Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Αγαπητοί, Σε διάφορα σημεία της υμνολογίας των Χριστουγέννων απαντά το ρήμα ἀγραυλῶ («ζω στην ύπαιθρο στους αγρούς μακριά από κατοικημένο τόπο» λεξικό Παπύρου) π.χ.
Τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐκ τῆς ἁγίας Παρθένου πεφώτισται τὰ σύμπαντα· Ποιμένων γὰρ ἀγραυλούντων καὶ Μάγων προσκυνούντων Ἀγγέλων ἀνυμνούντων Ἡρῴδης ἐταράττετο ὅτι Θεὸς ἐν σαρκὶ ἐφάνη Σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν
Ποιμένες ἀγραυλοῦντες ἐκπλαγοῦς φωτοφανείας ἔτυχον· δόξα Κυρίου γὰρ αὐτούς περιέλαμψε καὶ Ἄγγελος. Ἀνυμνήσατε βοῶν ὅτι ἐτέχθη Χριστός ὁ τῶν Πατέρων Θεός εὐλογητὸς εἶ.
καθώς και το επίθετο ἄγραυλος («αυτός που ζει στους αγρούς στην ύπαιθρο» λεξικό Παπύρου)Ποιμένες ἀγραυλοῦντες ἐκπλαγοῦς φωτοφανείας ἔτυχον· δόξα Κυρίου γὰρ αὐτούς περιέλαμψε καὶ Ἄγγελος. Ἀνυμνήσατε βοῶν ὅτι ἐτέχθη Χριστός ὁ τῶν Πατέρων Θεός εὐλογητὸς εἶ.
Νύμφης πανάγνου τὸν πανόλβιον τόκον
Ἰδεῖν ὑπὲρ νοῦν ἠξιωμένος χορός
Ἄγραυλος ἐκλονεῖτο τῷ ξένῳ τρόπῳ.
Τάξιν μελῳδοῦσάν τε τῶν Ἀσωμάτων
Ἄνακτα Χριστόν ἀσπόρως σαρκούμενον
Το ερώτημά μου είναι: στο θαυμάσιο α΄ κάθισμα των Χριστουγέννων το ρήμα αυτό μοιάζει μεταβατικό με αντικείμενο το ᾠδὴν.Ἰδεῖν ὑπὲρ νοῦν ἠξιωμένος χορός
Ἄγραυλος ἐκλονεῖτο τῷ ξένῳ τρόπῳ.
Τάξιν μελῳδοῦσάν τε τῶν Ἀσωμάτων
Ἄνακτα Χριστόν ἀσπόρως σαρκούμενον
Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ μετὰ τῶν Μάγων Ἀνατολῆς τῶν Βασιλέων. Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἀκαταπαύστως ἐκεῖ. Ποιμένες ἀγραυλοῦσιν ᾠδὴν ἐπάξιον. Δόξα ἐν ὑψίστοις λέγοντες τῷ σήμερον ἐν Σπηλαίῳ τεχθέντι ἐκ τῆς Παρθένου καὶ Θεοτόκου ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας.
Τι ισχύει εδώ κατά τη γνώμη σας και πώς είναι η μετάφραση;
(α) είναι το ᾠδὴν αντικείμενο του λέγοντες παρακάτω (παρά το ότι προηγείται τελεία);
(β) εννοείται ένα ἄδοντες / ψάλλοντες ενδιάμεσα;
(γ) υπάρχει άλλη μεταβατική χρήση του εν λογω ρήματος;
(α) είναι το ᾠδὴν αντικείμενο του λέγοντες παρακάτω (παρά το ότι προηγείται τελεία);
(β) εννοείται ένα ἄδοντες / ψάλλοντες ενδιάμεσα;
(γ) υπάρχει άλλη μεταβατική χρήση του εν λογω ρήματος;
Παρατίθενται κατωτέρω ὀλίγα παραδείγματα γιὰ τὴν διπλῆ χρήση τοῦ ῥήματος.
* * *Στὴν ἀρχαία μυθολογία, Ἄγραυλος: θυγάτηρ Ἀκταίου καὶ σύζυγος Κέκροπος βασιλέως Ἀθηνῶν. Ἀδέλφια της ἡ Ἔρση, ἡ Πάνδροσος καὶ ὁ Ἐρυσίχθων. Λέγεται ὅτι ὑπακούοντας σὲ ἕνα χρησμὸ γιὰ τὴν σωτηρία τῆς πόλεως ἀπὸ ἀτέλειωτο πόλεμο, ἔπεσε ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη. Οἱ Ἀθηναῖοι τῆς εἶχαν ἀφιερώσει ἱερὸν εντὸς σπηλαίου στὴν βόρειο κλιτὺ τῆς Ἀκροπόλεως· ἐκεῖ οἱ νέοι ὁρκίζονταν πίστι στὴν πατρίδα κατὰ τὴν στράτευσή τους (βλ. σχ.).
* * *‘Ἄγραυλοι’· οἱ ἐν ἀγρῷ διανυκτερεύοντες ἢ αὐλιζόμενοι.
Photius Lexicogr., Scr. Eccl. et Theol. : Lexicon (Α—Δ) : Alphabetic letter alpha, entry 250, line 1
* * *‘Ἄγραυλοι’: Οἱ ἐν ἀγρῷ αὐλιζόμενοι ὕπαιθροι,
ἔρημοι, ἄξενοι, ποιμένες· καὶ ‘ἀγραυλία’, θυραυλία
καὶ ἐρημία.
Etymologicum Magnum : Etymologicum magnum : Kallierges page 13, line 56
* * **ἄγραυλοι· οἱ ἐν ἀγρῷ <δια>νυκτερεύοντες (Σ 162 ..) q. vgA
*ἀγραύλοιο· ἐν ἀγροῖς αὐλιζομένου (Κ 155) b
ἄγραυλον· ὕπαιθρον, καὶ ἔρημον. *ἢ ἐν ἀγρῷ αὐλιζόμενον P
ἢ καπυρόν
[†ἀγραυλῶ· τὸ ἐνθείρῳ τόπῳ καὶ πλήρη ἀγρευμάτων]
Hesychius Lexicogr. : Lexicon (Α—Ο) : Alphabetic letter alpha, entry 754, line 1
* * *Χριστὸς ἐγεννήθη, τὰ ἐπίγεια τοῖς οὐρανίοις συνάπτεται, ἄγγελοι σὺν ἀνθρώποις χορεύουσι, ποιμένες ἀγραυλοῦσι, καὶ μάγοι προσκυνοῦσιν, οὐρανὸς λαμπαδουχεῖται, καὶ ἡ γῆ τὸν καρπὸν αὐτῆς λαμπρὸν ἐπὶ φάτνης βαστάζει.
Joannes Chrysostomus Scr. Eccl. : In natale domini nostri Jesu Christi [Sp.] (fort. auctore quodam Cappadoce) : Vol 61, pg 766, ln 4
* * *αἱ δ' ὕες (σσ. πουρναρόψαρα) καὶ ἀγραυλοῦσιν ὕψει τε καὶ ἀλκῇ καὶ τάχει διαφέρουσαι· κίνδυνος γοῦν ἐστι τῷ ἀήθει προσιόντι, ὡσαύτως καὶ λύκῳ.
Strabo Geogr. : Geographica : Book 4, chapter 4, section 3, line 29
* * *Συνημμένως τεκμήρια, τοὐλάχιστον δισχιλιετῆ, ὡς ἀπὸ Βηθλεέμ. Ἔτι δέ, τὸ ἀφιέρωμα ««Χριστούγεννα».
Attachments
Last edited by a moderator: