις λαλήσας,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον·
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον·
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ νόμῳ φθεγγόμενος·
Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Last edited: